GuidePedia

0

Η επιδείνωση των σχέσεων Τουρκιάς- Γερμανίας και Τουρκίας – ΗΠΑ, με επίκεντρο την μεγάλη αεροπορική νατοϊκή βάση του Ιντζιρλίκ, φέρνει ξανά στην επικαιρότητα την μεγάλη βάση της Σούδας, με την προοπτική μεταφοράς των βασικών δομών της γερμανικής και αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας από το Ιντζιρλίκ στην Κρήτη.

Στην προοπτική αυτή ποια θα είναι η ελληνική θέση ;;;



Την έχουν πει «αεροπλανοφόρο της Μεσογείου», την έχουν χαρακτηρίσει σαν την πιο σπουδαία αμερικανική βάση των ΗΠΑ στο εξωτερικό, ήταν η κυριότερη βάση των αμερικανικών επιχειρήσεων στο Ιράκ ακόμα και στον πολέμιο του Αφγανιστάν. Παρ’ όλα αυτά τα ελληνικά κέρδη από αυτή την βάση είναι σχεδόν μηδενικά καθώς κάποιοι Έλληνες πολιτικοί, που κατά σύμπτωση έχουν παραβρεθεί στις συνεδριάσεις της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, με καθαρά μειοδοτικές συμφωνίες την έχουν ουσιαστικά παραδώσει άνευ ανταλλαγμάτων στους Αμερικανούς.



Χαρακτηριστικό της αξίας της βάσης αυτής, είναι ότι πριν από λίγο καιρό είχε δημοσιευτεί σε τουρκικές εφημερίδες ότι οι Αμερικανοί σκοπεύουν για οικονομικούς λόγους να κλείσουν περί τις δέκα βάσεις τους στην Ευρώπη, ακόμα και την βάση του Ιντζιρλίκ στην νοτιοανατολική Τουρκία που οι Τούρκοι την προβάλλουν σαν υψίστης στρατηγικής σημασίας, αλλά ούτε «κουβέντα» για την βάση της Σούδας.

Η ιστορία αυτής της βάσης αρχίζει από το 1947 όταν άρχισαν να συζητούνται και να υπογράφονται οι πρώτες ελληνοαμερικανικές συμβάσεις αμυντικής συνεργασίας. Η ιδέα χρησιμοποίησης της Σούδας σχηματίστηκε το 1950 ενώ η έναρξη δε εργασιών διαμόρφωσης της βάσεως έγινε μετά δύο έτη. Μετά την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, (18/2/1952), τον Οκτωβρίου του 1953 είχε γίνει η πρώτη συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας για την δημιουργία βάση στην περιοχή της Σούδας



Μετά τη μεταπολίτευση του 1974 κυριάρχησαν τα συνθήματα έξω οι βάσεις, αλλά… παρέμειναν μόνο συνθήματα. Επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου έγιναν διαπραγματεύσεις για τη σύναψη συμφωνίας το πώς θα συνεχιζόταν το καθεστώς των βάσεων στην Ελλάδα, για να έρθει ο επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη τότε υπουργός Εξωτερικών, Α. Σαμαράς να οριστικοποιήσει την παραμονή μιας μόνο βάσεως, αυτής της Σούδας, με τον νόμο 1893/90 ΦΕΚ 106/6-8-90 τεύχος πρώτο. Η γενική συμφωνία που διέπει το καθεστώς της βάσης της Σούδας είναι η «Μutual Defence Cooperation Αgreement» που υπεγράφη το 1990, όταν υπουργός Εξωτερικών ήταν ο μετέπειτα μνημονιακός πρωθυπουργός κ. Αντ. Σαμαράς. και ο Ιωάννης Βαρβιτσιώτης ως τότε υπουργός Αμυνας της ΝΔ. Από την πλευρά των ΗΠΑ την συμφωνία υπέγραψαν ο Ντικ Τσένεϊ, μετέπειτα αντιπρόεδρος του Μπους τζούνιορ, και τότε υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ και ο Μάικλ Σωτήρχος, τότε πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα.

Στις 13 Ιούνη 2001 υπογράφτηκε στις Βρυξέλλες από τους υπουργούς Εξωτερικών, Ελλάδας και ΗΠΑ, Γ. Παπανδρέου και Κ. Πάουελ, στα πλαίσια της ετήσιας ανανέωσης παραμονής των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, συμπληρωματική συμφωνία με τον τίτλο «Συνολική Τεχνική Συμφωνία μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και ΗΠΑ», που ήρθε προς κύρωση στη Βουλή από την κυβέρνηση. Στη συνέχεια η αρχική σύμβαση ανανεώθηκε με μιαν άλλη που ισχύει μέχρι σήμερα, την CTA (Comprehensive Technical Arrangement) που κυρώθηκε στη Βουλή επί υφυπουργίας στο ΥΠΕΞ κ. Α. Λοβέρδου τον Ιούλιο 2003. Σε αυτή την συμφωνία συμπεριελήφθησαν όλες οι από το 1947 διμερείς συμβάσεις, συμφωνίες, διακοινώσεις, επιστολές, παραρτήματα, πρωτόκολλα, με ακαταλαβίστικους και διφορούμενους όρους, που αν χρειάζονταν θα εφαρμοσθούν αιφνιδιαστικά όταν προέκυπτε τέτοια ανάγκη. Σε πρόσφατη επίσκεψη μας στην περιοχή αντιληφθήκαμε ότι είναι ουσιαστικά υπό ξένη κατοχή και κανείς δεν μπορεί να πλησιάσει άνευ ειδικής αδείας.

Οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή και εδικά στην ανατολική Μεσόγειο τα πέντε τελευταία χρόνια, δηλαδή όσα χρόνια η Ελλάδα έχει παραδώσει την εθνική της κυριαρχία με τα προδοσία των μνημονίων, έχουν αναβιβάσει την γεωπολιτική αξία της βάσης σε ύψιστα επίπεδα. Ο ανταγωνισμός ΝΑΤΟ- Ρωσίας, η εμφάνιση της Κίνας στην περιοχή, μια σειρά τοπικών διενέξεων όπως ο εμφύλιος της Συρίας και του Ιράκ, η κατάσταση στην Λιβύη, στην Αίγυπτο, το Κυπριακό, το μεσανατολικό πρόβλημα αλλά κυρίως το τεράστιο ζήτημα των ενεργειακών αγωγών, προσέδωσαν τεράστια αξία στην χρήση της βάσης της Σούδας.

Σε όλα αυτά πιο ήταν το αντίτιμο που κέρδισε η χώρα μας από την αμερικανική χρήση της βάσης αυτής ; Επιτέλους ποτέ θα μπορέσουμε να κυβερνήσουμε εμείς οι ίδιοι τον τόπο μας και να αξιοποιήσουμε την τεράστια γεωπολιτική του αξία ; Ως πότε μειοδότες και ανεύθυνοι, συχνά ακόμα και ανθέλληνες πολιτικοί, θα κυβερνούν μειοδοτικά αυτή την χώρα ;

πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δημοσίευση σχολίου

 
Top