Πολύ ωραίο άρθρο της Al Monitor σχετικά με την προσπάθεια του Ερντογάν να εξελιχθεί στον απόλυτο ηγέτη του Μουσουλμανικού κόσμου. Βλέπε παρακάτω “Will Islamic world accept Turkey’s leadership?”.
Το άρθρο αναρωτιέται αν οι Μουσουλμανικές χώρες είναι διατεθειμένες να δεχθούν τον Ερντογάν ως τον ηγέτη τους, και αναφέρεται στην πρόσφατη σύσκεψη του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας που πραγματοποιήθηκε στην Τουρκία (Organization of Islamic Cooperation OIC). Στον OIC συμμετέχουν όλες οι Μουσουλμανικές χώρες.
Στην σύσκεψη, γράφει το άρθρο, εντύπωση προκάλεσε η απουσία του Αιγύπτιου (κοσμικού) σοσιαλιστή ηγέτη Σίσι, αλλά και του Ιορδανού Βασιλιά. Να προσθέσω εγώ ότι και οι δύο αυτοί ηγέτες θεωρούν ότι η Τουρκία ανακατεύεται στο εσωτερικό των χωρών τους στηρίζοντας την Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Κατά την διάρκεια της σύσκεψης ο Ερντογάν είχε τοποθετήσει πρώτο στα δεξιά του τον Σαουδάραβα Βασιλιά, για να δείξει σε όλους την βελτίωση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες, ενώ τον πρόεδρο του Ιράν τον είχε τοποθετήσει τέταρτο στα αριστερά του, για να δείξει ότι στην σύγκρουση Σαουδικής Αραβίας-Ιράν η Τουρκία βρίσκεται πιο κοντά στην Σαουδική Αραβία. Να πω εγώ ότι η βελτίωση των σχέσεων Τουρκίας-Σαουδικής Αραβίας είναι αποτέλεσμα των μεγάλων επενδύσεων που οι Σαουδάραβες συμφώνησαν πρόσφατα να πραγματοποιήσουν στην υπό κατάρρευση Τουρκική οικονομία, την οποία έχουν φουσκώσει με την επιθετική τους νομισματική και κρατικοδίαιτη πολιτική οι Τούρκοι Ισλαμιστές.
Παρόλα αυτά, συνεχίζει το άρθρο, ο Ερντογάν δήλωσε ότι η θρησκεία του είναι το Ισλάμ, και όχι ο Σουνιτισμός ή ο Σιιτισμός, κάνοντας μία προσπάθεια να ενώσει την Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Έχω ξαναπεί ότι την Τουρκία την εξυπηρετεί η συμφιλίωση Σαουδικής Αραβίας-Ιράν, ώστε μαζί Άραβες και Πέρσες να στείλουν αέριο και πετρέλαιο στην Τουρκία, η Τουρκία να απεξαρτηθεί από το Ρωσικό αέριο, και να προωθήσει το αέριο και το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής και της Κασπίας Θάλασσας στην Ευρώπη, εισπράττοντας τεράστιες προμήθειες, και αναβαθμίζοντας την γεωπολιτική της σημασία.
Χάρτης 1 Κοίτασμα Φυσικού Αερίου South Pars/North Fields
Μία συμφιλίωση Σαουδικής Αραβίας-Ιράν, όπως αυτή που προωθούν η Τουρκία και το Κατάρ, θα ήταν καταστροφική για την Ρωσία, ειδικά αν σε αυτή την συμμαχία συμμετείχε και το Ιράκ, κάτι που θα άνοιγε διάπλατα τον διάδρομο Περσικός Κόλπος-Τουρκία-Ευρώπη, είτε ως Κατάρ-Σαουδική Αραβία-Συρία-Τουρκία-Ευρώπη, είτε ως Κατάρ-Ιράν-Τουρκία-Ευρώπη, είτε ως Κατάρ-Σαουδική Αραβία-Ιράκ-Τουρκία-Ευρώπη. Αν τα έβρισκαν οι Σουνίτες και οι Σιίτες θα ήταν πολύ δυσκολότερο για την Ρωσία να έχει επιρροή και να πατάει πόδι στην Μέση Ανατολή.
Το να τα βρούνε όμως οι Σαουδάραβες και οι Ιρανοί, όπως θα εξυπηρετούσε την Τουρκία, δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Θα είναι δύσκολο ακόμη και αν οι Τούρκοι και οι Ιρανοί καταφέρουν κάποια στιγμή να ανατρέψουν στην Σαουδική Αραβία την Βασιλική οικογένεια των Σαούντ, και να φέρουν στην εξουσία τους Ισλαμιστές σοσιαλιστές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ώστε να γίνει και η Σαουδική Αραβία μία Ισλαμική Δημοκρατία, όπως είναι ήδη το Ιράν, και όπως εξελίσσεται η Τουρκία υπό την ηγεσία των Τούρκων Ισλαμιστών.
Τις προσπάθειες των Τούρκων και των Ιρανών εξυπηρετεί και η έχθρα που αναπτύσσεται σταδιακά αλλά σταθερά ανάμεσα στην Σαουδική Αραβία και τις ΗΠΑ. Μία έχθρα που ξεκίνσησε με την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους τον Σεπτέμβριο του 2011. Τα Αμερικανικά δικαστήρια πρόσφατα καταδίκασαν το Ιράν σε 10.5 δις δολάρια πρόστιμο για υποστήριξη στους Σαουδάραβες τρομοκράτες που πραγματοποίησαν την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι επρόκειτο για μία Σαουδαραβική και όχι για μία Ιρανική επίθεση, άσχετα αν σε αυτή δεν εμπλεκόταν ο τότε Σαουδάραβας βασιλιάς. Οι ΗΠΑ θεωρούν δεδομένο ότι εμπλέκονταν άλλα μέλη της Βασιλικής Οικογένειας των Αλ Σαούντ. Πολλά έχουν γραφτεί άλλωστε για οικονομικές ενισχύσεις του νυν Σαουδάραβα Βασιλιά στην Αλ Κάιντα την εποχή που διεκδικούσε το στέμμα.
Βέβαια μετά την βελτίωση των σχέσεων Τουρκίας-Σαουδικής Αραβίας υποτίθεται ότι η Τουρκία θα πάψει να ξεσηκώνει τους σοσιαλιστές Ισλαμιστές της Σαουδικής Αραβίας. Πάντως ακόμη και αν κάποια στιγμή ανέβει η Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Σαουδική Αραβία, θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στους Σαουδάραβες και τους Ιρανούς. Να θυμίσω ότι πριν την άνοδο των Ισλαμιστών στο Ιράν το 1979, το Ιράν ήταν ο βασικός σύμμαχος των ΗΠΑ στον Περσικό Κόλπο, και η Σαουδική Αραβία ήταν επίσης βασικός σύμμαχος των ΗΠΑ, και παρόλα αυτά οι δύο χώρες σκοτώνονταν για τις εξαγωγές τους.
Και δεν είναι μόνο οι Σαουδάραβες και οι Ιρανοί. Υπάρχει και το Κουβέιτ, υπάρχουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, υπάρχει το Ομάν, υπάρχει το Ιράκ, υπάρχει το Πακιστάν, υπάρχουν πολλοί παίκτες, ο καθένας από τους οποίους προσπαθεί να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα.
Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι οι Σαουδάραβες και οι Ιρανοί τα βρίσκουν, υπό την πίεση της Τουρκίας, και υπό το δέλεαρ του να στείλουν από κοινού αέριο και πετρέλαιο στην Ευρώπη μέσω της Τουρκίας, θα παραμείνει ανοιχτό το θέμα της Ασίας. Στην Ασία βασίζονται κυρίως οι Άραβες και οι Πέρσες για τις εξαγωγές τους.
Στην Ασία το μόνο κοινό συμφέρον που έχουν οι Ιρανοί και οι Άραβες είναι να εμποδίσουν το αέριο του Τουρκμενιστάν και το πετρέλαιο του Καζακστάν να κατέβει στην Ινδία και τον Ινδικό Ωκεανό, κάτι που έχει την στήριξη των ΗΠΑ και της Ινδίας, αλλά θίγει τις δικές τους εξαγωγές. Αυτό όμως δεν αρκεί για να ενώσει τους Άραβες και τους Πέρσες. Οι Ιρανοί έχουν σαφές πλεονέκτημα στο θέμα των εξαγωγών στην Κίνα και την Ινδία, μέσω του διαδρόμου Ιράν-Πακιστάν.
Χάρτης 2
Μπορεί βέβαια η Κίνα να κάνει μία προσπάθεια να συμφιλιώσει τους Ιρανούς και τους Σαουδάραβες, αφού είναι η Κίνα πλέον, και όχι οι ΗΠΑ, που βασίζεται στις εισαγωγές πετρελαίου και αερίου από τον Περσικό Κόλπο. Οι ΗΠΑ πλέον έχουν αυξήσει πάρα πολύ την παραγωγή τους από σχιστόλιθο, και εισάγουν τεράστιες ποσότητες από Καναδά και Μεξικό, χώρες επίσης πολύ πλούσιες σε σχιστολιθικά αποθέματα.
Η Κίνα μπορεί να κάνει μία προσπάθεια στο στυλ “αγοράζω τόσο από σένα και τόσο από σένα, και καθίστε όλοι φρόνιμα”, ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να συμβεί αυτό, αλλά οφείλω να το αναφέρω και αυτό ως μία πιθανή προσπάθεια. Αυτόν τον στόχο άλλωστε εξυπηρετούσε η πρόσφατη επίσκεψη του Κινέζου προέδρου στην Αίγυπτο, την Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Βλέπε Reuters “China's Xi to visit Saudi, Iran in new diplomacy push”
Να πω επίσης ότι στην Αφρική η Σαουδική Αραβία έχει μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με το Ιράν, και πρόσφατα μάλιστα η Αίγυπτος επέστρεψε στην Σαουδική Αραβία τα νησιά που η Σαουδική Αραβία της είχε παραχωρήσει το 1950 για να πολεμήσει τους Ισραηλινούς. Από αυτά τα νησιά θα περάσει η γέφυρα που θα ενώσει για πρώτη φορά την Αραβική Χερσόνησο με την Χερσόνησο του Σινά. Προς το παρόν η Αίγυπτος είναι σύμμαχος της Σαουδικής Αραβίας, και πρόσφατα και το Σουδάν άλλαξε πλευρά και από σύμμαχος του Ιράν έγινε σύμμαχος της Σαουδικής Αραβίας. Βέβαια οι πλούσιοι πελάτες βρίσκονται στην Ευρώπη και την Ασία, όπου το πλεονέκτημα το έχει το Ιράν, και όχι στην Αφρική.
Βέβαια το Ιράν διεκδικεί μέσω του πολέμου την Υεμένη, αν και περισσότερο για να μπλοκάρει τις εξαγωγές της Σαουδικής Αραβίας από την Ερυθρά Θάλασσα σε περίπτωση πολέμου Ιράν-Σαουδικής Αραβίας.
Ένα άλλο θέμα που προκύπτει από τα παραπάνω, είναι ότι αν οι Ιρανοί και οι Σαουδάραβες τα βρούνε κάποια στιγμή, και στείλουν από κοινού αέριο και πετρέλαιο στην Ευρώπη, θα χτυπούσαν την Ρωσία, και αν η Κίνα είναι μέλι γάλα με τους Σαουδάραβες και τους Ιρανούς, θα υπάρξει πρόβλημα στις σχέσεις Ρωσίας-Κίνας. Και υπάρχουν ήδη μεγάλα ανοιχτά θέματα ανάμεσα στην Ρωσία και την Κίνα.
Να θυμίσω επίσης, για να δείξω ότι τα πράγματα δεν λύνονται τόσο εύκολα, ότι οι Ιρανοί βοήθησαν τους Τούρκους Ισλαμιστές να πάρουν την εξουσία στην Τουρκία, επειδή θεωρούσαν τους Τούρκους Κεμαλικούς πολύ φιλο-Αμερικανούς και πολύ φιλο-Δυτικούς, και θεωρώντας επίσης ότι η άνοδος των Ισλαμιστών στην Τουρκία θα βοηθούσε την ενεργειακή συνεργασία Ιράν-Τουρκίας.
Και τελικά η Τουρκία και το Ιράν βρέθηκαν σε έναν πόλεμο στην Συρία, που μάλλον δεν θα είχε ξεσπάσει αν στην εξουσία παρέμεναν οι Κεμαλικοί. Οι Κεμαλικοί είχαν θυσιάσει τις βλέψεις για επιρροή στην Μέση Ανατολή, προκειμένου να μην ενοχλούν την Ρωσία και το Ιράν, ώστε να υπάρχει τάξη και ασφάλεια στο Κουρδιστάν της Τουρκίας. Παρόλο που οι κακές σχέσεις Τουρκίας-Συρίας έκαναν τους Σύριους να υποστηρίζουν τις επιθέσεις του PKK στην Τουρκία. Αλλά είναι άλλο το PKK να το υποστηρίζει η Συρία, και άλλο να το υποστηρίζουν η Ρωσία και το Ιράν. Οι Ισλαμιστές Τούρκοι, σε αντίθεση με τους Κεμαλικούς, προέταξαν το δόγμα του Νεο-Οθωμανισμού στην ενεργειακή τους πολιτική, και “ερέθισαν” την Ρωσία και το Ιράν, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ο πόλεμος στην Συρία.
Να θυμίσω επίσης ότι όταν στο Ιράκ την εξουσία πήραν οι Σουνίτες σοσιαλιστές, που ήταν και φιλο-Σοβιετικοί, και υποτίθεται ότι θα τα έβρισκαν με τους επίσης φιλο-Σοβιετικούς σοσιαλιστές της Συρίας, προκειμένου να γίνουν ένα κράτος και να βγάλουν πετρέλαιο στην Μεσόγειο Θάλασσα, έγιναν τελικά μπίλιες την δεκαετίας του 70, και η Συρία συμμάχησε με το Ιράν. Άρα ακόμη και να πάρουν την εξουσία στην Σαουδική Αραβία οι Ισλαμιστές σοσιαλιστές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ως δια μαγείας θα λυθούν τα προβλήματα στις σχέσεις Σουνιτών-Σιιτών.
Ο άξονας Περσικός Κόλπος-Κασπία Θάλασσα-Δυτική Σιβηρία φιλοξενεί τα 2/3 των παγκοσμίων αποθεμάτων πετρελαίου και αερίου, και δεν υπάρχουν απλές λύσεις.
Χάρτης 3 Περσικός Κόλπος-Κασπία Θάλασσα-Δυτική Σιβηρία
Να ξαναγυρίσω όμως στο άρθρο της Al Monitror. Το άρθρο γράφει επίσης ότι ο Ερντογάν επιτέθηκε στην Δύση, και είπε ότι όλες οι Μουσουλμανικές χώρες πρέπει να συνεργαστούν και να προωθήσουν τα συμφέροντα τους απέναντι στην Δύση, γιατί το μόνο που ενδιαφέρει τους Δυτικούς είναι το πετρέλαιο των Μουσουλμανικών χωρών.
Ο Ερντογάν είπε επίσης ότι οι Δυτικοί κάνουν μεγάλο θέμα για τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Βέλγιο και την Γαλλία, αλλά δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου οι τρομοκρατικές επιθέσεις στην Τουρκία, αναφερόμενος ουσιαστικά στην στήριξη των Δυτικών στους Κούρδους της Συρίας, και στην συνεργασία τους με τους Κούρδους της Τουρκίας (PKK). Αυτή είναι ουσιαστικά και η ρητορική του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Το άρθρο στο τέλος αναρωτιέται αν οι υπόλοιπες χώρες του Μουσουλμανικού κόσμου είναι διατεθειμένες να δεχτούν τον Ερντογάν ως τον ηγέτη του Μουσουλμανικού κόσμο, και ισχυρίζεται ότι θα είναι δύσκολο να συνεργαστούν αρμονικά οι Μουσουλμανικές χώρες. Πολύ ενδιαφέρον άρθρο, προτείνω να το διαβάσετε ολόκληρο.
Εικόνα 2 Εισαγωγές Αερίου Τουρκίας
Εικόνα 3 Εισαγωγές Πετρελαίου Τουρκίας
πηγή
Δημοσίευση σχολίου