Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς
"Εδώ είναι το (Ελληνικό) νησί εκεί είναι το (Ελληνικό) νησί που είναι το (Ελληνικό) νησί ποιου είναι το (Ελληνικό) νησί και ποιο είναι (τουρκικό) νησί".
Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών: «Αν οι μετανάστες έχουν βρει άσυλο σε σημείο που διαφωνούμε ακόμη και σε νησιά για τα οποία διαφωνούμε εκεί θα πρέπει να συνεργαστούμε για να τους σώσουμε. Δεν πρέπει να κάνουμε τη συζήτηση 'είναι δικό μου νησί, είναι δικό σου νησί' αφήνοντάς τους να πεθάνουν.»
Δεν διαβάσω την τουρκική γλώσσα αλλά όλοι ακόμη και ένας βλάκας μπορεί να διαβάσει πίσω από τέτοιες δηλώσεις των Τούρκων διπλωματών: Σας αμολούμε δύσμοιρους και δύστυχους πρόσφυγες (εκτός και αν δεν αναχωρούν από τουρκικό έδαφος αλλά έρχονται από το διάστημα) και φροντίζουμε μάλιστα να αναχωρούν και να κινούνται προς περιοχές και νησιά που "αμφισβητούν" (να θυμίσω ότι πρώην πρωθυπουργός μίλησε για εκατοντάδες ενώ για την "απαγόρευση" επέκτασης των 12 μιλίων συμπεριέλαβε και το ... Ιόνιο).
Δεν θα επεκταθούμε εδώ όσον αφορά την έννοια κατευνασμός αλλά σε άλλες αναρτήσεις εξηγήσαμε ότι ιστορικά καταμαρτυρείται πως όταν αντί αποτροπής μια απειλούμενη χώρα ακολουθεί κατευναστικές στάσεις το αποτέλεσμα είναι αναπόδραστο: Ο απειλών κερδίζει αυτά που διεκδικεί χωρίς πόλεμο, δρομολογεί καταστάσεις για πολύ περισσότερα κέρδη και αποθρασύνεται. Στο τέλος ο αμυνόμενος είτε τα χάνει όλα είτε με την πλάτη στον τοίχο αναγκάζεται να εισέλθει σε ένα πόλεμο από θέση αδυναμίας.
Κατευνασμός = ήττα χωρίς πόλεμο ή πόλεμος από θέση αδυναμίας
Κατευνασμός = επικίνδυνος πολιτικός ανορθολογισμός
Όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Στρατηγικό βάθος" του Αχμέτ Νταβούτογλου έγραψα στον τότε τούρκο Υπέξ και νυν πρωθυπουργό και νυν πρωθυπουργό μια επιστολή που ακόμη δεν έδωσα στην δημοσιότητα αλλά μάλλον σύντομα θα το κάνω. Τον καλούσα να έλθει στην Αθήνα σε επιστημονικό πάνελ με τους τότε πρωτοβάθμιους διεθνολόγους να συζητήσουμε τις θεωρήσεις του στο επίμαχο βιβλίο. Μεταξύ πολλών άλλων του έλεγα ότι για αυτή την αποθράσυνση των τουρκικών αναθεωρητικών αξιώσεων φταίνε οι Έλληνες πολιτικοί τις ενθαρρύνουν με κατευναστικές ζεϊμπέκικα και κουμπαριές. Αυτό είχε και συνέχεια όταν κυκλοφόρησε το "Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες".
Στην επιστολή τον προειδοποιούσα, πάντως, ότι η πρόκληση στρατηγικού ανορθολογισμού από τους Έλληνες πολιτικούς δυνατό να τον οδηγήσει σε στάσεις και συμπεριφορές οι οποίες θα κάνουν την Τουρκία να υπερτιμήσει τις δυνάμεις της και να υποτιμήσει την Ελλάδα. Κάτι που θα είχε πολύ μεγάλο κόστος για την Τουρκία. Απλά σήμερα διερωτώμαι κατά πόσον εγώ υπερτίμησα την δική μας πλευρά και κατά πόσο οι Τούρκοι ορθά εκτίμησαν τις μεγάλες αδυναμίες του νεοελληνικού κράτους οι οποίες εντοπίζονται πρωτίστως στο επίπεδο του πολιτικού προσωπικού και εγχώριου εθνομηδενιστικού πυροβολικού.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου