GuidePedia

0

Πολλοί πιστεύουν ότι τα γεγονότα του Πρώτου και Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου είναι ουσιαστικά αρχαία ιστορία και δεν έχουν καμία επίδραση στην τρέχουσα γεωπολιτική πραγματικότητα.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Αμερικανό πολιτικό επιστήμονα και δημοσιογράφο Phil Butler, ορισμένες ξεχασμένες «λεπτομέρειες» θα μπορούσαν να γίνουν απροσδόκητα το χρυσό κλειδί για την επίλυση της κρίσης της Συρίας…
«Πολλά που διαβάζουν αυτό το άρθρο, δεν θα ξέρουν ότι υπάρχουν πολλά έθνη ακόμη σε πόλεμο με την Ιαπωνία και τη Γερμανία, καθώς και άλλες δυνάμεις του Άξονα», έγραψε ο Butler στο άρθρο του για το New Eastern Outlook.

Μεταξύ αυτών είναι ο Λίβανος, το Ιράκ, το Ιράν και η Συρία, λέει, ειρωνικά προσθέτοντας ότι, όπως αποδεικνύεται, «οι πρόσφυγες από την περιοχή ρέουν τώρα σε εχθρικό έδαφος κατά εκατοντάδες χιλιάδες».

Καθώς συμβαίνει, πίσω στο 1945, όταν τα συμμαχικά έθνη της Βρετανίας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ ανέλαβαν την υπέρτατη αρχή στο γερμανικό κράτος, υπήρχε «ελάχιστη τεκμηρίωση της ακρίβειας των παραδομένων δυνάμεων και παρατάξεων του Άξονα».

«Για τη Γερμανία ιδίως, έχει υποστηριχθεί ότι η ήττα στα χέρια των Συμμαχικών Εθνών ήταν στην πραγματικότητα μια άνευ όρων παράδοση, ή αφανισμός ενός κυρίαρχου κράτους».

Από τότε, για περισσότερα από 70 χρόνια ήδη, η Γερμανία ήταν «υποτελής της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών». Ωστόσο, ένα και μόνο έγγραφο θα μπορούσε να τα αλλάξει όλα.

Κατά τη διάρκεια των ετών του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η περιοχή της Μέσης Ανατολής αγκαλιάστηκε με τις ιδέες του ΤΕ Lawrence, καλύτερα γνωστός ως Λόρενς της Αραβίας, ο οποίος προώθησε την ιδέα μιας ελεύθερης και συνεκτικής Μέση Ανατολή.

Ο Τόμας Έντουαρντ Λόρενς ήταν ένας Βρετανός αρχαιολόγος, αξιωματικός του στρατού, και διπλωμάτης.

«Εξουσιοδοτημένος από την αντικατασκοπεία του βρετανικού στρατού για το σχηματισμό ενός αραβικού στρατού εξέγερσης εναντίον των Τούρκων, ο Lawrence αργότερα απογοητεύτηκε με το διαμελισμό της Αραβίας μετά τον πόλεμο. Ήταν ιδιαίτερα απογοητευμένος από τις προσπάθειες του στέμματος για τη δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους στη μέση της Παλαιστίνης», λέει ο Μπάτλερ.

Οι ιδέες του φόβισαν πολύ τη Δύση και ήδη το 1941, μετά τον μυστηριώδη θάνατό του το 1935, οι δυτικές δυνάμεις ξεκίνησαν τη λεγόμενη εκστρατεία Συρίας-Λιβάνου, επίσης γνωστή ως «Επιχείρηση Εξαγωγέας».

«Η μάχη για την Συρία και τον Λίβανο έγινε στα ίδια σημεία που βλέπουμε το ISIL (Daesh), την Αλ Κάιντα, τους λεγόμενους μετριοπαθείς τζιχαντιστές και άλλους «εντεταλμένους» μαχητές να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο σήμερα. Η αρχαία πόλη της Παλμύρας και πολλά μέρη του Ιράκ είχαν αιματοκυλιστεί, ώσπου η συνθήκη του Saint Jean d’Acre (Άκρα), βασικά παρέδωσε τη Συρία και το Λίβανο στη Βρετανία», λέει ο πολιτικός επιστήμονας.

«Η Συρία και αυτές οι άλλες χώρες κήρυξαν τον πόλεμο στη ναζιστική Γερμανία μετά, αλλά ποτέ δεν υπήρξε ένα επίσημο έγγραφο κατάπαυσης μεταξύ της Γερμανίας και των κρατών αυτών».

Η υπογραφή αυτού του συγκεκριμένου εγγράφου, λέει ο συγγραφέας, μπορεί να είναι το κλειδί σε ένα ειρηνικό τέλος στη Συρία.

«Μια συνθήκη τώρα, ανάμεσα σε Συρία, Λίβανο, Ιράν, Ιράκ και άλλες χώρες, που δεν έχουν υπογράψει επισήμως τέτοιες δηλώσεις πραγματοποιεί τρεις πολύ σημαντικές λειτουργίες».

«Πρώτα απ ‘όλα, για παράδειγμα, μια μεσολάβηση ανακωχής του Μπασάρ Χάφεζ αλ Άσαντ μεταξύ αυτών των εθνών, προωθεί την ιδέα της αραβικής ανεξαρτησίας που ο TE Lawrence υποστήριξε. Ο Assad ως καταλύτης θα καλύψει πολλούς ισλαμικούς ενοικιαστές και θα διαψεύσει σε εκατομμύρια τις δυνατότητες της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της οποίας κάποιες φωνές είναι στα σκαριά».

«Δεύτερον, μια συνθήκη μεταξύ Γερμανίας και Συρίας συγκεκριμένα, θα επαναφέρει εντόνως τη δυτική στρατηγική συμμαχία. Ή με άλλα λόγια, θα τσακίσει κάθε νεοσυντηρητικό, ή τραπεζικό παιχνίδι για καταστροφή και κατακερματισμό της Μέσης Ανατολής».

«Τέλος και ίσως το πιο σημαντικό, η γερμανική δημοκρατία θα οριστικοποιήσει το παρελθόν και θα πετάξει μακριά τα τελευταία απομεινάρια της ναζιστικής κληρονομιάς, απελευθερώνοντας μια για πάντα τον γερμανικό λαό από το ζυγό του συμμαχικού ελέγχου».

Ως εκ τούτου, η Ευρώπη ευθυγραμμισμένη σε ειρήνη με τις χώρες της Μέσης Ανατολής και το πιο σημαντικό, στην ιδεολογική πλευρά της Ρωσίας, ισούται με την παγκόσμια ειρήνη με την ίδια τη σημασία της πρότασης, καταλήγει ο πολιτικός επιστήμονας.

«Η Γερμανία είναι ένα κλειδί για μια αποφασιστική ειρήνη, οι ΗΠΑ και η Βρετανία μόνες δε έχουν καμία ελπίδα στην ηγεμονία».

Τουλάχιστον αυτή είναι η θεωρία του.
πηγή

Δημοσίευση σχολίου

 
Top