Επαναληπτικές Βουλευτικές εκλογές γίνονται αύριο στην Τουρκία, σε κλίμα πολιτικής αστάθειας, αβεβαιότητας, οξυμένου ανταγωνισμού, καθώς και πολεμικών συγκρούσεων, τόσο στο εσωτερικό (πολύνεκρες βομβιστικές επιθέσεις, ΡΚΚ), όσο και στο εξωτερικό (Συρία, ISIS). Η εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία είναι επικίνδυνη καθώς, το κίνημα των Κούρδων αυτονομιστών το PKK, εγκατέλειψε τη δίχρονη εκεχειρία και ξεκίνησε νέο γύρο επιθέσεων. Η τρομοκρατική επίθεση της 10ης Οκτωβρίου στην Κωνσταντινούπολη με δεκάδες θύματα, αποτελεί τη συνέχεια του καθημερινού κλίματος βίας, που απλώνεται σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Τουρκίας.
Χρήστος Καπούτσης
Σύμφωνα με την τελευταία Δημοσκόπηση της εταιρείας Metropoll που μεταδόθηκε από το τηλεοπτικό δίκτυο CNN Turk, το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) των Ερντογάν- Νταβούτογλου αύξησε το ποσοστό του στο 41,4% από 40,9%, που είχε στις εκλογές του Ιουνίου, αλλά δεν αναμένεται να εξασφαλίσει τις απαιτούμενες έδρες στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, ώστε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Στην ίδια δημοσκόπηση, το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, το κεμαλικό Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), συγκεντρώνει
στην πρόθεση ψήφου 27,3%, το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP) 15,3% και το φιλο-κουρδικό HDP 13%.Στις εκλογές του Ιουνίου, το CHP συγκέντρωσε 25%, το MHP 16,3% και το HDP 13,1%. Με βάση τα δημοσκοπικά ευρήματα, το εκλογικό σώμα, μάλλον παραμένει σταθερό στις προτιμήσεις του , όπως εκφράστηκαν στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου.
Εφόσον επιβεβαιωθούν οι Δημοσκοπήσεις, τότε, ως πρώτη συνέπεια θα είναι η αποτυχία των σχεδίων του Ταγίπ Ερντογάν να μετατρέψει το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας σε προεδρικό ενισχύοντας έτσι τις εξουσίες του. Ως κύρια αιτία και εμπόδιο στην ευόδωση των σχεδίων του Τ. Ερντογάν, είναι η άνοδος και είσοδος στη Βουλή του φιλοκουρδικού κόμματος HDP.
Πάντως εκτιμάται, ότι ο Ταγίπ Ερντογάν θα κυριαρχήσει στο πολιτικό πεδίο της χώρας του, είτε νικώντας στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου μέσω του κόμματός του ΑΚΡ , δηλαδή αποκτώντας αυτοδυναμία, είτε όχι. Η δημοφιλία του Τ. Ερντογάν παραμένει αρκετά υψηλή, κυρίως στις μεσοαστικές και αγροτικές περιοχές.
Η Τουρκία, βρίσκεται στο σταυροδρόμι πολύ σημαντικών εξελίξεων.
Οι εξελίξεις αφορούν την εσωτερική σταθερότητα , αλλά και την εδαφική συνοχή του Τουρκικού Κράτους, λόγω του Κουρδικού.
Στα σύνορα της Τουρκίας (Συρία, Ιράκ, ISIS), οι στρατιωτικο-διπλωματικές εξελίξεις έχουν αρνητικό πρόσημο για την πολιτική των Ερντογάν- Νταβούτογλου. Ερωτηματικό παραμένει η στάση της Τουρκίας στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας και ειδικά στον αγώνα αντιμετώπισης της απειλής, που προέρχεται από τους Τζιχαντιστές. Επίσης, η πορεία της Τουρκίας προς την Ευρώπη, αλλά και το Κυπριακό με τις ενδοκοινοτικές συνομιλίες να είναι σε εξέλιξη, αποτελούν προβλήματα για τον Τ. Ερντογάν, που δεν είναι εύκολο να παρακαμφθούν. Η Τουρκία, παρά τις προσπάθειες του Ερντογάν, δεν έγινε η υπερδύναμη της περιοχής. Ο Ερντογάν παγιδεύτηκε στη Συρία, με αποτέλεσμα, να καταστούν τουλάχιστον προβληματικές οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, το Ιράν, το Ιράκ, την Κίνα και το Λίβανο, ενώ για άλλους λόγους (ενέργεια) είναι κάκιστες οι σχέσεις της Άγκυρας, με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Εξαίρεση , οι πολύ καλές σχέσεις που ανάπτυξε πρόσφατα ο Τ. Ερντογάν με την ισχυρή προσώρας ομάδα της Ε.Ε. δηλαδή Α. Μέρκελ και Γιουνκέρ, εξαιτίας του προσφυγικού.
Η Τουρκία, πιθανότατα θα διολισθήσει σε επιλογές ακραίες και επικίνδυνες, για την σταθερότητα και την Ειρήνη της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής, εφόσον το Ισλαμικό κόμμα (ΑΚΡ) δεν επιτύχει στις αυριανές εκλογές αυτοδυναμία και υποχρεωθεί , προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία, να συγκυβερνήσει με το Εθνικιστικό Κίνημα (MHP) .
Ειδικότερα για το Κυπριακό, επειδή κάποιοι αναλυτές εκτιμούν ότι η άνοδος του φιλοκουρδικού κόμματος και το ενδεχόμενο συνεργασίας με το Ισλαμικό κόμμα, ίσως μετριάσει την αδιαλλαξία του Ερντογάν, θα πρέπει να επισημάνουμε τα εξής απλά και ιστορικά βεβαιωμένα γεγονότα.
Από το 1974 έχουν διεξαχθεί πολλές εκλογές στην Τουρκία. Έχουν εκλεγεί δεκάδες ηγέτες και έχουν σχηματιστεί όλων των ειδών κυβερνήσεις (Στρατιωτικές, Κεμαλικές, Ισλαμικές σοσιαλιστικές, συντηρητικές, υπηρεσιακές, συνεργασίας κ.ά). Ουδέποτε όμως, διαφοροποίησαν την επίμονα σταθερή και επεκτατική πολιτική της Άγκυρας , είτε στο Κυπριακό, είτε στη Θράκη, είτε στο Αιγαίο. Η τουρκική πολιτική είναι μία , κοινή και αποδεκτή από κάθε Κυβέρνηση, γι’ αυτό είναι και πανεθνική. Ειδικά για το Κυπριακό, στόχος της Τουρκίας είναι: Η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η δημιουργία δύο χωριστών κρατών, η μετατροπή του κυπριακού Ελληνισμού σε μειονότητα μέσω της αύξησης του αριθμού των τούρκων εποίκων, είναι τελικά η τουρκοποίηση της Κύπρου και η σταδιακή εξαφάνιση του Ελληνισμού από το Νησί, παρότι έχει καταγράψει τρισχιλιετή παρουσία.
Για τη Θράκη, η τουρκική πολιτική είναι η «κοσσοβοποίηση» (αυτονομία) και για το Αιγαίο το μοίρασμα και η συγκυριαρχία.
Η Τουρκία δεν μεταβάλλει και ούτε και πρόκειται να μεταβάλει την πολιτική της. Θα διεκδικήσει με κάθε μέσο και μέχρι τέλους, την επίτευξη των στόχων τους, σε βάρους του Ελληνισμού, οποιοδήποτε και αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα, είτε στις αυριανές , είτε και στις μελλοντικές βουλευτικές εκλογές στην Τουρκία.
Δημοσίευση σχολίου