Το ζήτημα είναι βαθύ. Υπάρχει χάσμα σε κάθε συνείδηση περί ορθού, λαθεμένου, τιμίου και άτιμου. Το χάσμα αυτό από την στιγμή κατά την οποία γίνεται αντιληπτό, ενέχει κινδύνους διότι αποτρέπει την όποια ομόνοια.
Δεδομένης της μη υπάρξεως μιας αληθείας, βρισκόμαστε ενώπιον μιας κατάφορης καταστρατήγησης-στρέβλωσης της επιθυμίας του λαού η οποία ακριβώς εδρεύει στην πολλαπλότητα αληθοφανών ερμηνειών. Οι υποκριτές μετέρχονται σοφιστείες περί αποδείξεως παντός αντιθέτου. Τακτική πάγια. (Σοφιστεία: Το αληθοφανές επιχείρημα, όχι το αληθινό)
Η ψυχή γνωρίζει, ομοίως και το μυαλό. Η βούληση διαστρέφει και αιτία της διαστροφής αυτής είναι το όφελος.
Ποιο όφελος; Το πολλαπλό σαφέστατα -θα πω-, το οποίο ξεκινάει από το όριο της ηθικής και φτάνει έως το άκρο της πράξης. Ως πράξη δεν νοείται μόνο το χρήμα αλλά και το πλησίον αυτού ευνοϊκό. Με εννοείτε θαρρώ.
Ο λαός ψήφισε 62% ΟΧΙ και βγήκε με τυμπανοκρουσίες, ΝΑΙ τεράστιο στην Ευρώπη. Συνεκδοχικά ΝΑΙ στο Ευρώ, ΝΑΙ σε όλα εκείνα που κρίνουμε ορθά αλλά και ΟΧΙ στα μέτρα… (ποιος το αρνείται) που μεταφράζεται -''τιμίως''- ΝΑΙ και στα μέτρα, εάν είναι για το καλό του τόπου, που είναι για το καλό του τόπου (σύμφωνα με τις ερμηνείες όλων εκείνων…), άρα ο λαός ψήφισε σωστά ΝΑΙ σε ό, τι ακολουθεί-παρέλκεται της συμφωνίας! Αφού το ομολογούν οι 251 τότε σε εμάς δεν πέφτει λόγος.
Μακριά από δραχμή.
Αυτός είναι ο σατανάς, η γραμμή που χωρίζει την ζωή από τον θάνατο, τον παράδεισο από την κόλαση. Η άτακτη χρεωκοπία θα έφερνε τον όλεθρο, η τακτική να τολμήσω; Ένα τηλεοπτικό πάνελ με τα άλλα επιχειρήματα -εκείνα του σατανά- κανείς δεν έχει αξιωθεί να στήσει. Τυχαίο;
Ο Βαρουφάκης (ελέχθη) ετοίμαζε κάποιο σχέδιο παράλληλου νομίσματος διότι έβλεπε το αδιέξοδο, τις προθέσεις των δανειστών, (όχι εταίρων) ερμηνεύοντας στάσεις και δηλώσεις. Μεταξύ μας, όλοι το βλέπαμε και ο υπογράφων είχε -προ συμφωνίας- γράψει ότι το παράλληλο νόμισμα βρίσκεται επί θύραις, υποληπτόμενος-ασπαζόμενος, βέβαιος ων για τη στάση του πρωθυπουργού...
Το ζήτημα πολλές φορές δεν είναι τι θέλουμε, ούτε τι μπορούμε, αλλά τι πρέπει.
Φτάσαμε λοιπόν σε ένα σημείο του οποίου την έδρα δεν φανταζόμαστε. Εχθροί και φίλοι (στη βουλή) μονιασμένοι ως ουδέποτε μαλωμένοι ομοννοούντες να χαίρονται (στη πλάτη του λαού θα επιμείνω).
Μακάρι το θέαμα να ελάμβανε χώρα πριν τη συμφωνία. Μακάρι μακριά από το αδιαμφισβήτητο ‘’πολλαπλό’’ όφελος.
Σε κάθε ήττα πρέπει να υπάρχει και ένας φταίχτης, ο εύκολος στόχος ώστε ο λόγος να βρει και πάλι την ευφράδειά του, να ξαμολήσουν τα επιχειρήματα, τα πολυπόθητα άλλοθι να περισώσουν ό,τι είναι δυνατόν να περισωθεί. Όλοι οι άντρες επί σκηνής απαραίτητοι. Τα κόστη μεγάλα, κάποιος θα πρέπει να τα επωμιστεί άρα ο Αλέξης χρειάζεται προστασία. Οι χθεσινοί εχθροί συντρέχουν. (Σε καμία περίπτωση δεν μάχομαι το πρόσωπό του Τσίπρα, ούτε την ειλικρίνειά του, απλά θεωρώ όπως και πολλοί άλλοι ότι δεν πήρε τη σωστή απόφαση τη δεδομένη στιγμή, Μέχρι εκεί.)
Όλοι μαζί λοιπόν τα πυρά στον Βαρουφάκη (που έκανε λάθη, δεν το αμφισβητώ) επειδή έβλεπε το πασιφανές και ενεργούσε όπως θα έκανε κάθε ντόμπρος άλλος στην θέση του.
Ήταν εκτός γραμμής πρωθυπουργού… Και ποια ήταν η γραμμή πρωθυπουργού; Ευρώ πάση θυσία; Υπογραφή στα πολλαπλώς εξορκισμένα; Η κίνηση αυτή της αποδοχής των μέτρων δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί υπό πάσα ερμηνεία ως δεύτερη ατζέντα κρυφή από λαό στον οποίο διατεινόταν τα αντίθετα;
Σύσσωμη η βουλή χαιρετίζει την υποταγή ως το μη χείρον. Πανηγυρίζει ολόρθη αφήνοντας να δουλεύουν για πάρτη της όλα εκείνα τα πονηρά ‘’αλλά’’, ως άλλοθι και ψάχνει εναγωνίως το θύμα. Ο Βαρουφάκης, επί του παρόντος και ίσως και κάποιοι άλλοι αργότερα…
Η Ταχιάου (αν γράφω σωστά το όνομά της) από το Ποτάμι έλεγε στον Σκάι ότι είδε το βιβλίο του Βαρουφάκη ανηρτημένο σε θέση περίοπτη και ένοιωσε …κάπως περίεργα (Θεέ μου το υπαρξιακό της(!)). Αναλογίστηκε τα γεγονότα και φαντάστηκε εκστατική ότι πλέον το απόστημα έσπαγε… Όλοι οι υπόλοιποι του πάνελ, βαρούσαν τσεκουριές, συμφωνούσαν (Παναγία τους πώς ήταν δυνατόν να υπάρχουν τόσο καιρό πλάι του...) προσπαθώντας να κοντύνουν εκείνον τον οποίο δεν έφταναν. Οι πολύ ολίγοι. Οι ολιγότατοι υποκριτές!
Ο Βαρουφάκης έκανε λάθη, είχε όμως τσαγανό, θα έπαιρνε την απόφαση ταμπού, που κανείς δεν τολμούσε να πάρει… Αυτό πρέπει να του το πιστώσουμε.
Η συμφωνία λοιπόν υπεγράφει, αλλά αυτό δεν σημαίνει τα πάντα και μάλιστα επ’ ουδενί σημαίνει εφαρμογή! Δεν σημαίνει εφαρμογή όχι από αντίδραση ισχυρή, μα από αδυναμία μεγάλη…
Εάν οι στόχοι του προγράμματος δεν πιαστούν, τότε τι; Θα υπάρξουν και άλλα ακόμα βαρύτερα μέτρα; Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι το κράτος θα σύρει επιτέλους τους κατέχοντες στα ταμεία, σκίζοντας μάλιστα το καλσόν του; Οι δηλώσεις μήπως των υπευθύνων, θα γελάσουμε γέλια ηχηρά.
Το βέβαιο είναι ένα. Δεν αρκεί η ομοφωνία των βουλευτών, απαιτείται η συμφωνία των πολιτών για να πετύχει το όποιο εγχείρημα. Τι λέτε υπάρχει αυτή η συμφωνία; Βεβαίως (απαντάτε) άλλωστε αυτό έδειξε το …δημοψήφισμα.
251 εθνικά υπερήφανοι, πανηγυρίζοντες εκείνο που έχουν βαφτίσει επιτυχία δεν αρκούν, διότι ό,τι και να λένε έρχονται σε αντίθεση με τον κοινότατο νου και αυτός ο κοινότατος νους είναι εκείνος που διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο…
Θέλαμε-ψηφίσαμε κύριοι κάτι άλλο, επιθυμούσαμε την έντιμη συμφωνία. Τι λέτε, μας την φέρατε; Εάν ναι, να γιορτάσουμε μαζί σας, άλλως ας ψάξουμε διεξόδους μακριά από εσάς….
Δημοσίευση σχολίου