Τον ασκό του Αιόλου ανοίγει η Βρετανία!

Γιώργος Καπόπουλος
Με τα σημερινά δεδομένα η επαναδιαπραγμάτευση της Βρετανίας του Κάμερον με τις Βρυξέλλες, επί της ουσίας με το Βερολίνο για επιστροφή κυριαρχίας στο Λονδίνο έτσι ώστε να μην επικρατήσει το ναι στην αποχώρηση της χώρας από την ΕΕ προβάλλει ως αδιέξοδη και μάλλον ως προσχηματική. Ο Κάμερον έχει ενσωματώσει μεγάλο τμήμα των Ευρωσκεπτικιστών που πριν από έναν χρόνο ανέδειξαν το UKIP του Φάρατζ πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές και έχει οριακή πλειοψηφία πέντε εδρών στη Βουλή. Για να μπορέσει να προτείνει παραμονή του Λονδίνου στην ΕΕ θα πρέπει να παρουσιάσει ουσιαστικές παραχωρήσεις τις οποίες το Βερολίνο δεν θα θέλει και δεν θα μπορεί να του δώσει.

Δεν θα θέλει γιατί θα δημιουργήσει προηγούμενο διεκδίκησης εξαιρέσεων από τον Νότο της Ευρωζώνης όχι σε θέματα κυριαρχίας αλλά στο πεδίο της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Δεν θα μπορεί γιατί η όποια παραχώρηση προς το Λονδίνο εν όψει του δημοψηφίσματος θα πριμοδοτήσει τη Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο που έχουν δεσμευθεί σε δημοψήφισμα για την αποχώρηση της Γαλλίας από την ΕΕ ένα εξάμηνο μετά την προεδρική εκλογή του 2017.

Η ίδια η δέσμευση για το δημοψήφισμα και η μέχρι τώρα ρητορική του Κάμερον είναι σαφής τοποθέτηση ότι το Λονδίνο δεν αποδέχεται το σημερινό στάτους κβο στην ΕΕ παρά το ειδικό καθεστώς που διασφάλισε η χώρα στο Μάαστριχτ στα τέλη του 1991. Οποια παραχώρηση στη Βρετανία από τη Γερμανία πριμοδοτεί τον Ευρωσκεπτικισμό στη Γαλλία και μάλιστα μια στιγμή που ο Ολάντ βυθίζεται δημοσκοπικά, η Μαρίν Λεπέν έρχεται σε ρήξη με το σκληρό ακροδεξιό προφίλ του πατέρα της και ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου Ζαν Μαρί Λεπέν και ταυτόχρονα γίνεται σαφές ότι οι δικαστικές εκκρεμότητες του Σαρκοζί δεν έχουν τελειώσει.

Το πρόβλημα όμως δεν το έχει μόνον ο Κάμερον που δύσκολα θα μπορέσει να βρει το άλλοθι υπέρ της παραμονής στην ΕΕ. Το έχει και η Μέρκελ που, είτε προβεί σε παραχωρήσεις είτε φανεί αδιάλλακτη απέναντι στη Βρετανία, και στις δύο περιπτώσεις δύσκολα θα ελέγξει την άνοδο του Ευρωσκεπτικισμού στη Γαλλία.

Υποχώρηση στην πίεση Κάμερον δικαιώνει μια σκληρή διαπραγματευτική στάση και αποδομεί τον μύθο της παντοδύναμης Γερμανίας, ενώ η αδιάλλακτη στάση νομιμοποιεί και πέραν της Μάγχης την άποψη ότι το πραγματικό δίλημμα των εταίρων του Βερολίνου στην ΕΕ είναι υποταγή ή ρήξη.

πηγή