Πως μπορούν δύο ορκισμένοι εχθροί, οι οποίοι παραλίγο να εμπλακούν σε πόλεμο πριν 20, σχεδόν, χρόνια για ένα ξερονήσι στο Αιγαίο να αποτελούν μέλη του ΝΑΤΟ; Ελλάδα και Τουρκία έχουν πολεμήσει μεταξύ τους τέσσερις φορές από το 1821 και μόνο η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, το 1952, απέτρεψε νέα κλιμάκωση της μεταξύ τους έντασης.
Του Ααρόν Κόβατς
ΠΗΓΗ: http://www.internationalpolicydigest.org/
ΑΠΟΔΟΣΗ: Παντελής Καρύκας
Οι εντάσεις πάντως δεν έλειψαν, ποτέ, με βασικές αιτίες το Κυπριακό, το ζήτημα της κυριαρχίας επί 16 νησιών του Αιγαίου και την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που υπολογίζεται πως αξίζουν αρκετά τρισ. ευρώ.
Η Αθήνα, για να αντιμετωπίσει την ζωτική απειλή επί της εθνικής της ασφάλειας ήταν μια από τις χώρες της ΕΕ με τις υψηλότερες αμυντικές δαπάνες, επί του ΑΕΠ της. Παρά δε την οικονομική κρίση η Αθήνα, κατά μέσο όρο, εξακολουθεί να δαπανά το 2,5% του ΑΕΠ της για την άμυνα, τα τελευταία πέντε χρόνια, ποσοστό δηλαδή μεγαλύτερο από ότι απαιτεί το ΝΑΤΟ.
Ακόμα και η λαϊκίστικη κυβέρνηση Τσίπρα, υπαναχωρώντας από τις προεκλογικές της εξαγγελίες, υπέγραψε συμφωνία 500 εκ. δολαρίων για τον εκσυγχρονισμό πέντε γερασμένων αεροσκαφών Ρ-3Β Orion. Τα αεροσκάφη θεωρούνται ζωτικής σημασίας για την επιτήρηση των θαλασσίων συνόρων της Ελλάδας με την Τουρκία.
Τα αεροσκάφη, επρόκειτο να αντικατασταθούν το 2010, αλλά το σχέδιο σταμάτησε. «Πως μπορεί η κυβέρνηση να δαπανά 500 εκατ. για την καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης και 500 εκ. για την άμυνα», ρώτησε στη βουλή ο επικεφαλής κόμματος της αντιπολίτευσης Σταύρος Θεοδωράκης.
Ευτυχώς τα συμβόλαια θα αναλάβουν ελληνικές εταιρείες, ώστε τα χρήματα να επιστρέψουν στην ελληνική οικονομία, δημιουργώντας θέσεις εργασίας και φορολογικά έσοδα. Αυτός είναι ένας πιο έξυπνος τρόπος περιορισμού της οικονομικής «τρύπας» από την απλή παροχή επιδομάτων.
Τα μέτρα εκτεταμένης λιτότητας, πέραν του ότι προκαλούν ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα, έχουν οδηγήσει την ελληνική βιομηχανία σε απελπιστική κατάσταση, περιορίζοντας τη δυνατότητα της χώρας να παρουσιάσει ανάπτυξη. Η καθόλα ικανή, για παράδειγμα, ελληνική αμυντική βιομηχανία, έχει υποστεί πλήγμα. Αυτό όμως μπορεί να αλλάξει.
Η Ελλάδα ήταν κάποτε μια μεγάλη ναυτική και ναυπηγοκατασκευαστική δύναμη. Η Ελλάδα έχει τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο αλλά δεν μπορεί να ναυπηγήσει, ούτε να επισκευάσει πλοία. «Υποφέρουμε από χρόνια έλλειψη ανταλλακτικών και τα σκάφη παραμένουν ενεργά από τον κανιβαλισμό άλλων», δηλώνει Έλληνας αξιωματικός του Ναυτικού.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει την ευκαιρία να αλλάξει όλα αυτά. Έχοντας εκλεγεί υποσχόμενη τον τερματισμό της λιτότητας, την αύξηση μισθών και συντάξεων και τη δημιουργία 300.000 νέων θέσεων εργασίας, ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσε να αξιοποιήσει, κατά κάποιο τρόπο, τη ρητορική του για καλό σκοπό.
Καθώς οι ελληνικές αμυντικές δαπάνες είναι ακόμα υψηλές και καθώς η ένταση με την Τουρκία αναμένεται να συνεχιστεί, η Ελλάδα έχει αρκετούς πόρους ώστε να εκσυγχρονίσει τις ένοπλες δυνάμεις της. Καθώς η ελληνική οικονομία υποφέρει υπό το βάρος ενός χρέους 360 δισ. ευρώ, είναι προφανές πως η Αθήνα δεν μπορεί να αυξήσει τις δημόσιες δαπάνες.
Αυτό όμως που μπορεί να κάνει είναι να δώσει συμβόλαια σε εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και έχουν Έλληνες εργαζόμενους. Στο ελληνικό Ναυτικό, για παράδειγμα, οι τέσσερις από τις 12 φρεγάτες του, βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, εκτός και αν η κυβέρνηση διαθέσει 400 εκατ. ευρώ για να τις εκσυγχρονίσει.
Τη σχετική σύμβαση θα μπορούσαν να αναλάβουν, τα ελληνικά ναυπηγεία ώστε τα ελληνικά χρήματα να χρησιμοποιηθούν για την ανόρθωση της ελληνικής βιομηχανίας, δημιουργώντας θέσεις εργασίας για Έλληνες και δημιουργώντας ανάπτυξη. Με τον τρόπο αυτό η οικονομία θα αναπτυχθεί, βάσει του γερμανικού μοντέλου.
Τα σκληρά μέτρα λιτότητας έχουν επιβληθεί με τη λογική ότι θα αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα της χώρας. Ωστόσο, η προσδοκώμενη από τις εξαγωγές οικονομική ανάπτυξη δεν συνέβη ποτέ. Η Ελλάδα εξακολουθεί να εισάγει πολύ περισσότερο από ότι εξάγει. Η ζήτηση βιομηχανικών αγαθών όμως μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα, επεκτείνοντας την ελληνική οικονομία.
Υπάρχουν ανάλογα ιστορικά παραδείγματα, αυτά της Κορέας και της Ιαπωνίας, οι οποίες ξεκίνησαν κατασκευάζοντας αγαθά χαμηλής ποιότητας πριν καταστούν κορυφαίες δυνάμεις στην παραγωγή αγαθών υψηλής τεχνολογίας.
Μια καλή αφετηρία θα ήταν η διάθεση των χρημάτων για τον εκσυγχρονισμό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σε ελληνικές εταιρείες που θα ρίξουν τα χρήματα στην ελληνική αγορά. Πρέπει όμως, ταυτόχρονα, και να ισχυροποιηθεί η ελληνική αποτρεπτική ισχύς έναντι της Τουρκίας και παράλληλα να δημιουργηθούν οι τόσο αναγκαίες θέσεις εργασίας.
Φυσικά η πρόταση αυτή δεν αποτελεί την λύση για όλα, αλλά είναι σίγουρα ένα άμεσης αξιοποίησης μέτρο. Το μάθημα για τον κ. Τσίπρα είναι πως δεν χρειάζεται η άσκοπη αντίθεση με την Τρόικα. Η Αθήνα πρέπει απλώς να κοιτάξει στο εσωτερικό αναζητώντας λύσεις, αντί να κατηγορεί συνεχώς τους ξένους δανειστές της.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου