Η Ελλάδα, δε θα χρησιμοποιηθεί αύριο ως το παράδειγμα προς αποφυγήν μιας χώρας που ξεστράτισε και την έφαγαν για παραδειγματισμό των υπολοίπων...Η Ελλάδα χρησιμοποιείται ήδη σήμερα ως το παράδειγμα μιας χώρας, που όσο υποτάσσεται και προσκυνά, τόσο πιο βαθειά βυθίζεται στο τέλμα της αναξιοπρέπειας και της απόλυτης υποταγής στα κελεύσματα του Γκεσταπίτικου Σουλτανάτου.
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Στο ρυθμό του απόλυτου εξευτελισμού χορεύει και επίσημα πλέον από σήμερα ολόκληρη η χώρα.
Υποτίθεται πως τα ακριβοπληρωμένα της ανδρείκελα θα κληθούν να ψηφίσουν «κατά συνείδηση» για τον επόμενο αχυράνθρωπο που θα συνεχίσει να προσυπογράφει - προσδίδοντας σ αυτά ελληνοπρέπεια - τα κατοχικά διατάγματα που θα του προσκομίζουν οι κλητήρες της Βουλής.
Πρόκειται για ένα «κατά συνείδηση» που στην ουσία του έχει καταρρεύσει και τυπικά, από την ημέρα που η πολιτική συμμορία του Καστελόριζου δε συνελήφθη πάνω στο ίδιο το νησί, για το ολέθριο εθνικό έγκλημα που επιτέλεσε σε βάρος της χώρας.
Πρόκειται για ένα «κατά συνείδηση» που έχει γίνει περίγελος των αγορών, των υπαλλήλων και των συμμοριών, που όλες αυτές τις μέρες σπεύδουν να θυμίσουν στους πάντες...
ποιος είναι τα αφεντικό, σε ποιόν οφείλουν όρκο υποταγής και αιώνιας ταπείνωσης, ποιος και ποιους έχει στο χέρι.
Μέσα σ αυτό το ζοφερό σκηνικό, το πολιτικό σύστημα έχασε ήδη την πρώτη του μάχη.
Πρόκειται για τη μάχη της αξιοπρέπειας που δε την έδωσε καν. Παραιτήθηκε άνευ όρων από την αυτονόητη υποχρέωσή του να τη δώσει τιμώντας έτσι το ρόλο του αλλά και την πατρίδα που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί.
Ο απόλυτα ξεφωνημένος πρωθυπουργός της χώρας, αντί να σταθεί όρθιος απέναντι στις προκλήσεις Γιούνγκερ, ξένων κέντρων, οίκων και ΜΜΕ που ταπεινώνουν απροκάλυπτα τη χώρα του και τη Δημοκρατία, επέλεξε ενοχικός και άτολμος, όχι να αντισταθεί στην επιχειρούμενη εθνική ταπείνωση, αλλά να την επικαλείται ως θέσφατο για να υπηρετήσει την προσωπική του ματαιοδοξία.
Ο «άνετος» και κατά τα λοιπά λαλίστατος πρόεδρος της Βουλής, δεν τόλμησε να βγει με μια ανακοίνωση – δήλωση και να υπερασπιστεί το κύρος του θεσμού στον οποίο προεδρεύει, αποστομώνοντας τους ελεεινούς για τις πρωτοφανείς παρεμβάσεις του.
Το γηρασμένο ανταρτόπουλο που προσυπέγραψε τα πάντα στη θλιβερή του θητεία, δεν τόλμησε να βγει με δήλωσή του και να υπερασπίσει το θεσμό του οποίου υπήρξε καλοπληρωμένος (αν και κατοχικός) υπηρέτης.
Όσο για το ΣΥΡΙΖΑ, προτίμησε να αντιπαραβάλει στην απροκάλυπτη θρασύτητα την γλώσσα του καθωσπρεπισμού και της «διπλωματίας» - έτσι για την τιμή των όπλων – αντί να πει με τρόπο ξεκάθαρο: «Ως εδώ… Τα ανδρείκελα που σας υπηρέτησαν αποκαθηλώνονται. Το δωσιλογικό καθεστώς που στήσατε θα αποδομηθεί ολοκληρωτικά. Και απέναντί σας δε θα έχετε πλέον την πουτανίτσα που γνωρίσατε, αλλά μια περήφανη χώρα που ξέρει να σέβεται μονάχα όσους την τιμούν»…
Και φυσικά δεν κάλεσε το λαό στο Σύνταγμα προκειμένου να υπερασπιστεί το δικαίωμά του στην αξιοπρέπεια και στη Δημοκρατία.
Ας μην παραμυθιαζόμαστε λοιπόν μ επικοινωνιακά πυροτεχνήματα…Στην Ευρώπη και στο θέατρο που λέγεται «ΕΛΛΑΣ», το 4ο Ράιχ «χτίζει» την Ηπειρωτική πολιτική της επόμενης μέρας. «Χτίζει»…
Γεωγραφικούς χώρους χωρίς κυριαρχία…
Πολιτικούς υπηρέτες χωρίς αξιοπρέπεια…
Κοινωνίες χωρίς βούληση και αυτοπεποίθηση…
Κατοχικούς θεσμούς με ψευδεπίγραφες εθνικές ταυτότητες…
Υποταγμένα προτεκτοράτα στο μελλοντικό χάρτη της ντροπής.
Η Ελλάδα, δε θα χρησιμοποιηθεί αύριο ως το παράδειγμα προς αποφυγήν μιας χώρας που ξεστράτισε και την έφαγαν για παραδειγματισμό των υπολοίπων.
Η Ελλάδα χρησιμοποιείται ήδη σήμερα ως το παράδειγμα μιας χώρας, που όσο υποτάσσεται και προσκυνά, τόσο πιο βαθειά βυθίζεται στο τέλμα της αναξιοπρέπειας και της απόλυτης υποταγής στα κελεύσματα του Γκεσταπίτικου Σουλτανάτου
Καμία Ευρώπη λοιπόν και κανέναν ΣΥΡΙΖΑ δεν τρέμει, γιατί απλούστατα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη φροντίσει να ενστερνιστεί όλα εκείνα που του υπαγόρευσαν οι συμμορίες που σφετερίζονται εξουσίες και νέμονται το μέλλον των λαών της Ευρώπης.
Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ με τα άσφαιρα επικοινωνιακά τσαλίμια του, όσο και η συγκυβέρνηση του αίσχους με την απόλυτη δουλικότητά της, χρησιμοποιούνται απλώς σαν εργαλεία χρήσιμα σ αυτή τη χορογραφία της ταπείνωσης, με στόχο την αξιοπρέπεια, την αυτοπεποίθηση και τη συνείδηση του λαού, και από αυτήν ακριβώς τη φυλακή υποχρεούμαστε να αποδράσουμε πριν χαθεί οριστικά το παιχνίδι.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου