Της Δ. Σακελλαρίου
Σε κρίσιμες και οριακές καμπές της ελληνικής ιστορίας ο Δεκέμβριος συνέβαινε να είναι ο μοιραίος μήνας όπου διαδραματίζονταν γεγονότα καθοριστικά για τον τόπο και την κοινωνία. Και όπως για παράδειγμα τον Δεκέμβρη του 1944 οι εσωτερικές συγκρούσεις στη χώρα χρησιμοποιήθηκαν ως μέσο επίτευξης εξωχώριων συμφερόντων και αναδιάταξης της επιρροής τους στη χώρα, έτσι και τον Δεκέμβριο του 2014 η προεδρική εκλογή έχει μετατραπεί σε απλή τεχνική διαδικασία για την εισαγωγή στο Νέο Μνημόνιο( ή όπως αλλιώς θα ονομάζεται) σε τακτική διασφάλισης της σκλαβιάς με νωπή λαϊκή εντολή και ανακατάταξης της επιρροής στη χώρα από Ουάσιγκτον, Φραγκφούρτη, Βρυξέλλες ( Τρόικα)..
Και με απόπειρα δημιουργίας εντός όλων αυτών μιας πλήρους κοινωνικής αποσταθεροποίησης , ενός νέου Δεκέμβρη του 2008 που θα λειτουργούσε ως καταλύτης…
Εν όψει των ραγδαίων εξελίξεων τον δύσκολο αυτόν Δεκέμβρη, περί εκλογής ή μη Προέδρου της Δημοκρατίας – και αναγκαστικής προσφυγής στις κάλπες – έχουμε τη δυνατότητα, μέσα στην αναμπουμπούλα της κούφιας πολιτικολογίας και ονοματολογίας των καναλιών, να σκεφτούμε για λίγο κάτι … Μας αφορά άραγε ή όχι ,το ποιος θα είναι ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Τα δύο κόμματα εξουσίας αλλά και πολλά από τα μικρότερα έχουν εντάξει εδώ και μήνες το ζήτημα του Προέδρου στο πλαίσιο των στρατηγικών τους σχεδιασμών και των πολιτικών τους σκοπιμοτήτων όπως άλλωστε και η Τρόικα που με τη σειρά της αντιμετωπίζει το όλο ζήτημα απλά ως μια παράμετρο που μπορεί είτε να εμποδίσει είτε να διευκολύνει τους δικούς της σχεδιασμούς και στόχους για τη χώρα μας…
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι έτσι όπως εξελίχθηκε η υπόθεση της προεδρίας συνταγματική αναθεώρηση με βάση το Σύνταγμα δεν μπορεί να γίνει πριν το 2020… Και αυτό σίγουρα διευκολύνει πολλούς….
Γιατί μας αφορά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
Πέρα από τις συνέπειες που μπορεί να επέλθουν σε πολιτικό και εθνικό επίπεδο από τη διαδικασία της προεδρική εκλογής… Πέρα από το πόσο παροπλισμένος είναι ο Πρόεδρος στη χώρα μας μήπως για εμάς, τους πολίτες των μνημονίων και του αποσαρθρωμένου πολιτικού συστήματος , ο Πρόεδρος θα πρέπει να είναι μια πολύ πιο σοβαρή υπόθεση από τη μιντιακή επικαιρότητα ;
Μήπως πρέπει να θυμηθούμε αυτόν τον περίεργο Δεκέμβρη, ότι όλα τα μνημόνια και οι απαράδεκτα ( και αντισυνταγματικά ) πολλές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου των τελευταίων ετών, που επέφεραν τόσα δεινά στον λαό και καταδίκασαν το έθνος, θα είχαν αποφευχθεί με την άρνηση της προεδρικής υπογραφής ή με την παραίτηση του Προέδρου;
Έχει ή δεν έχει σημασία η προσωπικότητα , ο εν γένει βίος, οι σχέσεις και οι διασυνδέσεις του προσώπου που καλείται να αναλάβει το ύψιστο πολιτειακό αξίωμα της χώρας; Σε καιρούς μάλιστα ιδιαίτερα ύποπτους όπου η κατάλυση του Συντάγματος τείνει να γίνει συνηθισμένη απαίτηση των δανειστών και οι έκτακτες ανάγκες, μονιμότητα και προϋπόθεση για την τέλεση κρατικών και εθνικών «εγκλημάτων»;
Οι πολίτες λοιπόν – εάν θέλουν βέβαια να ονομάζονται ακόμη έτσι – οφείλουν με κάθε μέσο και τρόπο να εκφράσουν τη βούλησή τους, ακόμη κι εάν νομίζουν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άμεσο για την προεδρική εκλογή. Πρέπει να θέσουν τα όρια των επιλογών ως προς το ποιος μπορεί να προταθεί και να ψηφιστεί για Πρόεδρος από τους εκπροσώπους του Κοινοβουλίου. Στις δύσκολες και οριακές στιγμές που ζούμε ως έθνος με τους κινδύνους να μας περιβάλλουν ολοένα και πιο πιεστικά δεν έχουμε το δικαίωμα να επιτρέψουμε να αναλάβει την προεδρία της χώρας πρόσωπο με κριτήρια μιντιακά , μικροκομματικά, που να εξυπηρετεί τις ισορροπίες του εσωτερικού επιχειρηματικού κατεστημένου ή οτιδήποτε άλλο… Στους « πονηρούς » καιρούς που θα εξακολουθήσουμε να ζούμε η προεδρική υπογραφή είναι πολύ καθοριστική για τις ζωές μας… Και γι’ αυτό δεν πρέπει να δώσουμε αυτό το δικαίωμα στον « οποιονδήποτε » …
Πρέπει να προειδοποιήσουμε για τα όρια των ανοχών μας ως προς το ποιο πρόσωπο μπορεί να προταθεί. Πρέπει να διεκδικήσουμε ξανά το σεβασμό μας από τους κυβερνώντες αλλά και να επαναφέρουμε το σεβασμό που πρέπει να δείχνουν στους θεσμούς και τους συμβολισμούς αυτής της χώρας, που κουρελιάζονται κάθε τόσο στο όνομα των κομματικών σκοπιμοτήτων και τακτικισμών.
Με ποιον Πρόεδρο θα πορευτούμε
Από όποιο κομματικό ή ιδεολογικό μετερίζι κι εάν προερχόμαστε , οφείλουμε να πιέσουμε κόμματα βουλευτές και πολιτικά πρόσωπα για το πρόσωπο του Προέδρου. Να δηλώσουμε με κάθε τρόπο ότι η επιλογή του αφορά τον λαό το έθνος και δεν μπορεί να βασίζεται σε κομματικές στοχεύσεις. Δεν γίνεται να προέρχεται από τα βαθιά νερά της Διαπλοκής γιατί από αυτά θα κατευθύνεται κι εκεί θα ξαναγυρίζει.
Δεν μας αφορά να είναι κατά το κοινώς λεγόμενο «εγνωσμένου κύρους» με βάση τη μιντιακή ιεράρχηση ή την αξιολόγηση ενός κλειστού και αυτονομημέννου κύκλου διανοουμένων. Η Προεδρία της Δημοκρατίας είναι σύμβολο του Έθνους και του Συντάγματος και γι’ αυτό δεν πρέπει να επιτρέψουμε τον υποβιβασμό ή εξευτελισμό της παραδίδοντάς την στα όποια συμφέροντα (εγχώρια ή μη) και σκοπιμότητες (πολιτικές και εξωθεσμικές).
Ζητάμε Πρόσωπο που να εκφράζει και να συμβολίζει με τον πιο ξεκάθαρο και διαυγή τρόπο τις αρετές, τις αρχές και τις αντιστάσεις του απλού ελληνικού λαού, τις οποίες κάνουν τα πάντα για να τις χάσει.
Ζητάμε έναν πρόεδρο Σύμβολο της πραγματικής Ελλάδας, που να μπορεί να επανασυστήσει την κατακερματισμένη εθνική ταυτότητα…
Ζητάμε έναν Έλληνα, που πέρα από τη διαχείριση της Προεδρίας θα έχει την αντρειοσύνη, τη λεβεντιά και την περηφάνια ( άντρας ή γυναίκα ) να πει όχι και να μην υπογράψει, όταν ζητηθεί και σε εκείνον η τελική υπογραφή σε μέτρα που διαιωνίζουν τη μακροχρόνια σκλαβιά του λαού. Έναν Πρόεδρο που να υποκλίνεται με πραγματικές και ουσιαστικές πράξεις, στο έθνος, στην ιστορία και στη σημαία.
Γιατί μόνο τότε θα μπορέσει να ξαναγίνει ο ίδιος σύμβολο.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου