Τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει για την Ελλάδα η είσοδος (έστω περιστασιακή) και η συμμετοχή της Τουρκίας στα κέντρα αποφάσεων των ισχυρών του πλανήτη;
Γράφει ο Αλέξανδρος Τάρκας
Οι Τ. Ερντογάν και Α. Νταβούτογλου επιδιώκουν να καλύψουν το χαμένο έδαφος της τελευταίας περιόδου και να αξιοποιήσουν στο έπακρο τη συγκυρία της ετήσιας προεδρίας τους στους G-20.
Μεγαλεπήβολο σχέδιο διπλωματικής αντεπίθεσης καθόλη τη διάρκεια του 2015 προετοιμάζει η Τουρκία με προφανή σκοπό την κάλυψη του εδάφους που απώλεσε, έναντι της Δύσης, το 2013 και το 2014 λόγω της στάσης της στην αντιμετώπιση του «Ισλαμικού Κράτους», στην κρίση της Ουκρανίας και στην αποκατάσταση της ομαλότητας στην Αίγυπτο.
Στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μας αποκαλύπτουν ότι η Άγκυρα κατέθεσε, στα μέσα Νοεμβρίου, πρόταση για τη σύγκληση διάσκεψης Ε.Ε. – ΗΠΑ – Τουρκίας, σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών, σε μία προσπάθεια αναβάθμισής της σε θέση ισότιμη της Ρωσίας και της Κίνας, αφού μόνον με αυτές τις χώρες είθισται να υπάρχουν ξεχωριστά φόρουμ.
Η πρόταση κατατίθεται για δεύτερη φορά, καθώς το σκεπτικό της τουρκικής διπλωματίας είχε απορριφθεί, στις αρχές του 2013, από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες. Αυτή τη φορά, η υπηρεσιακή γραφειοκρατία της Ε.Ε. φαίνεται να είναι έτοιμη να προβεί σε θετική γνωμοδότηση ως προς την σκοπιμότητα αποδοχής της τουρκικής πρότασης, αν και όλα θα εξαρτηθούν από την εισήγηση που θα καταθέσει η ύπατη εκπρόσωπος Φ. Μογκερίνι προς τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζ. Γιούνγκερ και από τις επαφές της με το Στέητ Ντιπάρτμεντ.
Πέρα από το καθεαυτό γεγονός της προσπάθειας αναβάθμισής της σε αυτόνομο συνομιλητή της υπερατλαντικής υπερδύναμης και της Ευρώπης, η Τουρκία επιθυμεί να χρησιμοποιήσει την τριμερή διάσκεψη και σαν διπλωματική γέφυρα προς το έτερο μεγάλο γεγονός της χρονιάς, τη διάσκεψη των G-20. Η γειτονική χώρα ανέλαβε την εναλλασσόμενη ετήσια προεδρία του «κλαμπ» των ισχυρών οικονομιών του κόσμου (στο οποίο μετέχουν οι ηγέτες χωρών και κυβερνήσεων και οι πρόεδροι των κεντρικών τραπεζών τους) την 1ηΔεκεμβρίου 2014 με κορύφωση της Διάσκεψη που θα πραγματοποιηθεί, μάλλον στην Αττάλεια, στις 15 και 16 Νοεμβρίου 2015.
Είναι προφανές ότι ο πρόεδρος Τ. Ερντογάν και ο πρωθυπουργός Α. Νταβούτογλου επιθυμούν να αξιοποιήσουν όχι μόνο την σπάνια ευκαιρία διεθνούς προβολής της χώρας τους τον προσεχή Νοέμβριο, αλλά κυρίως τις ευκαιρίες που θα τους παρουσιαστούν, ως τότε, για μεσολάβηση σε διεθνή οικονομικά προβλήματα ή σε διπλωματικές εκκρεμότητες μεταξύ των ίδιων των μελών του G-20, αλλά και έναντι τρίτων χωρών.
Τα μηνύματα σε καίρια θέματα
Άλλωστε, όπως μας υπογραμμίζουν τα ίδια στελέχη της Κομισιόν, η Άγκυρα φρόντισε ήδη να επιδείξει ένα πιο διαλλακτικό πρόσωπο κατά την τελευταία συνεδρίαση του πολιτικού διαλόγου ΕΕ – Τουρκίας και να δηλώσει ότι θέτει, εκ νέου, ως προτεραιότητα το στόχο ένταξής της.
Ασφαλώς, οι διαβεβαιώσεις αυτές έρχονται σε πλήρη αντίθεση προς το μήνυμα που έχει αποσταλεί στην Αθήνα και τη Λευκωσία από τις πρώτες ημέρες της έντασης λόγω της παραβίασης της Κυπριακής ΑΟΖ από το ερευνητικό σκάφος «Barbaros». Για παράδειγμα, όταν η βουλευτής της ΝΔ Ντ. Μπακογιάννη ανέφερε στον τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μ. Τσαβούσογλου ότι η τακτική της κυβέρνησής του θα καταδικαζόταν από την Ε.Ε., ο συνομιλητής της, αρχικά, αδιαφόρησε, και, αργότερα, πρόσθεσε πως μείζον ενδιαφέρον του αποτελεί η έγκριση της ίδιας πολιτικής από τους 70 εκατομμύρια τούρκους πολίτες.
Πάντως, στο πλαίσιο της αναθέρμανσης των πολιτικών σχέσεών της με την Ε.Ε., η Άγκυρα δείχνει (στα λόγια τουλάχιστον) κάπως πιο διαλλακτική στην προσέγγισή της στα θέματα της Μέσης Ανατολής που ενδιαφέρουν τους ισχυρούς της Ευρώπης λόγω της αστάθειας που προκαλείται στην περιοχή και της τροφοδότησης των αλλεπάλληλων μεταναστευτικών κυμάτων. Συγκεκριμένα, ως προς τη Συρία, η τουρκική πλευρά αρνείται ότι οι ενέργειές της προκαλούν τη ριζοσπαστικοποίηση περισσότερων ένοπλων τμημάτων της αντιπολίτευσης, προσθέτοντας ότι η ίδια ενδιαφέρεται περισσότερο για την ενίσχυση της μετριοπαθούς αντιπολίτευσης και τη δημιουργία χερσαίων ζωνών ασφαλείας και ζώνης απαγόρευσης πτήσεων ως αμυντικά μέτρα κατά του καθεστώτος Άσαντ.
Ηπιότεροι τόνοι υιοθετούνται και έναντι της Αιγύπτου, καθώς –ανεπίσημα και με τον ισχυρισμό της έκφρασης «προσωπικών απόψεων»- Τούρκοι αξιωματούχοι παραδέχονται την ανάγκη εξεύρεσης κάποιου τρόπου συνεννόησης με το Κάιρο. Κατά παρόμοιο τρόπο, δηλώνεται διάθεση συζήτησης και με το Ισραήλ, αν και η Άγκυρα επιμένει ότι, σχεδόν όλα, θα κριθούν από τις τελικές αποφάσεις για το σχέδιο συμφωνίας χορήγησης αποζημιώσεων στα θύματα του πλοίου Mavi Marmara (επιχείρηση Ισραηλινών κομάντος στο πλοίο που έπλεε προς τη Γάζα, το Μάιο του 2010).
πηγή
Δημοσίευση σχολίου