Το υπουργειο των Εξωτερικών της Ελλάδος καθεύδει, καθ’ ότι ο κύριος Βαγγέλης Βενιζέλος ασχολείται με τον… διάλογο της Κεντροαριστεράς.
Στο υπουργείο Αμύνης, τώρα, επικρατεί ευχάριστος αναβρασμός για τον διορισμό (αν και υποβιβασμό θα τον έλεγα) του κ. Αβραμόπουλου σε Επίτροπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα συστημικά κανάλια και εφημερίδες ασχολούνται με την… ΔΗΜΑΡ και το «Ποτάμι» (που μάλλον στέρεψε και όχι λόγω θέρους).
Έτσι, κανείς δεν παρακολουθεί σοβαρά και υπεύθυνα τις εξελίξεις στην εύφλεκτη γειτονιά μας, εκτός όταν έρχονται εντυπωσιακές εικόνες από την Ουκρανία ή παλουκωμένα κεφάλια από το αναδυόμενο Χαλιφάτο.
Αλλά και πάλι χωρίς σοβαρή ανάλυση.
Μόνον σε κάτι ιδιωτικές ιστοσελίδες και σε κάνα-δυό έντυπα διαβάζει κανείς σοβαρή ανάλυση.
Το άμεσο πρόβλημα γιά την εθνική μας ασφάλεια (ανάμεσα στα δεκάδες μέτωπα που έχουμε) είναι ασφαλώς ο τουρκικός αναθεωρητισμός.
Το πολιτικό σύστημα, βέβαια, θεωρεί την ενασχόληση με τα εθνικά θέματα… εθνικισμό και την παρακολούθηση του τουρκικού επεκτατισμού ως… τουρκοφοβία.
Ας σοβαρευτούμε όμως.
Μία βραδεία, ύπουλη, αθέατη αλλά εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη, είναι η δημογραφική εξέλιξη της Βουλγαρίας.
Εδώ και δεκαετίες, αργά αλλά σταθερά, η αναλογία του αυτόχθονος βουλγαρικού πληθυσμού προς την μουσουλμανική μειονότητα μεταβάλλεται επί το δυσμενέστερο.
Οι μεν Βούλγαροι δεν αναπαράγονται, ενώ υπάρχει συνεχής μετανάστευση στο εξωτερικό (Γερμανία κλπ.).
Οι δε Μουσουλμάνοι (τουρκόφωνοι, Ρομά, Πομάκοι) αυξάνονται συνεχώς με τεράστιους ρυθμούς γεννητικότητας.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η εικόνα που παρουσίαζε προ δεκαπενταετίας η Βουλγαρία (8.000.000 συνολικός πληθυσμός, εκ του οποίου 750.000 μουσουλμάνοι) έχει ανατραπεί πλήρως.
Ο συνολικός πληθυσμός, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, έχει πέσει επισήμως στις 7.300.000, αλλά ο αριθμός αυτός είναι τυπικός, δεδομένου ότι περίπου 1.000.000 Βούλγαροι έχουν μεταναστεύσει σε άλλες χώρες.
Άρα μιλάμε γιά έναν πραγματικό πληθυσμό γύρω στα 6.000.000 και κάτι.
Ταυτόχρονα, η μουσουλμανική μειονότητα αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς και ο ακριβής της αριθμός είναι στατιστικά απροσδιόριστος.
Προφανώς, λοιπόν, η πραγματικότητα σήμερα είναι ένας πληθυσμός μουσουλμάνων γύρω στο 1.200.000 με 1.500.000, σε συνολικό πληθυσμό 6-6.200.000.
Οι μουσουλμάνοι έχουν συγκροτήσει μειονοτικό κόμμα, το Κίνημα για Δικαιώματα και Ελευθερίες του Αχμέτ Ντογκάν, που έλαβε 400.000 ψήφους στις εκλογές του 2013, δηλαδή ποσοστό 11,3%, και ήρθε τρίτο μετά το συντηρητικό και το σοσιαλιστικό.
Οπωσδήποτε οι μουσουλμανικοί ψήφοι διεσπάρησαν και στα άλλα κόμματα, κατά την πάγια πολιτική της τουρκικής πολιτικής να έχουν εκπροσώπους σε όλο το πολιτικό σύστημα.
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα αδυνατεί να εκτιμήσει αυτά τα δεδομένα και να χαράξει κάποια στοιχειώδη γραμμή στην εξωτερική μας πολιτική. Αυτοσχεδιάζει, πάσχει από διανοητική οκνηρία, ατολμία ή είναι επικεντρωμένο στα πελατειακά του μικροσυμφέροντα.
Ένα σημαντικό μέρος του ελληνικού πολιτικού φάσματος, όμως, αδυνατεί κάν να παρακολουθήσει αυτά τα στοιχεία, τυφλωμένο από τις ιδεοληψίες της «πολυπολιτισμικότητας» κλπ.
Ο γράφων έχει γυρίσει την Βουλγαρία χωριό-χωριό με ένα σακίδιο στον ώμο.
Σε ένα τραίνο, κοντά στο Παζαρτζίκ, μία ομάδα στρατιωτών του βουλγαρικού στρατού φωνασκούσε στα τούρκικα. Τους ρώτησα τι εθνικότητα έχουν και απάντησαν ομόφωνα «Τούρκοι».
Παρατήρησα ότι φοράνε στολές του βουλγαρικού στρατού. «Ναι, αλλά είμαστε Τούρκοι», επανέλαβαν με έμφαση. «Αν γίνει πόλεμος μεταξύ Βουλγαρίας και Τουρκίας τι θα κάνετε;», ρώτησα θρασύτατα.
«Θα πολεμήσουμε με την μητέρα Τουρκία», μου απάντησαν ομόφωνα, προς δόξαν των «πολυπολιτισμικών» προσεγγίσεων.
Μήπως είναι καιρός γιά μία σοβαρή συζήτηση σχετικά με την Βουλγαρία;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου