H εξέλιξη της κατάστασης στο Ιράκ, έχει προκαλέσει την επιπλέον εξασθένιση της κεντρικής κυβέρνησης της Βαγδάτης και έχει ενεργοποιήσει όλες τις φυγόκεντρες δυνάμεις στη χώρα. Το πολιτικό κενό, στο βόρειο Ιράκ, έχει επιτρέψει στους Κούρδους να επεκτείνουν τις διεκδικήσεις τους και να πιέσουν τον πρωθυπουργό του Ιράκ, Μαλίκι, να αποδεχτεί την ενεργειακή συμφωνία που έχουν υπογράψει με την Τουρκία.
Της Denise Natali, «Iraqi Kurds maneuver between Maliki and Mosul»
http://www.al-monitor.com/
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας
Παράλληλα όμως τόσο η πρόοδος, καθαυτή, των ισλαμιστών, όσο και η παρουσία στις τάξεις τους μεγάλου αριθμού πρώην οπαδών του Σαντάμ Χουσεΐν, δημιουργούν σημαντικά προβλήματα ασφαλείας στους Κούρδους. Και αυτό γιατί η αυτόνομη κουρδική κυβέρνηση θα πρέπει τώρα να ελέγξει και να προστατεύσει πιο εκτεταμένες περιοχές, αλλά και λόγω του γεγονότος, ότι από εδώ και μπρος, δεν θα έχει να αντιμετωπίσει την αδύναμη κυβέρνηση της Βαγδάτης, αλλά τους φανατικούς σουνίτες ισλαμιστές.
Κατά κάποιον τρόπο, η κατάληψη της Μοσούλης ωφέλησε τους Κούρδους. Συνέβη τη στιγμή ακριβώς που η αυτόνομη κουρδική κυβέρνηση συγκρουόταν με την κυβέρνηση Μαλίκι για την ενεργειακή συμφωνία που είχε υπογράψει με την Τουρκία.
Οι Κούρδοι, χάρη στην επίθεση των ισλαμιστών, πήραν τον έλεγχο του Κιρκούκ και εμφανίζονται πλέον ως δύναμη καθοριστικής σημασίας για τις εξελίξεις και στο Ιράκ, καθώς κέρδισαν επιπλέον πόντους στο ενεργειακό παιχνίδι της περιοχής.
Η επίθεση στη Μοσούλη δεν επιτρέπει στην κυβέρνηση της Βαγδάτης να προχωρήσει στην επισκευή του αγωγού που μετέφερε ιρακινό πετρέλαιο στην Τουρκία, από τη Μοσούλη. Έτσι το κουρδικό πετρέλαιο απομένει η μόνη εναλλακτική λύση. Οι Κούρδοι κέρδισαν, επίσης πόντους, από την πολιτική και στρατιωτική αδυναμία της Βαγδάτης, θέτοντας, στην ουσία, τα θεμέλια ανάδειξης της αυτόνομης περιοχής τους σε κράτος.
Παράλληλα όμως, η νίκη των ισλαμιστών προκάλεσε και μια σειρά από προβλήματα.
Καταρχήν, η επέκταση του ελέγχου των Κούρδων σε μεγαλύτερη εδαφική έκταση δεν συνοδεύεται από παράλληλη ανάπτυξη της στρατιωτικής του ισχύος. Με άλλα λόγια, ελέγχουν με τις ίδιες δυνάμεις περισσότερο έδαφος και έχοντας περισσότερους πολίτες να εξασφαλίσουν, την ώρα μάλιστα που έχουν πλέον ως γείτονες τους φανατικούς ισλαμιστές.
Και ακόμα χειρότερα, τους οπαδούς του Σαντάμ, οι οποίοι συμπολεμούν με τους ισλαμιστές, καθοδηγούμενοι από την κόρη του πάλαι ποτέ αντιπρόεδρου του Σαντάμ Χουσεΐν, Ιζάτ αλ Ντούρι. Επίσης, στο πλευρό των ισλαμιστών τάχθηκε και ο έτερος αντιπρόεδρος του Σαντάμ, ο Ταρίκ αλ Χασεμί, ο οποίος από το 2011 βρισκόταν στην Τουρκία, προστατευόμενος της κυβέρνησης Ερντογάν.
Ο πρόεδρος της αυτόνομης κουρδικής περιοχής Μπαρζανί, διατηρεί καλές σχέσεις με μετριοπαθείς σουνιτικές ομάδες, κυρίως αυτές που αντιμάχονται τον πρωθυπουργό Μαλίκι. Παρόλα αυτά, τυχόν επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των Κούρδων και των σουνιτών, για τη ρύθμιση εδαφικών ή ενεργειακών ζητημάτων, δεν πρέπει να θεωρείται ιδιαίτερα πιθανή.
Επιπλέον, οι σχέσεις του Μπαρτζανί με τον Ερντογάν και άλλους σουνίτες ηγέτες, μπορεί μεν να αποτελούν σταθεροποιητικό παράγοντα και να επιτρέπουν επενδύσεις στην ενέργεια, αλλά από την άλλη πλευρά πρέπει υπολογιστεί και η ιρανική αντίδραση. Ήδη η Τεχεράνη έχει επεκτείνει την επιρροή της στον κουρδικό θύλακα της Σουλεϊμανίγια, αλλά και σε ομάδες όπως η Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν και το Κίνημα Γκοράν.
Οι ομάδες αυτές αντιδρούν έντονα στην πολιτική προσέγγισης με την Άγκυρα που ακολουθεί η εξουσία του Μαλίκι και έχουν προχωρήσει στην υπογραφή δικών τους πολιτικών και ενεργειακών συμφωνιών με την Τεχεράνη. Η επιρροή της Τεχεράνης μπορεί να αποδειχθεί ο αποφασιστικός παράγοντας για το πόσο, τελικά, θα προωθήσουν οι Κούρδοι τις θέσεις τους, μετά την ενσωμάτωση του Κιρκούκ στα εδάφη τους. Ήδη, οι Τουρκομάνοι της περιοχής, με την υποστήριξη της Άγκυρας, αντιδρούν στην ισχυροποίηση των Κούρδων.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου