Αποτελεί ένα ακόμη παράδοξο του 2014 οτι την ίδια ημέρα που η Ευρώπη με τις πρόσφατες Ευρωεκλογές παρουσίασε αποσχιστικές τάσεις σημαντικής μερίδας των Πολιτών της, η Ουκρανία να ψηφίζει για την ένταξη της σε αυτήν.
Το έτος αυτό που δεν εχει κλείσει ακόμη εξάμηνο, ήδη αποτελεί ορόσημο με τα γεγονότα που βρίσκονται εν εξελίξει.
Αρχίζοντας απο την Ουκρανία, τα συμβαίνοντα στη χώρα αυτή,οποιαδήποτε τροπή και αν πάρουν, έγιναν ήδη αιτία να τερματισθεί η 25ετής ευχάριστη συνύπαρξη και συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Δύσης.
Η Ουκρανία θα ηρεμήσει εφ' όσον ο εξαίρετος ισορροπιστής Ποροσένκο καταφέρει να ισοζυγίσει στα ελάχιστα και όχι στα μέγιστα τις προσδοκίες των Ανατολικών και Δυτικών Περιφερειών και των εξωτερικών υποστηρικτών τους.
Η Μόσχα δείχνει αξιοσημείωτη αυτοσυγκράτηση και επιτρέπει τη σφαγή των ακραίων αυτονομιστών που δεν υπάκουσαν στις εντολές της και θα μπει σε μακρά περίοδο διαπραγματεύσεων για το καθεστώς της Ουκρανίας. Τα βασικά ζωτικά της συμφέροντα υπαγορεύουν να λάβει υπ' όψιν της την Αμερικανική Οικονομική απειλή, το Διπλωματικό της Δόγμα για το "εγγύς εξωτερικό ", αλλά και το γεγονός οτι η Ανατολική Ουκρανία ειναι εστία παραγωγής πολύ σημαντικού αμυντικού υλικού προηγμένης τεχνολογίας, η απώλεια του οποίου θα πήγαινε πίσω την Ρωσική παραγωγή πολεμικού υλικού για μια δεκαετία.
Η Ευρώπη, που έχει κατανοήσει ότι το κόστος των κυρώσεων στη Μόσχα ειναι αμφίδρομο, αντιλαμβάνεται τώρα οτι δεν μπορεί να λειτουργήσει τον Χειμώνα χωρίς το Ρωσικό Αέριο, γιατί, ανεξάρτητα από την πολύ μεγάλη ζημιά που θα πάθει η Ρωσία, της τάξεως των 60 δις Ευρώ ,και η Ευρώπη θα πάθει ζημιά της τάξεως των 20 δις Ευρώ και σημαντικούς περιορισμούς στην
κατανάλωση που θα είναι εις βάρος της Βιομηχανίας και των Νοικοκυριών.
Το ευρωπαϊκό κενό εξουσίας και η Γερμανία
Το κενό εξουσίας που υπάρχει αυτήν την περίοδο τόσο στην Ε. Επιτροπή όσο και
στο Ευρωκοινοβούλιο, στην περίπτωση της προς Ανατολάς Πολιτικής, και όχι μόνο,
το υπεραναπληρώνει η Γερμανία.
Ο Ποροσένκο, μετά την εκλογή του, μίλησε στο Λαό έχοντας δίπλα του τον εκλεκτό της Γερμανίας κ. Κλίτσκο. Η κα. Μέρκελ προσφάτως κάλεσε σε δείπνο ταυτόχρονα τους Πρωθυπουργούς της Ουκρανίας, της Γεωργίας και της Μολδαβίας, πράξη που μέχρι τωρα μόνο οι ΗΠΑ ή η Ρωσία μπορούσαν να κάνουν, ο δε κ. Σταινμάγερ ειναι σε ανοικτή γραμμή με τους Ολιγάρχες της Ουκρανίας προς περαιτέρω ανάπτυξη των Γερμανικών συμφερόντων, ενώ ταυτόχρονα,το Βερολίνο ειναι ο στενότερος συνομιλητής της Μόσχας.
Βλέπουμε, λοιπόν, την εκ νέου ανάπτυξη της Ostpolitik με νέο τρόπο και διαπιστώνουμε οτι δεν υπάρχει άλλη πολιτική προς ανατολάς εκτός αυτής της αυτονομημένης Γερμανίας, η οποία μέσα στον Αμερικανικο-Ρωσικό ανταγωνισμό κατάφερε να παραμείνει κύριος παράγων, απούσης της υπολοίπου Ευρώπης.
Η στροφή προς την Κίνα
Η μεγαλύτερη, όμως, στροφή έγινε από τη Ρωσία. Η Ρωσία αντελήφθη οτι τα όρια της συνεργασίας της με την Ευρώπη καθορίζονται απο την Ουάσινγκτον.
Αντελήφθη τον έλεγχο που ασκούν οι ΗΠΑ στο Διεθνές Οικονομικό Σύστημα και τα πανίσχυρα οικονομικά εργαλεία που διαθέτουν, τα οποία μπορούν να παραλύσουν την Οικονομία μιας ανεπτυγμένης Χώρας.
Έτσι, έχοντας εξασφαλίσει την Κριμαία, αποδέχθηκε επί του παρόντος την μερική αυτονόμηση των Ανατολικών Περιφερειών ως το όριο της επιρροής της.
Έχοντας περιορισθεί στις Ευρωπαϊκές της φιλοδοξίες, η Μόσχα στράφηκε προς την Κίνα και έκλεισε εντός διμήνου την εικοσαετή διαπραγμάτευση για ενεργειακή συμφωνία με το συμβόλαιο Αερίου του Αιώνα, το οποίο, όμως, παρ' όλ' αυτά, ειναι μόνο το 25% του αντίστοιχου δυτικού.
Οι Κινέζοι δεν υπήρξαν εύκολοι διαπραγματευτές. Ενέδωσαν τελικά στις προτάσεις της Μόσχας αφου εξασφάλισαν την χαμηλότερη απο την Ευρώπη τιμή και την επενδυτική τους συμμετοχή.
Οι εξελίξεις στην Ασία
Η Μόσχα έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένη. Ο αγωγός που θα μεταφέρει το Αέριο στην Κίνα θα έχει διακλάδωση μέχρι το Βλαδιβοστόκ και έτσι θα μπορεί να προμηθεύσει τις πεινασμένες για ενέργεια Ιαπωνία και Νότια Κορέα, από τις οποιες μπορεί επίσης να προμηθευθεί τεχνολογίες και αγαθά ισάια αυτών της Ευρώπης.
Έτσι η Ρωσία αποκτά παρουσία στον Βόρειο Ειρηνικό και την Ασία, που μέχρι τώρα ήταν γήπεδο των Αμερικανών.
Το δίπολο Μόσχας-Πεκίνου δεν είναι απλό ή εύκολο στη λειτουργία του, δεδομένου οτι η επιθυμία της Κίνας ειναι να κυριαρχήσει στο μεγαλύτερο μέρος της Ασίας και του Ειρηνικού, όπου η Ρωσία πρέπει να αποδεχθεί οτι η παρουσία της εκεί θα είναι δευτερεύουσα. Η σύγκρουση της Κίνας με την Ιαπωνία και το Βιετνάμ για ακατοίκητες νησίδες, πέραν του άμεσου πετρελαϊκού συμφέροντος που προκύπτει απο διευρυμένη ΑΟΖ, δηλώνει επίσης τις φιλοδοξίες της Κίνας για την περιοχή και
το ίδιο δηλώνει η δημιουργία Κινεζικού Στόλου Αεροπλανοφόρων. Εδώ δημιουργείται η ανάγκη επίκλησης της Αμερικανικής Αρωγής απο την Ιαπωνία, όπως επίσης και από τη Νότια Κορέα που εχει απόλυτη εξάρτηση απο τις ΗΠΑ για προστασία από την πυρηνική Βόρεια Κορέα που επηρεάζεται από το Πεκίνο.
Ήδη οι ΗΠΑ αποκαλούν την Κίνα αποσταθεροποιητική Δύναμη.
Μέση Ανατολή - Βόρειος Αφρική
Η περιοχή αυτή είναι άλλη μια περιοχή τεκτονικών αλλαγών. Μετά την προσέγγιση ΗΠΑ -Ιράν άρχισαν απόπειρες προσέγγισης Ιράν-Σαουδικης Αραβιας, Τουρκίας -Ιράν και αργότερα θα δούμε προσέγγιση Ισραήλ- Ιράν.
Η Βόρειος Αφρική άλλαξε πλήρως μετά την Αραβική Άνοιξη. Η μεταμόρφωση της Αιγύπτου ως νεο-Νασσερικής Δημοκρατίας και η διάλυση της Λιβύης μαζί με την ανοικτή πληγή της Συρίας είναι τρεις ακόμα παράμετροι στο Μεσανατολικό Καλειδοσκόπιο.
Ανακεφαλαιώνοντας, βλέπουμε ότι το 2014 μια σειρά απο γεγονότα που εκυοφορούντο επί μακρόν, είχαν σχεδόν ταυτόχρονη επώαση. Τα αποτελέσματα αυτών των ταυτόχρονων και ανεξάρτητων επωάσεων δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα που ο χρόνος αναφοράς της θα είναι το 2014. Όπως σε όλες τις πολυπαραμετρικές καταστάσεις, η πρόβλεψη είναι επικίνδυνη. Είναι, όμως, δυνατό να παρατηρηθεί το ακόλουθο:
Εξετάζοντας όλες τις παραπάνω περιπτώσεις διαπιστώνεται οτι τα διάφορα Κράτη-παράγοντες προτιμούν να συνεννοηθούν με τις ΗΠΑ παρά μεταξύ τους. Αυτό δίνει στις ΗΠΑ τη δυνατότητα του ήρεμου ρυθμιστή ή του μεροληπτούντος επιδιαιτητή κατ' επιλογήν τους. Αυτή είναι η μεγαλύτερη Διπλωματική-Πολιτική-Οικονομική πρόκληση για τις ΗΠΑ του 21ου Αιώνα.
Απόψεις που θεωρούσαν οτι οι ΗΠΑ έχασαν τον Παγκόσμιο ρόλο τους λόγω της Οικονομικής τους Κρίσης απεδείχθησαν άστοχες.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου