Αίσθηση προκαλούν οι δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Ενέργειας, Τανέρ Γιλντίζ, για τον αγωγό που συνδέει το ιρακινό Κουρδιστάν με τον τουρκικό λιμένα Τζεϊχάν στην ανατολική μεσόγειο, απέναντι από τις κυπριακές ακτές.
Ο Γιλντίζ σε δηλώσεις του αποκάλυψε, ότι ο αγωγός που είχε ξεκινήσει να μεταφέρει κουρδικό αργό πετρέλαιο από την περιοχή του Κιρκούκ στις δυτικές αγορές, αν και σημαντικά λιγότερο από τη δυνατότητα που ανερχόταν σε 1,5 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, έχει αχρηστευθεί και δεν λειτουργεί, εξαιτίας των επαναλαμβανόμενων επιθέσεων – σαμποτάζ που έχει δεχθεί.
Το μέγα ερώτημα που ανακύπτει από αυτή την εξέλιξη είναι προφανώς ποιος ευθύνεται για τις επιθέσεις που κατέστησαν ουσιαστικά ανενεργό έναν στρατηγικής σημασίας αγωγό που θα αποτελούσε σήμα κατατεθέν της έστω τακτικής συμμαχίας ανάμεσα στους Κούρδους και τους Τούρκους, έστω κι αν η Άγκυρα επέμενε σε όλους τους τόνους, ότι στόχος της ήταν να αποσπάσει τη συναίνεση της Βαγδάτης.
Με μια πρώτη γρήγορη εκτίμηση της κατάστασης, οι πιθανοί υπεύθυνοι για τις επιθέσεις θα μπορούσε να είναι πολλοί. Μια πρώτη «υποψηφιότητα» που παράλληλα αποτελεί και ενδεχομένως… ακλόνητο «φαβορί», είναι συριακές δυνάμεις με στόχο την αντεκδίκηση για τη στάση της Τουρκίας στον εμφύλιο της Συρίας.
Δεύτερος προφανής ύποπτος η πλευρά της ιρακινής κυβέρνησης, που δεσμεύεται σε όλους τους τόνους να μπλοκάρει κάθε αυτόνομη κίνηση των Κούρδων στον τομέα του εμπορίου υδρογονανθράκων.
Υπεύθυνοι θα μπορούσαν να είναι όμως και οι Κούρδοι της Συρίας, συνεπικουρούμενοι από το PKK, αφού η στάση της Τουρκίας απέναντί τους ήταν επιεικώς αισχρή, υποστηρίζοντας ποικιλοτρόπως τις μεσαιωνικού χαρακτήρα βάρβαρες δυνάμεις των ισλαμιστών εξτρεμιστών, με στόχο να εκδιώξει τους Κούρδους από τα εδάφη τους.
Η εμπλοκή του PKK θα μπορούσε να προέρχεται αφενός από τη δέσμευση υποστήριξη της «θυγατρικής» σύμφωνα με πολλούς οργάνωσης των Κούρδων της Συρίας, το PYD, αφετέρου δε, από ενδεχόμενη δική τους δυσαρέσκεια για την υπαναχώρηση της κυβέρνησης Ερντογάν στη διαδικασία ειρηνικής επίλυσης της κρίσης με τους Κούρδους για λόγους εσωτερικών πολιτικών ισορροπιών.
Ενδεχομένως, εμπλοκή θα μπορούσαν να έχουν ακόμα και οι ιρανικές ή/και οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, με τις πρώτες να επιβάλουν κόστος στην Τουρκία λόγω της στάσης της απέναντι στον Μπασάρ Αλ Άσαντ και οι δεύτερες, ενδεχομένως επιθυμώντας να αποτρέψουν κάθε προοπτική συνεργασίας της Άγκυρας με τους Κούρδους, με τους οποίους υπάρχουν πολυετείς και πολυεπίπεδες, τεκμηριωμένες σχέσεις…
Ίσως εάν γινόταν λίγο πιο σαφής ο Τανέρ Γιλντίζ να μας βοηθούσε περισσότερο…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου