του Γιώργου Καπόπουλου
Η Κρίση στην Ουκρανία συμπίπτει με την κορύφωση της εσωτερικής αντιπαράθεσης στην Τουρκία με ορατές επιπτώσεις στις περιφερειακές ισορροπίες. Μετά την ανεπιφύλακτη κατανόηση και υποστήριξη του Πεκίνου, ο Πούτιν εισέπραξε προχθές Δευτέρα την ευμενή ουδετερότητα του Νταβούτογλου που σύμφωνα με φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα δήλωσε ότι αν κάποια δύναμη προσπαθήσει να μετατρέψει την κρίση στην Κριμαία σε σύγκρουση Ρώσων - Τατάρων και στη συνέχεια σε σύγκρουση Ρωσίας - Τουρκίας, η Αγκυρα δεν θα το επιτρέψει.
Την ώρα που ο Ερντογάν σε σχεδόν καθημερινή βάση καταγγέλλει τον εγκατεστημένο στην Πενσιλβανία αντίπαλό του, Φετουλάχ Γκιουλέν, σχεδόν ανοικτά ως μαριονέτα της Ουάσιγκτον, η Τουρκία παρέχει πολύτιμη διπλωματική στήριξη στο Κρεμλίνο, ένα σκληρό μήνυμα προς τις ΗΠΑ, που τηρουμένων των αναλογιών θυμίζει την άρνηση της τουρκικής Βουλής την άνοιξη του 2003 να επιτρέψει τη διέλευση αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων που θα πλαγιοκοπούσαν και από Βορρά το Ιράκ.
Πρόκειται για μια κλασική περίπτωση διαμόρφωσης ενός ετερόκλητου μεν αλλά βαρύνοντος για τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή μετώπου δυσαρεστημένων από την αμερικανική πολιτική, που πιστοποιεί και το βάθος της σύγκρουσης του Ερντογάν με τις ΗΠΑ.
Η Αγκυρα δηλώνει ότι δεν προσλαμβάνει ως απειλή την παλινόρθωση της ρωσικής κυριαρχίας στη Μαύρη Θάλασσα από τα σύνορα της Ρουμανίας μέχρι και τα σύνορα Αμπχαζίας - Γεωργίας και καθιστά σαφές ότι δεν πρόκειται να αξιοποιήσει την Κρίση στην Ουκρανία για να ενισχύσει την επιρροή της σε μειονοτικά εθνικά και θρησκευτικά ερείσματα στην Κριμαία αλλά και στον Καύκασο.
Συνεργαζόμενες στη Συρία και στο Ιράν, ΗΠΑ και Ρωσία βρίσκονται σε σκληρή αντιπαράθεση στην Ουκρανία. Απέναντι στη Ρωσία και σε μικρότερο βαθμό στις ΗΠΑ για τη Συρία, η Τουρκία στηρίζει τη Μόσχα απέναντι στην Ουάσιγκτον. Αλά καρτ συμπλεύσεις και συσπειρώσεις που θυμίζουν τους διπλωματικούς ελιγμούς του 19ου αιώνα και απέχουν έτη φωτός από τις στατικές και δεσμευτικές συμμαχίες της εποχής του Ψυχρού Πολέμου.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου