Μια ερώτηση για την πρόσφατη συμφωνία ανάμεσα στο Ιράν και τη διεθνή κοινότητα της Ρένας Δούρου του ΣΥΡΙΖΑ, μας κίνησε το ενδιαφέρον, εξαιτίας των καλών προθέσεων που αποκαλύπτει, οι οποίες όμως εάν αποτελέσουν πυξίδα για τη χάραξη της ελληνικής πολιτικής, τα αποτελέσματα θα είναι απλώς τραγελαφικά.
Ας δούμε την ερώτηση και θα επιχειρήσουμε σύντομες και απλές απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει:
«Η πρόσφατη προκαταρκτική συμφωνία των 5 + 1 χωρών, των πέντε μονίμων χωρών του ΣΑ του ΟΗΕ συν τη Γερμανία, με την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, στο μέτρο και στο βαθμό που θα ευοδωθεί, είναι σε θέση να δημιουργήσει νέα δεδομένα στην περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Μίας περιοχής που συνιστά την ευρύτερη γειτονιά της χώρας μας. Επιπλέον, η Ελλάδα διατηρεί παραδοσιακά καλές διμερείς σχέσεις με το Ιράν, από το οποίο προμηθεύεται πετρέλαιο με πολύ καλούς όρους.
»Η συμφωνία της Γενεύης σηματοδοτεί α) την επιστροφή της διπλωματίας και των διαπραγματεύσεων στο προσκήνιο, θέτοντας όλες τις χώρες της περιοχής ενώπιον της ανάγκης χάραξης νέας στρατηγικής, με νέες προτεραιότητες και β) φέρνει σειρά ανακατατάξεων των συσχετισμών δυνάμεων στην περιοχή, π.χ. Ισραήλ και Σαουδική Αραβία τάσσονται εχθρικά (το πρώτο), εξόχως επιφυλακτικά (η δεύτερη) έναντι της συμφωνίας.
»Η υπό διαμόρφωση νέα πραγματικότητα στην ευρύτερη γειτονιά της χώρας μας αναδεικνύει την επικαιρότητα της πρωτοβουλίας του ΟΗΕ για απαλλαγή της Μέσης Ανατολής από όπλα μαζικής καταστροφής – μιας πρωτοβουλίας που η υλοποίησή της θα είναι υπέρ της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή αλλά και υπέρ όλων των λαών της. Αναδεικνύει επίσης την ανάγκη προώθησης πρωτοβουλιών για την επίλυση του δίκαιου παλαιστινιακού αιτήματος για δημιουργία ανεξάρτητου, ειρηνικού, βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους, δίπλα στο κράτος του Ισραήλ, στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ – μια εξέλιξη που θα λειτουργήσει σταθεροποιητικά για όλη την περιοχή.
»Οι εξελίξεις αυτές φέρνουν τη χώρα μας (και όχι μόνον αυτή) ενώπιον νέων ερωτημάτων, η θετική απάντηση των οποίων μπορεί να συμβάλλει στην ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή προς όφελος όλων των λαών της.
»Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
»Σκοπεύει η κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλία, ακόμη και σε συνεργασία με άλλες χώρες, προκειμένου να διασφαλιστεί και να γίνει πράξη το συντομότερο δυνατό η άρση των κυρώσεων κατά του Ιράν – προς όφελος τόσο του ιρανικού όσο και του ελληνικού λαού;
»Πώς θα χειριστεί η κυβέρνηση την αναμενόμενη, αν δεν υπάρξει κάποια ανατροπή, μείωση της τιμής του εξαγόμενου από το Ιράν, πετρελαίου, ειδικά σε μια περίοδο που οι έλληνες πολίτες χειμάζονται από την πολιτική της λιτότητας που τους έχει επιβάλλει;
»Σκοπεύει η κυβέρνηση να επιδιώξει μέσω των εσχάτως αναβαθμισμένων σχέσεών της με το Ισραήλ, την προώθηση της προσχώρησης του τελευταίου στη Συνθήκη περί Μη Διασποράς Πυρηνικών Όπλων του ΟΗΕ, καθώς το Ισραήλ είναι η μόνη χώρα της Μέσης Ανατολής που δεν μετέχει σε αυτή;
»Σκοπεύει να στηρίξει την πρωτοβουλία της Φινλανδίας για σύγκληση Διεθνούς διάσκεψης στο Ελσίνκι, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για Μέση Ανατολή απαλλαγμένη από όπλα μαζικής καταστροφής; Γιατί δεν το έχει πράξει μέχρι τώρα;»
Πάμε λοιπόν μία-μία τις ερωτήσεις:
Όχι αγαπητή Ρένα Δούρου, η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να σηκώσει την παντιέρα για την άρση των κυρώσεων στο Ιράν, διότι θα πρέπει να ήμασταν ή αυτοκαταστροφικοί ή… Τσαβίστας για να αναλάβουμε πρωτοβουλία που θα μας κάνει… ίνδαλμα στο Ιράν και θα μας μπλέξει με όλες τις χώρες της Δύσης, οι οποίες στην καλύτερη θα μας αντιμετωπίσουν ως «χρήσιμους ηλίθιους» και «λαγούς». Μπορούμε απλώς να καλούμε για την το ταχύτερο άρση του αδιεξόδου… αλλιώς θα μπλέξουμε στο να λέμε ποιος έχει δίκιο. Στην εξωτερική πολιτική πρέπει να βλέπεις τη μεγάλη εικόνα πάνω από όλα, όχι τον μικρόκοσμο των διμερών σχέσεων, είναι μια αέναη άσκηση ισορροπίας.
Στο δεύτερο, απ’ ότι γνωρίζουμε από δημοσιεύματα, στελέχη των Ελληνικών Πετρελαίων βρίσκονται ήδη στο Ιράν. Εικάζουμε, ότι στόχος είναι η εξασφάλιση επαρκών ποσοτήτων σε καλές τιμές και διακανονισμό αποπληρωμής, όσο αυτό είναι δυνατό. Οι Ιρανοί να πουλήσουν θέλουν. Για πολύ προνομιακές τιμές, ακόμα τις περιμένουμε από τη Βενεζουέλα του μακαρίτη του Τσάβες, άρα, ας κρατάμε μικρό καλάθι.
Στο τρίτο ερώτημα, δεν αντιλαμβανόμαστε τη σκοπιμότητα ανάληψης πρωτοβουλίας ως κράτος και έθνος, η οποία ξέρεις εξ υπαρχής ότι είναι καταδικασμένη, προκαλώντας και σοβαρή βλάβη στα δικά σου συμφέροντα. Μάλλον θα πρέπει να πιστεύεις πως το δικό σου πετρέλαιο και το αέριο θα τα εξορύξεις και θα επωφεληθείς, με τους Ιρανούς ή/και τους Άραβες (το ότι οι δυο τελευταίοι μισιούνται περισσότερο από όσο μισούν τους Ισραηλινούς, είναι ψιλά γράμματα, δεν έχουμε απαιτήσεις). Ας μην είμαστε αιθεροβάμονες…
Για να μην αναφερθούμε στο ότι είναι εντελώς αστείο να ζητάς από τους Ισραηλινούς να… καταργήσουν το πυρηνικό τους οπλοστάσιο, τη στιγμή που όπως δείχνει ο χάρτης, το Ισραήλ είναι ένα τίποτα εδαφικά και πληθυσμιακά, μέσα σε μια «αραβική θάλασσα», χωρίς να προσθέσουμε την… ιρανική και δεν μπορεί να στηρίζεται για την επιβίωσή του στην οποιαδήποτε συμμαχία (π.χ. ΗΠΑ) ειδικά όταν έχουν την πολύ πρόσφατη σε όρους πολιτικού χρόνου (μερικές μόλις δεκαετίες) τραυματική εμπειρία του Ολοκαυτώματος και τις θεωρίες περί… παντοκρατορίας των Εβραίων, να ευημερούν σε όλο τον κόσμο.
Άλλο το να έχεις γενικώς και αορίστως μια θέση υπέρ του πυρηνικού αφοπλισμού κι άλλο να εμφανίζεσαι να μην κατανοείς τα στοιχειώδη στην ισορροπία δυνάμεων. Πως να σε πάρουν στα σοβαρά; Για να μην αναφερθούμε στις συγκεκαλυμμένες πυρηνικές δραστηριότητες χωρών της περιοχής που έχουν υπογράψει (Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία κ.λπ.)!
Πως είναι δυνατόν να ζητάς άρση των κυρώσεων κατά του Ιράν, χωρίς να λαμβάνεις υπόψη ότι επιβλήθηκαν για κάτι που υποτίθεται ότι παλεύεις, δηλαδή την εξέληψη των πυρηνικών; Και ας μην θεωρήσουμε όλη την υφήλιο εκτός τόπου και χρόνου που βλέπει στρατιωτική διάσταση πίσω από το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης…
Δεν είναι καλό να εμφανίζεσαι εκτός πραγματικότητας όταν σχεδιάζεις και υλοποιείς εξωτερική πολιτική και ελπίζουμε ότι η ερώτηση έχει επαρκή δόση επιθυμίας για αντιπολίτευση, καθότι στον πραγματικό κόσμο δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Κατά συνέπεια, καλύτερα να μην σκεφτόμαστε οποιοδήποτε κόμμα που θα τη σχεδιάσει με τέτοιους όρους, στην καλύτερη περίπτωση, ιδεαλιστικούς.Όσον αφορά το τελευταίο για μια διάσκεψη στη Φινλανδία, αν και ξέρεις ότι δεν θα καταλήξει πουθενά για τους λόγους που ήδη εξηγήθηκαν, το να πεις «άντε να το στηρίξω», ώστε να πει η κάθε πλευρά όσα πιστεύει δεν είναι και τόσο τρομερό. Και πάλι όμως συνιστά «ανακάτωμα» σε καταστάσεις που δεν πρόκειται να σου αποφέρουν απολύτως τίποτε. Τι να περιμένουμε δηλαδή, να κερδίσουμε κάποιο… ηθικό βραβείο, να μας πουν καλά παιδιά;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου