Στη στήλη, με τον τίτλο «Στίγμα», της εφημερίδας «Τα Νέα» της Παρασκευής 25 Οκτωβρίου, ο συντάκτης Γιώργος Παπαχρήστος παραθέτει αποσπάσματα μίας εντυπωσιακής επιστολής που απέστειλε ο τότε και νυν Υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτριος Αβραμόπουλος στον τότε Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και Υπουργό Οικονομικών και νυν Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και Υπουργό Εξωτερικών Ευάγγελο Βενιζέλο.Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, η επιστολή απεστάλη στις 15 Δεκεμβρίου 2011 και πρωτοκολλήθηκε με αριθμό 250475.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας, η επιστολή αναφέρει:
«Η ψήφιση του κυρωτικού νόμου 3885/2010 αποτέλεσε νέο σταθμό στην προσπάθεια επίλυσης των μακροχρόνιων προβλημάτων της λειτουργίας των ΕΝΑΕ με τη συμβατική πρόβλεψη για την ολοκλήρωση των προγραμμάτων ναυπήγησης και παράδοσης των νέων υποβρυχίων, τη διασφάλιση της λειτουργίας των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και των θέσεων εργασίας».
Και καταλήγει:
«Κατά συνέπεια οι συναρμόδιοι υπουργοί Οικονομικών και Άμυνας θα πρέπει να αποφασίσουν από κοινού τις επόμενες κινήσεις, όπως:
>την καταβολή των καθυστερημένων δόσεων και τους όρους οι οποίοι θα εξασφαλίσουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα που δεν είναι άλλο από την έγκαιρη παραλαβή και επιχειρησιακή αξιοποίηση των 4 Υ/Β μέχρι το 2013.
>τη διερεύνηση των όρων και των προϋποθέσεων για τις αναγκαίες ενέργειες, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα πρόγραμμα εργασιών των ΕΝΑΕ με τη συμμετοχή της ADM, το οποίο θα εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα της επιχείρησης στο πλαίσιο των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής».
Τι άραγε να πρωτοσημειώσει κανείς, ή για την ακρίβεια τι να πρωτορωτήσει κανείς;
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με μία «σημειολογικής» υφής παρατήρηση, που παρά τη φύση της είναι εξαιρετικά σημαντική.
Η εισαγωγή της επιστολής συνεπάγεται ή όχι την επιδοκιμασία και αιτιολόγηση του περιβόητου Νόμου 3885/2010;
Και μήπως αυτό το γεγονός μπορεί να αποτελεί την εξήγηση για τη σφοδρότητα της «έκρηξης» Βενιζέλου μετά την ομιλία Αβραμόπουλου στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης της ερώτησης του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την οξεία «σύγκρουση» Αβραμόπουλου – Βενιζέλου που ακολούθησε;
Μήπως η επιστολή του 2011 αποτελεί επίσης αλλά μία αιτία για την ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου που παρείχε πλήρη κάλυψη στους χειρισμούς Βενιζέλου; Μίας επιστολής, που με βάση αυτά που δημοσιοποιήθηκαν από την εφημερίδα, κάθε άλλο παρά ασκούσε κριτική σε αυτούς τους χειρισμούς.Όμως το πιο συνταρακτικό είναι η κατάληξη της επιστολής Αβραμόπουλου όπου περιγράφεται με αξιοσημείωτη ακρίβεια και ρεαλισμό, αν όχι η λύση αλλά σίγουρα η μεθοδολογία για την επίλυση του προβλήματος που έχει πλέον μετεξελιχθεί σε καρκίνωμα.Ας ξεκαθαρίσουμε για άλλη μία φορά ότι το ζήτημα των ΕΝΑΕ – συμβάσεων υποβρυχίων θα πρέπει το ταχύτερο δυνατόν να ΕΠΙΛΥΘΕΙ. Αυτό ΔΕΝ σημαίνει αυτόματα ότι θα πρέπει να ικανοποιηθούν οι αξιώσεις της ιδιοκτησίας των ΕΝΑΕ αλλά πρωτίστως ότι η εκκρεμότητα δεν θα πρέπει να παρατείνεται στο… άπειρο.
Η κυβέρνηση θα πρέπει να αποφασίσει ποια λύση επιθυμεί, ώστε να διασφαλιστεί το δημόσιο συμφέρον με την ταχύτερη δυνατή παράδοση των τεσσάρων ολοκληρωμένων υποβρυχίων και αν αυτή συμπεριλαμβάνει τη διασφάλιση της βιωσιμότητας και της απασχόλησης των ΕΝΑΕ (χωρίς πρόσβαση στις αγορές του εξωτερικού και χωρίς έργο δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φιλοσοφία ότι και τα δύο βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο) και να προχωρήσει άμεσα στην υλοποίηση της. Όσο η εκκρεμότητα παρατείνεται τόσο πιο πολύπλοκη και κοστοβόρα γίνεται η λύση. Η όποια λύση επιλεγεί.
Βέβαια αναδύεται και το ακόλουθο κρίσιμο ερώτημα.
Αφού, αν και όχι η λύση, αλλά τουλάχιστον η μεθοδολογία της, είναι εμφανής και ευρύτατα αντιληπτή στην πολιτική ηγεσία, ασχέτως κομματικής προέλευσης, γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα για την υλοποίηση της;
Αφού, όπως προκύπτει από την επιστολή, τον Δεκέμβριο του 2011, που ήταν γενικά γνωστό και αποδεκτό τι θα έπρεπε να γίνει (βάσει της επιστολής Αβραμόπουλου), η υλοποίηση τουλάχιστον της μεθοδολογίας δεν θα γλύτωνε άπαντες, άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενους, από δύο χρόνια ταλαιπωρία και πρόσθετα κόστη;
Ας μην ξεχνάμε ότι:
>Τον Απρίλιο του 2012 (δηλαδή πέντε περίπου μήνες) μετά την αποστολή της επιστολής Αβραμόπουλου στον Βενιζέλο έγινε η προσφυγή της ιδιοκτησίας των ΕΝΑΕ στο διεθνές διαιτητικό δικαστήριο.
>Επίσης τον Απρίλιο του 2012 έγινε η εφαρμογή από την ιδιοκτησία των ΕΝΑΕ του μέτρου της εκ περιτροπής εργασίας του προσωπικού των ΕΝΑΕ. Ενός μέτρου εξαιρετικά επώδυνου για τους περίπου 1.000 εργαζόμενους και τις οικογένειες τους που από τότε μέχρι σήμερα βιώνουν δραματικές καταστάσεις αφού έχουν στερηθεί το κυριότερο, το εισόδημα για την καθημερινή τους επιβίωση.
Και η κοινή λογική επιβάλλει να υποβληθεί το ερώτημα: αφού από τον Δεκέμβριο του 2011, όπως αποδεικνύεται από την επιστολή Αβραμόπουλου «οι συναρμόδιοι υπουργοί Οικονομικών και Άμυνας θα πρέπει να αποφασίσουν από κοινού τις επόμενες κινήσεις, όπως:
>την καταβολή των καθυστερημένων δόσεων και τους όρους οι οποίοι θα εξασφαλίσουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα που δεν είναι άλλο από την έγκαιρη παραλαβή και επιχειρησιακή αξιοποίηση των 4 Υ/Β μέχρι το 2013.
>τη διερεύνηση των όρων και των προϋποθέσεων για τις αναγκαίες ενέργειες, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα πρόγραμμα εργασιών των ΕΝΑΕ με τη συμμετοχή της ADM, το οποίο θα εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα της επιχείρησης στο πλαίσιο των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής», ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ;
Αν μη τι άλλο αν ακολουθούνταν η ανωτέρω περιγραφόμενη διαδικασία δύο τινά θα συνέβαιναν: είτε οι δύο πλευρές (ελληνική κυβέρνηση – ιδιοκτησία των ΕΝΑΕ) θα συμφωνούσαν είτε θα κατέληγαν σε οριστική ρήξη.
ΜΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΕΤΣΙ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΤΩΡΑ Ή ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;
Έπρεπε να περάσουν 20 περίπου μήνες όπου
>η προσφυγή της ιδιοκτησίας των ΕΝΑΕ στη διεθνή διαιτητική διαδικασία απλώς συσσωρεύει τόκους,
>οι εργαζόμενοι να εξαθλιώνονται,
>τα τέσσερα σχεδόν ολοκληρωμένα υποβρύχια των ΕΝΑΕ να υπόκεινται ζημίες και φθορές,
>το Πολεμικό Ναυτικό να περιμένει να τα εντάξει σε υπηρεσία,
>τα ΕΝΑΕ να απαξιώνονται ως επιχείρηση (ποιός αφελής άραγε πιστεύει ότι αν αύριο το πρωί αρθούν, έστω με μαγικό τρόπο, οι απαγορεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι εξαγωγικοί πελάτες θα αρχίσουν να συρρέουν;)
>και ο φορολογούμενος που έχει ήδη καταβάλλει περί τα 2,4 δις ευρώ να περιμένει αν και πόσο μεγάλος θα έρθει ο νέος λογαριασμός;
ΓΙΑΤΙ;
Δυστυχώς αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ότι οι πολιτικοί μας ταγοί απλώς… αναβάλλουν την επίλυση των προβλημάτων για το μέλλον γενικώς και αορίστως. Ακόμη και όταν εμφανίζονται να γνωρίζουν τουλάχιστον τη μεθοδολογία της λύσης.
Κάπως έτσι η χώρα έφθασε εδώ που είναι σήμερα.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου