Αντί να αρχίσουμε να γράφουμε θεωρίες για τα τεκταινόμενα, κρίνουμε σκόπιμο να αφήσουμε να μιλήσει η εικόνα, σε ένα μάθημα Ιστορίας του 20ου αιώνα και το διάστημα 1945-1946, που ίσως αποδειχτεί πολύ πιο χρήσιμο από τα λόγια χιλιάδων δημοσιογράφων, ασχέτως της οπτικής τους στα πράγματα…
Η Ιστορία πάντα διδάσκει κι αν κάτι έχει να μας θυμίσει σήμερα με ενάργεια, είναι ότι «οργισμένες εποχές» υπήρξαν πολλές, με τον 20ο αιώνα να δίνει το καλύτερο παράδειγμα για το που μπορεί να οδηγήσει η οργή και το αίσθημα της αδικίας, ή την αίσθηση κάποιου «εθνικού πεπρωμένου», με παράλληλη υποχώρηση πανανθρώπινων αξιών όπως αυτής του ανθρωπισμού.
Κι αν αυτό ισχύει για τη «μεγάλη εικόνα» που αντιπροσωπεύεται από τις διακρατικές σχέσεις, περίπου ίδιοι «κανόνες» ισχύουν και για τις σχέσεις στο εσωτερικό των κοινωνιών. Ας ελπίσουμε, ότι η ελληνική κοινωνία θα βρει τις ισορροπίες της και θα συνυπάρξουν όλοι με όλους. Έχουμε χώρο να τσακωθούμε, να διαφωνήσουμε, να θυμώσουμε, ακόμα και να βριστούμε.
Όχι όμως να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας, όχι να μισιόμαστε θανάσιμα, είναι αυτοκτονικό. Οι μεν καταπατούν τις αρχές του ανθρωπισμού για τις οποίες κόπτονται κατά τα άλλα και οι δε καταστρέφουν τη δυνατότητα να προωθήσουν το ορθολογικό μέρος της πολιτικής τους ατζέντας για το οποίο συμμάχους θα έβρισκαν, που όμως αποτρέπονται εξαιτίας του απαράδεκτου μέρους της όποιας «ιδεολογίας» που αφορά στην επιθυμία εξόντωσης όποιου διαφωνεί και φυλετικών θεωρήσεων ξεπερασμένων από την Ιστορία και την ίδια τη ζωή.
Ας δούμε λοιπόν τις επίμαχες φωτογραφίες εδώ, ανοίγοντας το συνημμένο αρχείο: History_Images.
Ας αφήσουμε λοιπόν την εικόνα να μιλήσει και μέσα από τις λεζάντες, ας προσπαθήσουμε να συσχετίσουμε το μήνυμα με όσα βιώνουμε σήμερα, μπας και αντιληφθούμε σε τι αδιέξοδα θα καταλήξουμε. Και να θυμόμαστε: Η επιβολή με τα όπλα, ποτέ δεν διαρκεί για πάντα, η δράση φέρνει αντίδραση και η ανεξέλεγκτη κλιμάκωση τη βία και το αίμα…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου