Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Από το “Έξω οι βάσεις του θανάτου” και το “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο”, θέλουμε λίγο ακόμη να περάσουμε στο God bless America. Και νομίζουμε ότι η Γερμανία θα το καταφέρει και αυτό πολύ σύντομα. Ίσως ο πλέον αντιαμερικανικός λαός της Μεσογείου έχει αρχίσει και βλέπει με συμπάθεια τον “θείο Σαμ”!
Το πρόβλημά μας είναι διαχρονικό πρέπει να το παραδεχτούμε. Η “αναζήτηση προστάτη” ,ήταν πάντα πιο εύκολη για τις πολιτικές ηγεσίες του τόπου . Προσέξτε ,δεν μιλάμε για συμμαχίες,συνεργασίες αλλά για “προστασία”.
Αποδεχόμενοι την δυσάρεστη αυτή αλήθεια ,πάμε στο επόμενο επίπεδο που είναι ...η επιλογή του προστάτη. Αν και αυτό λάθος είναι αφού όπως έχει δείξει η ιστορία οι προστάτες είναι αυτοί που επιλέγουν τους προστατευόμενους. Εμάς μας επέλεξαν να “ανήκουμε εις την Δύσιν” και αυτό μας άρεσε ,γιατί ας είμαστε ειλικρινείς, αποφύγαμε πολλά δυσάρεστα. Μέχρι τώρα.
Η παραδοσιακή αμερικανική “προστασία” -που λέει ο λόγος δηλαδή- άρχισε να “χαλαρώνει” με το “ευρωπαϊκό όραμα” που είχε αρχίσει πια να παίρνει σάρκα και οστά από τις αρχές της δεκαετίας του 90. Η Ελλάδα -οι ηγεσίες της για την ακρίβεια- μας έπεισαν ότι εκεί είναι η θέση μας. Αλλά δεν μας εξήγησαν ακριβώς -κι εμείς δεν ενδιαφερθήκαμε να μάθουμε- τι “εισητήριο” μας είχαν “κόψει” για το τραίνο της “ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης”. Μάθαμε τα τελευταία χρόνια ότι η θέση μας είναι να είμαστε ...δεμένοι έξω από το τραίνο με τον γερμανό μηχανοδηγό να μας απειλεί κάθε τόσο ότι θα κόψει το σχοινί και θα πέσουμε στο γκρεμό.
Κάπως έτσι φθάσαμε στο απίστευτο μέχρι πριν από μερικά χρόνια . Να συζητάμε μεταξύ μας αν κάναμε καλά που θελήσαμε με πάθος και θυσίες να ενταχθούμε σ΄ ένα κλαμπ που τελικά αποδείχτηκε γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Και επειδή πάλι το προαιώνιο θέμα μας με τον “προστάτη” δεν μας επιτρέπει να σκεφτούμε ότι ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να επανασχεδιάζουμε την οικονομία μας από το μηδεν για παράδειγμα και να εκμεταλλευθούμε όλα αυτά που ο ευλογημένος τόπος μπορεί να παράγει ,έχουμε ξεκινήσει την συζήτηση περί Αμερικανών.
Η επίσκεψη του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ στην Αθήνα αλλά και οι επισκέψεις Σαμαρά- Αβραμόπουλου, έχουν δημιουργήσει την πεποίθηση στην κοινή γνώμη ότι οι Αμερικανοί μας “κλείνουν το μάτι”. Μας άρεσαν κι αυτά που είπε ο κ.Λιου περί ανάπτυξης δεν θέλουμε και πολύ να πούμε το God bless America. Και όσο σπρώξιμο χρειαστούμε θα μας το δώσουν Μέρκελ - Σόϊμπλε με τις προτεσταντικές εμμονές τους.
Είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ δεν μας έχουν “ξεγραμμένους”. Μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ και think tank έχουν πάρα πολλές φορές προειδοποιήσει τους Γερμανούς ότι η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει μαύρη τρύπα στον χάρτη. Και νομίζουμε ότι οι Αμερικανοί δεν θα την αφήσουν να γίνει.
Απομονώνοντας τον χώρο των εξοπλισμών από τον οποίο οι Γερμανοί θησαύρισαν στα μέρη μας ,είναι εμφανέστατο το ενδιαφέρον των ΗΠΑ . Όποιος πολιτικός πάει στις ΗΠΑ δέχεται και μία πρόταση για “παραχώρηση” οπλικών συστημάτων. Όχι δεν τους έπιασαν οι καλοσύνες. Ούτε τα δίνουν τσάμπα. Οικονομικά τους συμφέρει να “ξεφορτωθούν” υλικό που δεν τους χρειάζεται και τους ενδιαφέρει να ξαναβάλουν πόδι στο ελληνικό οπλοστάσιο . Αυτή είναι η πραγματική αιτία. Αλλά παρόλα αυτά η επιμονή τους είναι αξιοσημείωτη.
Εμείς πως απαντάμε στο “κλείσιμο του ματιού” των Αμερκανών ; Όπως σε όλα τα τελευταία ειδικά χρόνια. Με σιωπή κι αυτό το “ευτυχισμένο χαμόγελο” που αποκαλύπτει ότι δεν έχουμε ιδέα που πατάμε,που βρισκόμαστε και κυρίως που θέλουμε να πάμε.
“Όλα τα λεφτά” της πολιτικής μας είναι “πονταρισμένα” στις γερμανικές εκλογές! Και όσοι τολμούν να επισημάνουν ότι όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα “προκοπή για εμάς δεν υπάρχει” αντιμετωπίζονται περίπου ως εξωγήϊνοι.
Με απλά λόγια δεν ξέρουμε αν “ο Θεός ευλογεί τις ΗΠΑ”, αλλά είναι βέβαιο ότι εμείς βρισκόμαστε ακόμη στη φάση του “ο Θεός να βάλει το χέρι του”.
Αλλά τι να σου κάνει κι αυτός με τόση ανικανότητα;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου