Όταν ο Χριστός θα είναι σταυρωμένος και θα αναμένεται η διαδικασία του ενταφιασμού του, ο υπουργός Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, Ιωάννης Κασουλίδης, θα συναντά στην Ουάσιγκτον τον ομόλογό του, Τζον Κέρι, σε μια από τις ποιο σημαντικές και δυνητικά καθοριστικές επαφές που διεξήχθησαν τα τελευταία χρόνια για το μέλλον του Ελληνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο. Το μόνο παρήγορο σε επίπεδο συμβολισμού, είναι ότι η Ανάσταση είναι κοντά…
Μετά τις επαφές του μεσολαβητή του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), Αυστραλού Αλεξάντερ Ντάουνερ στην Τουρκία και τις κουβέντες με τα κατεχόμενα, ήρθε η ώρα να ξεκινήσουν οι συντονισμένες πιέσεις προς τη Λευκωσία με σκοπό να οδηγηθεί σε λύση (;) του πολιτικού προβλήματος που θα έχει ως αποτέλεσμα την ενοποίηση της διαιρεμένης νήσου.
Το ζητούμενο είναι τι λύση θα είναι αυτή και πόσο θα επηρεάσει την τακτική του «διεθνούς παράγοντα» η κατάσταση στην περιοχή. Από τη μια πλευρά έχουμε την Τουρκία που θεωρείται ως μεγάλος και ισχυρός περιφερειακός «παίκτης», οι ΗΠΑ τη θεωρούν ως απολύτως απαραίτητη όσο τα μέτωπα της Συρίας και του Ιράν είναι ανοικτά, ενώ η προοπτική της στρατιωτικής εμπλοκής με το καθεστώς του Μπασάρ Αλ Άσαντ την καθιστά ακόμα πιο κομβική, ενισχύοντας υπέρμετρα τη διαπραγματευτική της θέση.
Από την άλλη πλευρά έχουμε την Κυπριακή Δημοκρατία «στα γόνατα». Τυχαίο; Δε νομίζω… πιστεύει η μεγάλη πλειοψηφία του ελλαδικού και του κυπριακού λαού. Σημασία όμως δεν έχει τώρα, τα δεδομένα δεν αλλάζουν. Ας προσέχαμε και ας προβλέπαμε. Πλέον, είμαστε υποχρεωμένοι να διαχειριστούμε μια εξαιρετικά δύσκολη και ρευστή σε περιφερειακό επίπεδο κατάσταση, ενώ η στοιχειώδης λογική δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας…
Ένα ρητορικό μέχρις ενός σημείου ερώτημα που θα έθετε κανείς, είναι μήπως τελικά συμφέρει να εκδηλωθεί στρατιωτική παρέμβαση στη Συρία από τη Δύση, αφού θα αναβαθμιστεί εκ των πραγμάτων και η Κύπρος λόγω γεωγραφικής θέσης, οπότε με τους κατάλληλους χειρισμούς, ίσως καταστεί εφικτή η αντιστάθμιση του στρατηγικού μειονεκτήματος της νήσου λόγω της συγκυρίας, που θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα κάπως επαυξημένη διαπραγματευτική ισχύ στις συνομιλίες που όλοι πλέον τοποθετούν περί το φθινόπωρο…
Σε περίπτωση πολέμου στη Συρία, Ελλάδα και Κύπρος θα πρέπει να σταθμίσουν πολύ προσεκτικά τη στάση που θα τηρήσουν, έχοντας στο μυαλό, ότι η περιοχή θα αποτελέσει το επίκεντρο εξελίξεων για πολλά χρόνια, εξελίξεις οι οποίες θα εμπλέκουν τα ελληνικά (ελλαδικά και κυπριακά) εθνικά συμφέροντα ευθέως. Αυτή η στάση που θα επιλέξει να τηρήσει ο Ελληνισμός θα καθορίσει και της συμμαχίες της επόμενης ημέρας.
Επισήμως, στην ατζέντα των συζητήσεων ανάμεσα στους Κέρι και Κασουλίδη, θα βρίσκονται το ενεργειακό και το Κυπριακό. Καλό θα ήταν πάντως ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών να είναι έτοιμος να απαντήσει και σε ενδεχόμενη διερεύνηση από αμερικανικής πλευράς για τις εξελίξεις στη Συρία.
Θυμίζουμε, ότι η πολιτική Χριστόφια είχε προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις, ενώ ο σημερινός πρόεδρος, Νίκος Αναστασιάδης, με δεδομένο παρελθόν όσον αφορά τη στάση απέναντι στο Σχέδιο Ανάν, τουλάχιστον ας φροντίσει να αξιοποιήσει τη θετική εικόνα που έχει γι’ αυτόν ο «διεθνής παράγοντας». Κι αυτό, ώστε την κρίσιμη στιγμή να μη συρθεί στο να αποδεχθεί τετελεσμένα, όπως ακριβώς δηλαδή και στην περίπτωση του Μνημονίου.Αυτή τη φορά, δημοψήφισμα δεν πρόκειται να υπάρξει, «το δις εξαμαρτείν…» το έχουν χωνέψει όπως φαίνεται πολύ καλά, γνωρίζοντας παράλληλα, ότι συναλλασσόμενοι με την ελληνική πλευρά, έχουν να κάνουν με «την εν πολλές αμαρτίες περιπεσούσα…»
πηγή
Δημοσίευση σχολίου