Πολλοί Ελληνες λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης έχουν αρχίσει να αναπωλούν την περίοδο που κυβερνούσε την Ελλάδα η στρατιωτική χούντα του Παπαδόπουλου, που δήθεν άφησε την Ελλάδα “νοικοκυρεμένη” και ισχυρή.
Οπως και τότε έτσι και τώρα, αυτό που μετράει είναι ο λογαριασμός που θα έλθει στο τέλος. Επι xούντας η Ελλάδα μπήκε στο γύψο για μια επταετία. Σε μια μια περίοδο που όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι έκαναν ανάπτυξη η χώρα ήταν σε κατάσταση στρατιωτικής προσοχής, αποβλάκωσης και συντήρησης. Στο τέλος ήρθε ο λογαριασμός και η Κύπρος παραδόθηκε στο προσκεκλημένο βιαστή της την Τουρκία, που περίμενε το σήμα των ΗΠΑ για να εφορμήσει. Ο φάκελλος της προδοσίας της Κύπρου μέχρι τώρα δεν έχει ανοίξει.
Η Ελλάδα δεν ξεπέρασε ποτέ το σόκ που υπέστη από τη χούντα ενώ η ψεύτικη μεταπολίτευση που ακολούθησε οδήγησε τη χώρα σε ένα νέο κύκλο βιασμού της δημοκρατίας. Η οικονομική ανάπτυξη στηρίχθηκε σε θαλασσοδάνεια, που σπαταλήθηκαν σε έργα βιτρίνας και υπέρ ημετέρων. Η παράδοση του Αιγαίου με μνημόνια που υπεγράφησαν μετά την άρνηση των θαλασσίων συνόρων της Ελλάδας με τη Τουρκία στο Αιγαίο, όπως είχαν καθορισθεί απο τις συνθήκες που είχαν υπογραφεί, ακολούθησε. Η Ελληνική ΑΟΖ και η Ελλάδα μίκρυνε.
Η χώρα τώρα και πάλι είναι στο γύψο για το καλό της... Δεν κουνιέται τίποτα.
Με τους τρείς νέους Σωτήρηδες απο το Σείριο, τον δεξιό Σαμαρά, τον σοσιαλιστή Βενιζέλο και τον αριστερό και σοβαρό Κουβέλη, η Ελλάδα έχασε αυτή τη φορά την Εθνική της κυριαρχία χάριν ενός “νοικοκυρέματος” της Ευρωζώνης, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μεταμόρφωση της χώρας σε ένα κολαστήριο σωμάτων και ψυχών, πρίν αλλάξει η μορφή της εξουσίας στην περιοχή.
Ο ανταγωνισμός στα κέρδη χάρην μιας δήθεν ανάπτυξης συνεχίζεται, ο λαός εξαθλιώνεται και ο θάνατος έχει γίνει ένας τρόπος λύτρωσης. 5,000 αυτοκτονίες δεν είναι λίγες. Οι στίχοι του Διονυσίου Σολωμού δίνουν μια άλλη μεταφυσική υπόσταση σε όσα υφίσταται η χώρα και οι πολίτες της.
Η Ελλάδα πρέπει σιγά-σιγά να ετοιμάζεται για ένα νέο Πολυτεχνείο απο το οποίο όμως δεν πρέπει να προκύψουν στην εξουσία πολιτικά πρόσωπα, όπως αυτά που προέκυψαν μετά τη χούντα, οι εγκάθετοι που ακόμη και τώρα με θράσος και περισσή δήθεν αυτάρκεια παραμένουν σαν μπάστακες αλώβητοι στα κέντρα αποφάσεων, εμποδίζοντας τη λειτουργία της δημοκρατίας και διευκολύνοντας την εκμετάλλευση των ολιγαρχών που συνεχίζουν τη συνεργασία με τους κάθε είδους κατακτητές, όπως οι παλιοί οπλαρχηγοί επι Τουρκοκρατίας.
Η Ελλάδα πράγματι δεν λειτούργησε ποτέ σαν κράτος αλλά έχει ευθύνη απέναντι στην ιστορία της και τον πολιτισμό της να αντιδράσει, να σπάσει τον κύκλο κέρδους μέσα στον οποίο την έχουν εισάγει. Η Ελλάδα καταστρέφεται. Ο λαός υποφέρει. Οι ένοχοι κυκλοφορούν ελεύθεροι. Οι ολιγάρχες συνεχίζουν να ευνοούνται όχι χάριν ευγενείας αλλά απο παράδοση και για παράδοση.
Η ελπίδα όπως λένε πεθαίνει τελευταία. Ξέρετε γιατί το λένε αυτό;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου