Όσοι θέλησαν να απαλλαγούν από το παρελθόν, την τελευταία μισή χιλιετία πέρασαν τον Ατλαντικό.
Γι’ αυτό αυτή η πανσπερμία φυλών, μέχρι πρόσφατα κυρίως ευρωπαϊκής προέλευσης, που πλέον αυτοπροσδιορίζονται σαν «Αμερικανοί» έχει σε χαμηλή εκτίμηση την Ιστορία.
Και αδιαφορούν για την βαρύτητα που έχουν στο παρόν των Ευρωπαίων οι ιστορικές μνήμες – βλέπε την στάση των ΗΠΑ στο Σκοπιανό εναντίον της Ελλάδας.
Οι υπόλοιποι, που έμειναν στην Ευρώπη, πολέμησαν πολλές φορές μεταξύ τους και «στοίχειωσαν» από αυτούς τους πολέμους.
Η τελευταία απόπειρα να εξορκίσουν το αιματηρό παρελθόν ονομάζεται «Ευρωπαϊκή Ένωση».
Όμως από τις τελευταίες εξελίξεις κινδυνεύει να έχει τη τύχη των προηγουμένων προσπαθειών – μην ξεχνάμε και ο Ναπολέων ευρωπαϊκή ενοποίηση επεδίωκε. Όλα πήγαιναν καλά. Αλλά λες κι ο Όργουελ στριφογύρισε στον τάφο του κάποια ζώα στη Φάρμα ξάφνου αισθάνθηκαν περισσότερο ίσα από τα άλλα. Και η Ιστορία, παντοδύναμη ξαναεισβάλλει στο προσκήνιο.
Χύθηκε πολύ μελάνι, ξοδεύτηκαν άπειρες ώρες, στήθηκαν χιλιάδες κάμερες, έγιναν εκατομμύρια δηλώσεις. Για να πεισθεί η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Αλλά το αίμα δεν είναι νερό που όταν χυθεί εξατμίζεται. Βάφει ανεξίτηλα.
Γιατί το υπενθυμίζουμε;
Εξαιτίας μιας είδησης και ενός σχολίου σχετικών με τις εξελίξεις στην Κύπρο, που με θλίψη αναπαράγουμε.
Από άρθρο του stockwatch : «…Οι ρωσικές αρχές θεωρούν ότι ενώ τους ζητήθηκε στήριξη της Κύπρου από την Ευρώπη, δεν ενημερώθηκαν έγκαιρα – ούτε από τους Ευρωπαίους αλλά ούτε από τους Κύπριους – για την απόφαση των Ευρωπαίων να ζητήσουν κούρεμα των Ρώσων καταθετών. Η πιο μεγάλη δυσκολία όμως φαίνεται να έχει ιστορικές ρίζες. Χώρες που έχουν ιστορικά προηγούμενα με τη Ρωσία – όπως η Γερμανία, η Φινλανδία και η Σλοβακία – «διψούν για ρωσικό αίμα», όπως ανέφερε άτομο που συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις για τη δανειακή σύμβαση.
Οι χώρες αυτές επιμένουν ότι για να γίνει το κυπριακό χρέος βιώσιμο, η Κύπρος θα πρέπει να κουρέψει τις ρωσικές καταθέσεις, θέτοντας σε κίνδυνο μια από τις πιο ιστορικές και πολιτικά σημαντικές διμερείς σχέσεις που ανέπτυξε τις τελευταίες δεκαετίες».
Και ένα σχόλιο από την μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομική εφημερίδα, την γερμανική Handelsblatt . Σχόλιο ανώνυμο μεν αλλά τόσο καθοριστικά επηρεασμένο από την Ιστορία, απαισιόδοξο όσο και ενδεικτικό της διαμορφούμενης σε μερίδα των Γερμανών ψυχολογίας :
«…Εάν η Γερμανία επιθυμεί η Ευρώπη να πράξει κάτι καλό, να αφήσει ΤΩΡΑ την Κύπρο να χρεωκοπήσει. Ακόμα καλύτερα (θα ήταν) η Γερμανία να εγκαταλείψει το Ευρώ. Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο είναι η κατάλληλη στιγμή. Αν οι «παλαβοί των διασώσεων» συνεχίσουν το βιολί τους, έρχεται καταστροφή. Το Στάλινγκραντ του Ευρώ βρίσκεται ήδη πίσω μας. (Μετά από αυτό) Η «νίκη» είναι σίγουρη – όπως η Γερμανία ήδη, καλά γνωρίζει. Μέρκελ και Σόιμπλε διεξάγουν έναν πόλεμο ήδη χαμένο. Η πολιτεία έπρεπε να έχει μείνει στη Βόννη. Ο ιός της αυτοκαταστροφικής ψευδαίσθησης μεγαλείου – στην περίπτωση ως Ευρω-ψευδαίσθηση – εξακολουθεί να υπάρχει στο Βερολίνο».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ανώνυμος σχολιαστής επέλεξε για το σχόλιο τον τίτλο «Rien Ne Vas Plus», τον όρο της ρουλέττας «όχι άλλα πονταρίσματα», τη στιγμή δηλαδή που το ρίσκο αναλαμβάνεται, ο παίκτης κερδίζει ή χάνει, τη στιγμή που το παιγνίδι γίνεται μοίρα.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου