Ο τέταρτος παγκόσμιος πόλεμος

<center><img alt="Ο τέταρτος παγκόσμιος πόλεμος" border="0" height="341" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH4nrTRgin4cIqj6DXvuatX7eg1Bvf1kp5P-K3P2OCy02EkTQfH-tUUe_bkvUnuRp0FNMPEeNXKEoYjw2uC4qBCnMPNKCndoAWnm36i4iLKB1skHAlIA-2gv5RRXloaxaNJRnOTJxp4LDT/s400/tetartos_pagkosmios_polemos.jpg" title="the forth world war" width="400" /></center><br /> Ο Τέταρτος Παγκόσμιος Πόλεμος για πολλούς έχει ήδη αρχίσει.Οι πολιτικές του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού σε παγκόσμια κλίμακα έχουν διαστάσεις πολεμικής, λένε οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ, και ο «πόλεμος» με πέτρες και ρόπαλα ενάντια σε όσους προσπαθούν να τον επιβάλλουν έχει ήδη αρχίσει. Με αφορμή τις κινητοποιήσεις στο Σιάτλ στο γύρισμα της χιλιετίας οι σκηνοθέτες ακολουθούν τα κινήματα διαμαρτυρίας ανά τον κόσμο και καταγράφουν τις στιγμές σύγκρουσης.<br /> <br /> Για τον κύριο εμπνευστή και σκηνοθέτη της ταινίας Rick Rowley (Η.Π.Α., 2003), οι κοινωνικές συγκρούσεις στο Μεξικό, την Αργεντινή, την Παλαιστίνη, τη Νότια Αφρική και τη Νότια Κορέα, οι μάχες του «Βορρά» στο Κεμπέκ και τη Γένοβα και ο «Πόλεμος ενάντια στην Τρομοκρατία» στη Ν.Υόρκη και το Ιράκ, αποτελούν σημεία ενός ενιαίου και παγκόσμιου κύματος αντίστασης, απέναντι στη βία της καθεστηκυίας οικονομικής και πολιτικής ηγεμονίας. Μια διαμάχη χωρίς συγκεκριμένο εχθρό, πεδίο μάχης, γεωγραφικά όρια και τέλος. Χίλιες εμφύλιες διαμάχες. <br /> <br /> Οι συνταρακτικές εικόνες πόνου και αντίστασης, που χρειάστηκαν πάνω από δύο χρόνια για να συλλεχθούν από όλες τις άκρες του πλανήτη, συντίθενται σε ένα ενιαίο πλαίσιο, μέσω της αφήγησης.<br /> <br /> <h2>Ντοκιμαντέρ: Ο Τέταρτος Παγκόσμιος Πόλεμος</h2><object height="384" width="480"><param name="movie" value="http://www.dailymotion.com/swf/video/xena1z"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowScriptAccess" value="always"></param><param name="wmode" value="transparent"></param><embed type="application/x-shockwave-flash" src="http://www.dailymotion.com/swf/video/xena1z" width="480" height="384" wmode="transparent" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always"></embed></object><br /><a href="http://www.dailymotion.com/video/xena1z_tvxs-gr-y-yyyyyyyy-yyyyyyyyyy-yyyyy_people" target="_blank">tvxs.gr | Ο τέταρτος παγκόσμιος πόλεμος</a> <i> by <a href="http://www.dailymotion.com/tvxorissinora" target="_blank">tvxorissinora</a></i><br /> <a href="http://www.ramnousia.com/">ΠΗΓΗ</a>

Ο τέταρτος παγκόσμιος πόλεμος

Ο Τέταρτος Παγκόσμιος Πόλεμος για πολλούς έχει ήδη αρχίσει.Οι πολιτικές του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού σε παγκόσμια κλίμακα έχουν διαστ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η άγνωστη αντίσταση κατά της δικτατορίας: «Η Ελλάδα στο γύψο»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://content-mcdn.feed.gr/filesystem/images/20110417/engine/assets_LARGE_t_420_52801551_type11878.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="237" src="http://content-mcdn.feed.gr/filesystem/images/20110417/engine/assets_LARGE_t_420_52801551_type11878.jpg" width="400" /></a></div><br /> <br /> <center><object height="322" width="480"><param name="movie" value="http://www.dailymotion.com/swf/video/xiciww"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowScriptAccess" value="always"></param><param name="wmode" value="transparent"></param><embed type="application/x-shockwave-flash" src="http://www.dailymotion.com/swf/video/xiciww" width="480" height="322" wmode="transparent" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always"></embed></object></center><br /> <br /> Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα για την αντίσταση στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.<br /> Οι συνταγματάρχες απαγορεύουν το λόγο ακόμη και στα μικρά παιδιά. Σε ένα δημοτικό σχολείο της Κρήτης, ρωτούν τους μαθητές τι έγινε την 21η Απρίλη. Κανένα από τα παιδιά δεν ήξερε γιατί ο δάσκαλος τους δεν τους είχε μιλήσει. Ένας μαθητής σηκώνει το χέρι του για να πει ότι έγινε δικτατορία και βάζουν τους ανθρώπους στην φυλακή και τους βασανίζουν. Από την επόμενη μέρα στο σχολείο θα αρχίσουν μαθήματα εθνικιστικής διαπαιδαγώγησης.<br /> <br /> Οι πρώτες εκδηλώσεις αντίστασης θα ξεκινήσουν τις πρώτες μέρες μετά την δικτατορία. Ο Γιώργος Βότσης μιλάει για τον πολύγραφο του ΠΑΜ, ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος για τις επιχειρήσεις του ΠΑΚ και ο Α. Γ. Μαγκάκης για τις βόμβες που μετέφεραν μαζί με τον Σημίτη. Οι αγωνιστές που συλλαμβάνονται βασανίζονται φρικτά στην ταράτσα της Ασφάλειας στην οδό Μπουμπουλίνας και ο Μίκης Θεοδωράκης που έχει συλληφθεί κάτω από περιπετειώδεις συνθήκες, γράφει στο κελί του στην ασφάλεια τραγούδια για έναν από αυτούς.<br /> <br /> Ανάμεσα σε αυτούς που οδηγούνται στην ασφάλεια είναι και ο Μανώλης Μητσιάς, μέλος της ομάδας ΠΑΜ Θεσσαλονίκης και του Γιάννη Χαλκίδη, που δολοφονείται από τα όργανα της δικτατορίας στη Θεσσαλονίκη. Η τύχη του Σήφη Βαλυράκη δεν είναι καλύτερη: μετά την πρώτη απόδραση του από την ΕΣΑ συλλαμβάνεται στα σύνορα, ενώ στη δεύτερη καταφέρνει να κολυμπήσει μέχρι την Αλβανία, όπου συλλαμβάνεται ως κατάσκοπος και οδηγείται σε στρατόπεδο καταναγκαστικών έργων.<br /> <br /> Έχοντας καθυστερήσει επειδή για το δικό του πραξικόπημα ήθελε την έγκριση των Αμερικανών, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος επιχειρεί ένα κακοσχεδιασμένο αντικίνημα που θα καταλήξει σε αποτυχία. Ακόμη και η μέρα που επιλέγει (13 Δεκεμβρίου) έχει να κάνει με το γεγονός, εξηγεί ο Αμερικανός διπλωμάτης Ρόμπερτ Κίλι, με το γεγονός ότι θεωρεί το 13 τυχερό αριθμό.<br /> <br /> <object><param name="movie" value="http://static.issuu.com/webembed/viewers/style1/v1/IssuuViewer.swf?mode=embed&documentId=110422171719-cd98a520a34946c88c3902b270e9169c&documentUsername=tvxorissinora&documentName=elladastogypso&layout=http%3A%2F%2Fskin.issuu.com%2Fv%2Flight%2Flayout.xml&showFlipBtn=true" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed src="http://static.issuu.com/webembed/viewers/style1/v1/IssuuViewer.swf" type="application/x-shockwave-flash" allowFullScreen="true" style="width:600;height:450" flashvars="mode=embed&documentId=110422171719-cd98a520a34946c88c3902b270e9169c&documentUsername=tvxorissinora&documentName=elladastogypso&layout=http%3A%2F%2Fskin.issuu.com%2Fv%2Flight%2Flayout.xml&showFlipBtn=true" /></object> <br /> <a href="http://www.tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CE%B7-%CE%AC%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82-%C2%AB%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CF%8D%CF%88%CE%BF%C2%BB">ΠΗΓΗ</a>

Η άγνωστη αντίσταση κατά της δικτατορίας: «Η Ελλάδα στο γύψο»

Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα για την αντίσταση στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Οι συνταγματάρχες απαγο...

Διαβάστε την συνέχεια

Σφοδρές συμπλοκές στην Τουρκία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://filologos10.files.wordpress.com/2010/07/contentsegment_15156531w310_h_r0_p0_s1_v1jpg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://filologos10.files.wordpress.com/2010/07/contentsegment_15156531w310_h_r0_p0_s1_v1jpg.jpg" width="252" /></a></div>ΑΓΚΥΡΑ. Την επίμαχη απόφαση με την οποία απαγορεύτηκε σε ορισμένους ανεξάρτητους Κούρδους υποψήφιους να συμμετάσχουν στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές της Τουρκίας ανέλαβε να επανεξετάσει, χθες, δύο ημέρες μετά τη λήψη της, το Ανώτατο Εκλογοδικείο στην Αγκυρα.<br /> <br /> Οι υποψήφιοι στις γενικές εκλογές της 12ης Ιουνίου κατέθεσαν προσφυγές, αφού το εκλογοδικείο απέρριψε επτά υποψηφιότητες Κούρδων, προσκείμενων στο Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας, BPD, εξαιτίας του ποινικού μητρώου τους. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες τουρκικών ΜΜΕ, η απόφαση επρόκειτο να αναθεωρηθεί για κάποιους μεταξύ των επτά. Η πρώτη, η οποία έσπευσε να καταθέσει προσφυγή, ήταν η Γκιουλτάν Κισανάκ, ήδη μέλος της απερχόμενης Βουλής.<br /> Επίσης, μεταξύ των υποψηφίων που απορρίφθηκαν, είναι η Λεϊλά Ζάνα, η οποία παρέμεινε έγκλειστη για δέκα χρόνια στις τουρκικές φυλακές λόγω της δράσης της υπέρ της κουρδικής εξέγερσης. Tο BDP, η κύρια παράταξη της τουρκικής πολιτικής σκηνής, που εκπροσωπεί άτυπα την κουρδική μειονότητα, απείλησε στη συνέχεια να μποϊκοτάρει τις εκλογές. Στο έλεος των αγεφύρωτων διαφορών, η νοτιοανατολική Τουρκία βιώνει ακόμη συγκρούσεις μεταξύ Κούρδων ανταρτών και δυνάμεων ασφαλείας<br /> <br /> Η απόρριψη της υποψηφιότητας των επτά, αλλά και άλλων πέντε ανεξάρτητων βουλευτών, πυροδότησε σφοδρές συμπλοκές στο Ντιγιαρμπακίρ και άλλες περιοχές στον Νότο. Στην Κωνσταντινούπολη επίσης Κούρδοι διαδηλωτές συγκρούστηκαν με την αστυνομία. Η ιατροδικαστική έκθεση μετά τη νεκροψία ενός Κούρδου διαδηλωτή, ο οποίος συμμετείχε σε συγκέντρωση κατά της απόφασης του εκλογοδικείου, επιβεβαίωσε, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, ότι ο θάνατός του προκλήθηκε από σφαίρα. Ο Ιμπραΐμ Ορούτς, 26 ετών, σκοτώθηκε από σφαίρα που εισήλθε από το αριστερό του μπράτσο, το διαπέρασε, χτύπησε τον κορμό και εξήλθε από το στήθος, ανέφερε η νεκροψία, χωρίς να διευκρινίσει εάν η σφαίρα ήταν της αστυνομίας.<br /> <br /> Αυτόπτης μάρτυρας ανέφερε ότι οι αστυνομικοί επιτέθηκαν αρχικά με πλαστικές σφαίρες και έπειτα με πραγματικές. Στις συγκρούσεις Κούρδων μαχητών με τις δυνάμεις ασφαλείας, σύμφωνα με το πρακτορείο Ανατολή, σκοτώθηκαν τουλάχιστον τρεις Κούρδοι.<br /> <a href="http://geopolitics-gr.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Σφοδρές συμπλοκές στην Τουρκία

ΑΓΚΥΡΑ. Την επίμαχη απόφαση με την οποία απαγορεύτηκε σε ορισμένους ανεξάρτητους Κούρδους υποψήφιους να συμμετάσχουν στις επικείμενες βουλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πολιτικό Ισλάμ: Πού οδηγεί την Τουρκία;

<center><img border="0" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0ZltHSv_n84knHZFcHInf6PnSZUMPiTmB_pdfVVmw1zB0KmTQXCRmMOAVIQliiOzAVWwNNWKyXpmYa-OvUfLri9eXSE999rMG2wBnn4LKa9XLNILmdPBAHyhfx2MVdOuLgNnVgFlSHemE/s320/diyarbakirda-kutlu-dogum-haftasi-mitingine-on-binlerce-kisi-katildi-119350.jpg" width="320" /></center><br />  To πολιτικό Ισλάμ χρησιμοποιεί η Τουρκία ως υπερόπλο για να λύσει το Κουρδικό και τα άλλα εθνοτικά και θρησκευτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Αιχμή του δόρατος η Υπηρεσία Θρησκευτικών Υποθέσεων και η σέχτα του Γκιουλέν, ο οποίος φιλοξενείται στις ΗΠΑ. Η φωτογραφία από εκδήλωση ισλαμιστών στο Ντιγιαρμπακίρ, στις 16 Απριλίου 2011.<br /> <b>του Σάββα Καλεντερίδη</b><br /> Ενώ οι επιχειρήσεις στη Λιβύη δείχνουν να παγιώνουν μια κατάσταση που είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσει τη χώρα στο διαμελισμό και ενώ η Συρία συγκλονίζεται από διαδηλώσεις που θέτουν σε κίνδυνο το καθεστώς Άσαντ, η Τουρκία περνά μια σχετικά ήρεμη προεκλογική περίοδο, που σκιάζεται από δυο γεγονότα. Το ένα είναι η προσπάθεια του Ερντογάν να προσεταιριστεί τις ψήφους των Κούρδων, χρησιμοποιώντας το υπερόπλο που λέγεται Ισλάμ, και το άλλο είναι η απόπειρα του ερντογανικού πλέον βαθέως κράτους να ‘κόψει’ το δρόμο σε πρόσωπα-σύμβολα του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, όπως η βραβευμένη με το Βραβείο Ειρήνης Ζαχάρωφ Λεϋλά Ζάνα.<br /> Στην πρώτη περίπτωση ο Ερντογάν χρησιμοποιεί την πανίσχυρη Υπηρεσία Θρησκευτικών Υποθέσεων (Diyanet İşleri Başkanlığı), η οποία με προϋπολογισμό μεγαλύτερο από τα μισά υπουργεία της Ελλάδος ασκεί αφομοιωτική πολιτική σε όλες τις εθνότητες και τις θρησκευτικές ομάδες που κατοικούν στην Τουρκία, με κύριο στόχο τους Κούρδους και τους Αλεβίτες. Η υπηρεσία αυτή, που είναι στελεχωμένη από τα σκληρότερα και πιο επικίνδυνα ισλαμιστικά-εθνικιστικά στελέχη του κρατικού μηχανισμού, μέσα από δεκάδες χιλιάδες υπαλλήλους της που υπηρετούν στα ισλαμικά τεμένη της Τουρκίας και στα εκατοντάδες τεμένη που έχει αναγείρει η ίδια στην Ευρώπη, ασκεί ασφυκτικό έλεγχο στις λαϊκές μάζες και αποτελεί το ‘μακρύ χέρι’ του τουρκικού κράτους στις κοινωνίες εκείνες που τείνουν να ‘λοξοδρομήσουν’. Ειδικά για τον έλεγχο του Κουρδικού, μόνο τα τελευταία χρόνια αναγείρονται χιλιάδες ισλαμικά τεμένη σε κάθε χωριό και σε κάθε γειτονιά του τουρκικού Κουρδιστάν, με στόχο τον έλεγχο των κουρδικών μαζών δια της θρησκείας και την απομάκρυνσή του από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα που δίνει τα τελευταία τριάντα χρόνια.<br /> Στην προσπάθεια αυτή, που συντονίζεται από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Ερντογάν, γέννημα-θρέμμα αυτών των ισλαμο-φασιστικών μηχανισμών, εμπλέκεται με ύπουλο τρόπο και η ισλαμική σέχτα του Γκιουλέν, ο οποίος, όπως διατείνεται, αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και απολαμβάνει ειδικής ...θεραπείας στο Οχάιο των ΗΠΑ, από το 1997! Η σέχτα του Γκιουλέν, που διαθέτει χιλιάδες σχολεία και φροντιστήρια στην Τουρκία και το εξωτερικό και μια (ιδρυματική) περιουσία που ξεπερνά τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια, εκτός από την ισλαμική πίστη, χρησιμοποιεί ως όπλο και την εκπαίδευση, για να αποκτήσουν οι μαθητές και οι οπαδοί του εκτός από ισλαμική και τουρκική εθνική συνείδηση.<br /> Αυτοί οι δυο οργανισμοί, ο ένας κρατικός και ο άλλος -υποτίθεται- μη κρατικός, σε συνεργασία με τοπικές ισλαμιστικές οργανώσεις-παρακλάδια των ανωτέρω, στις 16 Απριλίου 2011 πραγματοποίησαν εκδήλωση στο στάδιο του Ντιγιαρμπακίρ, στα πλαίσια της «Εβδομάδος Ευλογημένης Γέννας», στην οποία συμμετείχαν περισσότερο από 100 χιλιάδες άτομα. Στη συγκέντρωση δόθηκε το βήμα σε τοπικούς Κούρδους θρησκευτικούς ηγέτες, οι οποίοι είχαν ως κεντρικό σύνθημα «Εμείς δεν είμαστε ούτε Τούρκοι ούτε Κούρδοι εθνικιστές, είμαστε όλοι παιδιά του Προφήτη Μωάμεθ». Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος και ο στόχος του εγχειρήματος, τονίζουμε ότι ενώ τα ίδια τα κόμματα δεν έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν συγκεντρώσεις στο τουρκικό Κουρδιστάν, όπου οι συμπαθούντες τον αγώνα των Κούρδων αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, το βαθύ ισλαμικό-φασιστικό τουρκικό κράτος, εκμεταλλευόμενο το συντηρητικό χαρακτήρα των κουρδικών κοινωνιών, χρησιμοποιεί το Ισλάμ για να πετύχει τους στόχους του.<br /> Επειδή εκτός όλων των άλλων, το εγχείρημα αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη στη ‘γειτονιά’ μας και με δεδομένο ότι ο ένας παρτενέρ αυτού του εγχειρήματος ‘φιλοξενείται’ στις ΗΠΑ τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια, κινώντας από αμερικανικό έδαφος τα νήματα του πολύπλοκου δικτύου της τουρκο-ισλαμικής αυτοκρατορίας του, εμείς απλά υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες μας και σε όποιον ενδιαφερόμενο ότι το προηγούμενο ανάλογο εγχείρημα χρησιμοποίησης του Ισλάμ για πολιτικούς-γεωπολιτικούς λόγους στο Αφγανιστάν γέννησε το κίνημα των Ταλιμπάν και την Αλ Κάιντα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται όχι μόνο για την περιφερειακή αλλά και για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια.<br /> Το δεύτερο γεγονός που σκιάζει την -κατά τα άλλα ήρεμη- προεκλογική περίοδο στη γείτονα είναι η απόφαση της Ανώτατης Εκλογικής Επιτροπής της Τουρκίας να απαγορεύσει τη συμμετοχή στις εκλογές σε 12 ανεξάρτητους Κούρδους υποψηφίους, χωρίς να δίνει τη δυνατότητα σε άλλους να αναπληρώσουν τη θέση τους. Το γεγονός αυτό, που θυμίζει τις χειρότερες στιγμές του κεμαλικού-φασιστικού κράτους, στην ουσία αποστερεί το κουρδικό κίνημα από 12 βουλευτές, τη θέση των οποίων θα λάβουν υποψήφιοι του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν.<br /> Οι εκλογές του Ιουνίου είναι κοντά και το πιο πιθανό είναι το κόμμα του Ερντογάν να λάβει ποσοστά που θα του επιτρέψουν το σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης. Το θέμα είναι όμως ότι η παραμονή στην εξουσία των ‘μετριοπαθών’ ισλαμιστών, που κατά τα φαινόμενα έχουν καταφέρει να ελέγξουν το κοσμικό κράτος, μετατρέποντάς το σε ‘μετριοπαθές’ ισλαμο-φασιστικό, μετατρέπουν την Τουρκία σε μια ριζοσπαστική ισλαμιστική χώρα, με απρόβλεπτες συνέπειες για την ειρήνη, τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή. Άραγε η πορεία των πραγμάτων και το ενδεχόμενο αυτό απασχολεί εκείνους που υποβοήθησαν την πολιτική ανέλιξη του Ερντογάν και συνεχίζουν να παρέχουν ‘φιλοξενία’ στον πνευματικό του πατέρα;<br /> <i>Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ</i><br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Πολιτικό Ισλάμ: Πού οδηγεί την Τουρκία;

 To πολιτικό Ισλάμ χρησιμοποιεί η Τουρκία ως υπερόπλο για να λύσει το Κουρδικό και τα άλλα εθνοτικά και θρησκευτικά προβλήματα που αντιμ...

Διαβάστε την συνέχεια

<center><img border="0" height="266" src="http://tourkikanea.files.wordpress.com/2011/04/abttfhalit1.jpg?w=630&h=421" width="400" /></center><br /> ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ<br /> Εναλλακτικές επιλογές εξετάζουν οι ακραίοι κύκλοι της μειονότητας, ώστε να έχουν λάβει θέση «μάχης» για ενδεχόμενες απρόβλεπτες εξελίξεις στις οποίες μπορεί να οδηγήσει το ρευστό και αβέβαιο πολιτικό σκηνικό. Οι προβλέψεις ότι οι επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, θα οδηγήσουν σε ένα πολυδιασπασμενο πολιτικό σκηνικό με οριακές στην καλύτερη περίπτωση πλειοψηφίες, ανοίγουν την όρεξη σε όσους ονειρεύονται τη μετατροπή της μειονότητας και των πολιτικών εκπροσώπων της σε ρυθμιστές των πολιτικών εξελίξεων.<br /> Το ΠΑΣΟΚ έχει πετύχει την πολιτική κυριαρχία του στη μειονότητα λόγω και της εμπιστοσύνης και της συμπάθειας που τρέφει η μειονότητα στο πρόσωπο του Γ. Παπανδρέου από την εποχή ακόμη της θητείας του στα υπουργεία Παιδείας και Εξωτερικών. Η αποστολή αυτή διευκολύνεται από την παρουσία του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ, καθώς οι δεσμοί του με μεγάλο κομμάτι της μειονότητας έχουν διαρραγεί από το 1990.<br /> <br /> Η ύπαρξη δύο ισχυρών μειονοτικών παραγόντων, όπως είναι ο Α. Χατζηοσμάν (που τυγχάνει και πρόεδρος της λεγόμενης «Συμβουλευτικής Επιτροπής Τούρκων Δυτικής Θράκης»), και ο Τ. Ματατζή, στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, και η πιθανότατη επανεκλογή τους στις επόμενες εκλογές είναι ένα στοιχείο που δεν μπορεί ούτε να μεγιστοποιηθεί ούτε όμως και να αγνοηθεί. Και σε αυτήν τη Βουλή, αλλά με κάθε βεβαιότητα στην επόμενη, όταν αυτή προκύψει, η ύπαρξη δύο βουλευτών που προωθούν μια κοινή ατζέντα μπορεί να αποδειχθεί κρίσιμη ακόμη και σε εθνικό επίπεδο.<br /> <br /> Παρ' όλα αυτά, όμως, τίποτα δεν εγκαταλείπεται στην τύχη του και έτσι προωθείται και η ενίσχυση του κόμματος «Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας» που είχε ιδρύσει ο Σαδίκ και έχει επανασυσταθεί έχοντας στη θέση του πρόεδρου (που μέχρι πρότινος κατείχε ο ίδιος ο κ. Χατζηοσμάν) τον Μουσταφά Αλή Τσάβους.<br /> <br /> <b>Σύλλογος χωρίς άδεια.</b><br /> Καθώς ο ίδιος θεωρείται περιορισμένου βεληνεκούς, ήδη προσέρχονται στο κόμμα νέα στελέχη που εκτός των άλλων διαθέτουν και διεθνή εμπειρία λόγω της ενασχόλησής τους με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.<br /> <br /> Τελευταία στον κατάλογο αυτό ήταν η κ. Περβίν Χαϊρουλάχ, η οποία κατέχει τη θέση της διευθύντριας της «Πολιτιστικής και Εκπαιδευτικής Εταιρείας της Μειονότητας Δυτικής Θράκης», ενός συλλόγου που λειτουργεί μια σειρά από παιδικούς σταθμούς χωρίς τις στοιχειώδεις άδειες που απαιτούνται και με άδηλους πόρους. Η Περβίν Χαϊρουλάχ είναι όμως ιδιαίτερα γνώριμη στους Ελληνες διπλωμάτες, καθώς τα τελευταία χρόνια είναι πανταχού παρούσα σε κάθε λογής διεθνή φόρουμ προκειμένου να προβάλει τις «παραβιάσεις των δικαιωμάτων της τουρκικής μειονότητας στη Θράκη».<br /> <br /> Το να μπορέσει το DEB να διαδραματίσει πολιτικό ρόλο εξαρτάται άμεσα από το πλαφόν του 3%, το οποίο δεν φαίνεται πιθανό να καταργηθεί.<br /> <br /> Η ύπαρξη, όμως, ενός αμιγώς μειονοτικού κόμματος που υιοθετεί τη σκληρή γραμμή θα αποτελεί έναν ακόμη ισχυρό μοχλό πίεσης προς κάθε κόμμα εξουσίας, το οποίο θα πρέπει κάθε φορά να προβαίνει σε «παραχωρήσεις» προκειμένου να μην απολέσει τις πολύτιμες δύο ή και τρεις βουλευτικές έδρες που μπορεί να προσφέρει η συμπαγής μειονοτική ψήφος.　<br /> <br /> <b>Οι μουφτήδες</b><br /> Και ενώ αυτά συμβαίνουν στη Θράκη, η Αθήνα προσφέρει ένα ακόμη «δώρο» στην Αγκυρα, καθώς ξεκινά συζήτηση για το θέμα της ανάδειξης των μουφτήδων, το οποίο επιχειρεί να επιβάλει η τουρκική πλευρά, έχοντας αφήσει σε εκκρεμότητα την υλοποίηση του νόμου για τον διορισμό των ιεροδιδασκάλων στη Θράκη.<br /> <br /> Η αδράνεια της πολιτείας έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο τους ιμάμηδες που περίμεναν από το 2007 τον διορισμό τους και τώρα πλέον που έχουν γίνει γνωστά και τα ονόματά τους (μετά από διαρροή σε μειονοτικό έντυπο) όσοι δεν υπέκυψαν στις απειλές και τους εκβιασμούς των ακραίων κύκλων οδηγούνται στην «αγκαλιά» του προξενείου, το οποίο τουλάχιστον τους διαθέτει τον μηνιαίο μισθό.　<br /> <b>ΕΘΝΟΣ</b><br /> <br /> <div style="color: blue;"><b><a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a></b></div>

ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ Εναλλακτικές επιλογές εξετάζουν οι ακραίοι κύκλοι της μειονότητας, ώστε να έχουν λάβει θέση «μάχης» για ενδεχόμενες απρόβλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκικό λόμπι: Με… δείπνα ενισχύει την επιρροή του στην Ουάσιγκτον

<center><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-13908" height="518" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/04/398px-congressman_mcmahon_official_picture_61105001_std.jpg?w=607&h=518" title="398px-congressman_mcmahon_official_picture_61105001_std" width="607" /></center><br /> Γ.ΣΚΑΦΙΔΑΣ<br /> Σε μια προσπάθεια να ενισχύσει την επιρροή του στην Ουάσιγκτον, το τουρκικό λόμπι (οι οργανώσεις: Τουρκικός Συνασπισμός της Αμερικής TCA και Τουρκικό Πολιτιστικό Ιδρυμα TCF) πραγματοποίησε προ ημερών επίσημη εκδήλωση-δείπνο προς τιμήν του προέδρου της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων, του Ρεπουμπλικάνου Τζον Μπόνερ.<br /> Παρουσιαζόμενη από τους Τούρκους ως «ιστορική» η εν λόγω εκδήλωση ήταν η πρώτη στα χρονικά επίσημη συνάντηση μεταξύ της τουρκο-αμερικανικής κοινότητας και της ηγεσίας του Κογκρέσου. Μάλιστα, σύμφωνα με την TCA, το συγκεκριμένο δείπνο (στο οποίο παρακάθισαν, μεταξύ άλλων, η Ιλεάνα Ρος-Λέτινεν, πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών της Βουλής, και ο Μουχτάρ Κεντ, πρόεδρος της Coca-Cola) αποδεικνύει πως το Κογκρέσο αναγνωρίζει στην πράξη τον «ολοένα σημαντικότερο ρόλο» των Τούρκων στις ΗΠΑ.<br /> <span id="more-13907"></span><br /> Πίσω στην Τουρκία, ο Αμερικανός πρέσβης Φράνσις Ριτσαρντόνε (ξανα)εξόργισε την κυβέρνηση Ερντογάν όταν, (ξανα)εξέφρασε την ανησυχία αναφορικά με την ελευθερία του Τύπου στη χώρα. Αμεση υπήρξε η αντίδραση του AKP το οποίο τον κάλεσε (για δεύτερη φορά μέσα σε δύο μήνες) να μην ανακατεύεται στα εσωτερικά της Τουρκίας.<br /> ΕΘΝΟΣ<br /> <br /> <a href="http://gdailynews.wordpress.com/">ΠΗΓΗ</a>

Τουρκικό λόμπι: Με… δείπνα ενισχύει την επιρροή του στην Ουάσιγκτον

Γ.ΣΚΑΦΙΔΑΣ Σε μια προσπάθεια να ενισχύσει την επιρροή του στην Ουάσιγκτον, το τουρκικό λόμπι (οι οργανώσεις: Τουρκικός Συνασπισμός της Αμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το μυστικό παιχνίδι του Σόρος στη Μέση Ανατολή.

<center><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-13922" height="249" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/04/f0e2390b0897d4bfd2c9c7c0d3fcadf7.jpg?w=700&h=436" title="F0E2390B0897D4BFD2C9C7C0D3FCADF7" width="400" /></center><br /> Τηλεγραφήματα του Wikileaks αποκαλύπτουν τον διπλό ρόλο των ΗΠΑ σε αραβικά καθεστώτα, τα οποία ωστόσο στηρίζουν πολιτικά. Στο βάθος ενός λαβύρινθου χορηγιών που ενισχύουν τους απανταχού αντιφρονούντες, δεσπόζει η «σκιά» του αμφιλεγόμενου επενδυτή.<br /> Το διπλό αμερικανικό παιχνίδι στη Μέση Ανατολή αποκαλύπτει το Wikileaks. Διαίρει και βασίλευε: οι ΗΠΑ, ενώ στήριζαν πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά τα τυραννικά καθεστώτα της περιοχής (εξαιρείται η Συρία), συγχρόνως υποστήριζαν το στήσιμο οργανώσεων αντιφρονούντων.<br /> Η παροχή της υποστήριξης γινόταν μέσω ινστιτούτων και των δύο αμερικανικών κομμάτων, Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών, τα οποία, με τη σειρά τους, λαμβάνουν χρηματοδότηση από το National Endowment for Democracy, ένα ταμείο-θεσμό που αντλεί 100 εκατ. δολάρια ετησίως από το Κογκρέσο και έχει κατηγορηθεί σαν το “μακρύ χέρι” της Ουάσιγκτον στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο αρκετών κρατών, από την Κεντρική Ασία έως τα Βαλκάνια και τη Λατινική Αμερική.<br /> <span id="more-13919"></span><br /> Αυτό ίσχυε μέχρι το 2005, όταν με πρωτοβουλία της κυβέρνησης Μπους, μετά ίσως και από το πείραμα που έγινε στον Λίβανο την ίδια χρονιά, οι πόροι άρχισαν να ρέουν απευθείας προς τις πολιτικές οργανώσεις. Το γεγονός προκάλεσε τριβές με την κυβέρνηση Μουμπάρακ, όπως επίσης αποκαλύπτει το Wikileaks, με αναφορές συγκεκριμένα στη δράση του Freedom House, ΜΚΟ που χρηματοδοτείται και από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών και από τον Τζορτζ Σόρος (μέσω του Ιδρύματος Open Society). Οι αποκαλύψεις αυτές έρχονται να προσθέσουν αβεβαιότητα στο, έτσι κι αλλιώς, θολό σκηνικό που αναδύεται από το ντόμινο των εξεγέρσεων στον αραβικό κόσμο.<br /> Απόλυτα σχετική με τα παραπάνω είναι και η μαρτυρία του Ρανί Αλ Ρατζί, 34χρονου αρχιτέκτονα, συγγραφέα, καλλιτέχνη και d.j. από τον Λίβανο.<br /> Τον συναντήσαμε στην Κωνσταντινούπολη να δουλεύει το σενάριο μιας πολυεθνικής συμπαραγωγής που αντλεί σημαντικό μέρος του υλικού της από τη δραματική ιστορία της χώρας του. Παρά τη νεαρή ηλικία του (ή ίσως και εξαιτίας αυτής) ο Αλ Ρατζί είχε ενεργό ρόλο στη διοργάνωση των μεγάλων διαδηλώσεων του 2005 που ακολούθησαν τη δολοφονία του Ραφίκ Αλ Χαρίρι, πρωθυπουργού του Λιβάνου, και τελικά οδήγησαν στην αποχώρηση του συριακού στρατού από τη χώρα έπειτα από δεκαετίες.<br /> <b>Η δράση του. </b><br /> Η γνωριμία του με τον πολιτικό, δημοσιογράφο και πανεπιστημιακό Σαμίρ Κασίρ μέσω ενός κοινού γνωστού, του Ελληνο-λιβανέζου Μισέλ Χατζηγεωργίου, ήταν καθοριστική για να εισέλθει στον στενό κύκλο των ανθρώπων που προετοίμασαν το “Κίνημα της 14ης Μαρτίου”, ονομασία που πήρε από την ημέρα που έγινε ίσως η μεγαλύτερη μαζική διαμαρτυρία στον Λίβανο, το 2005. Ο Κασίρ, που δολοφονήθηκε τον Ιούνιο του ίδιου έτους, ήταν μέλος του ΚΚ του Λιβάνου παλαιότερα και ένας από τους συνιδρυτές του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς. Το παγκόσμιο κοινό τον γνώρισε από τα άρθρα του στη “Le Monde Diplomatique”, ενώ το λιβανέζικο από τις στήλες του στις εφημερίδες “L”Orient-Le Jour” και “Αl Nahar”, καθώς και από τη μηνιαία πολιτική επιθεώρηση “L”Orient Express” που εξέδιδε.<br /> Οπως διηγείται ο Αλ Ρατζί, προσκλήθηκε από τον Κασίρ να συμμετάσχει σε κάποιες κλειστές συναντήσεις και κατόπιν σε συναθροίσεις, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν σε κλίμα συνωμοτικότητας. Ουσιαστικά επρόκειτο για εντατικά σεμινάρια, που δίδασκαν στον ίδιο και σε άλλα -30 περίπου- νεαρής ηλικίας άτομα την τεχνογνωσία του καθοδηγητή του πλήθους κατά τη διάρκεια κινητοποιήσεων. “Μας μάθαιναν τι να λέμε, πώς να το λέμε, πώς να φερόμαστε, ποια να είναι η γλώσσα του σώματός μας. Ολα ήταν προσεκτικά μελετημένα, τίποτε αυθόρμητο.<br /> Η τεχνογνωσία προερχόταν από τις χρωματιστές επαναστάσεις στην πρώην ΕΣΣΔ και τη Σερβία. Τα άτομα που μας μιλούσαν είχαν στήσει προηγουμένως την ΟΤΠΟΡ, την οργάνωση πίσω από τις διαδηλώσεις που ανέτρεψαν τον Μιλόσεβιτς. Αργότερα έμαθα ακόμα ότι ο Κασίρ, ο οποίος είχε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, είχε προσληφθεί από μια αμερικανική διαφημιστική εταιρεία με μισθό 5.000 δολ. μηνιαίως, τη Saatchi&Saatchi”. Δεν επρόκειτο για μια κανονική δουλειά, ισχυρίζεται ο Αλ Ρατζί, αλλά για τη γραμμή χρηματοδότησης του Κασίρ από τον Σόρος.<br /> “Ο Κασίρ κάθε μήνα πήγαινε στη Γερμανία, όπου είχε συναντήσεις σε αμερικανική βάση έξω από τη Φρανκφούρτη για την προετοιμασία της επανάστασης-εκδίωξης των Σύρων. Παράλληλα προπαγάνδιζε τις ιδέες που θα συμπυκνώνονταν στα σλόγκαν της 14ης Μαρτίου στο Πανεπιστήμιο της Βηρυτού όπου δίδασκε”.<br /> <b>Απογοήτευση. </b><br /> Οσα -σχετικά γρήγορα- ανακάλυψε ο Αλ Ρατζί τον απογοήτευσαν: “Κατάλαβα πως δεν επρόκειτο για τίποτε άλλο παρά για την εξέγερση του πλούσιου -χριστιανικού κυρίως- 10%, καθοδηγούμενη μάλιστα από τον αμερικανικό παράγοντα, προκειμένου να περιθωριοποιηθεί η Χεζμπολάχ. Αυτά που μ” ενοχλούσαν στο πολιτικό σύστημα όχι μόνο δεν θα άλλαζαν, αλλά θα επανανομιμοποιούνταν μέσω και της δικής μου συμμετοχής”.<br /> Δεν ήταν μόνο ο Αλ Ρατζί που άρχισε να παίρνει αποστάσεις. Ο ίδιος ο Κασίρ προβληματιζόταν. “Είχα δει τον Κασίρ λίγες μέρες πριν από τη δολοφονία του και ήταν αναστατωμένος. Μου είπε ότι τα πράγματα πάνε λάθος και πως αφού κάναμε την επανάσταση πρέπει τώρα να κάνουμε άλλη μία εναντίον της”. Λίγο καιρό αργότερα, ο Σαμίρ Κασίρ ανατιναζόταν μέσα στο αυτοκίνητό του. Για τη δολοφονία του, όπως και άλλων δύο διανοουμένων που υποστήριξαν το “Κίνημα της 14ης Μαρτίου” και την “Επανάσταση του Κέδρου”, όπως ονομάστηκε, όλοι κατηγόρησαν τη Συρία. Ο Ρανί Αλ Ρατζί όχι. Ηταν μάλιστα ένας από τους λόγους που πήρε αποστάσεις από το Κίνημα.<br /> Μία μέρα πριν δολοφονηθεί, όπως λέει ο Αλ Ρατζί, ο Κασίρ είχε γράψει ένα επικριτικό άρθρο για τις συμφωνίες που γέννησαν τελικά τη δυτικόφιλη “Συμμαχία της 14ης Μαρτίου”, η οποία κυβερνά σήμερα τον Λίβανο. “Και οι τρεις προβεβλημένοι διανοούμενοι υποστηρικτές της “Επανάστασης του Κέδρου” -συμπτωματικά, όλοι ελληνορθόδοξοι- δολοφονήθηκαν μόλις έπαψαν να είναι χρήσιμοι. Οτι όλοι κατηγόρησαν τη Συρία ήταν τόσο αναμενόμενο που θεωρώ ηλίθιο να ευθύνεται πράγματι για τις δολοφονίες αυτές”, εξηγεί τη δυσπιστία του ο Αλ Ρατζί.　<br /> Μέχρι το”2005<br /> <b>Πώς γινόταν η χρηματοδότηση</b><br /> Τα αμερικανικά χρήματα έφταναν στους αποδέκτες με διάφορους τρόπους. Στην περίπτωση της Συρίας η ροή τους διοχετεύθηκε σε οργανώσεις εξόριστων αντικαθεστωτικών για το στήσιμο ενός δορυφορικού τηλεοπτικού δικτύου (Barada TV) και, με αρκετή μυστικότητα, αφού η συριακή υπηρεσία πληροφοριών βρισκόταν σε εγρήγορση, προς το εσωτερικό.<br /> Σε χώρες “φιλικές” προς τις ΗΠΑ, δηλαδή σε Αίγυπτο, Μπαχρέιν και Υεμένη, ανοικτά δραστηριοποιούνταν διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Παρείχαν χρήματα και εκπαίδευση σε αντιπολιτευτικές οργανώσεις.<br /> Το ανεκτικό κλίμα οφείλεται στο ότι αρχικά η χρηματοδότηση για τη “δημοκρατική” εκπαίδευση διοχετευόταν σε ελεγχόμενα από το καθεστώς κανάλια, τουλάχιστον στην Αίγυπτο. 　<br /> Ρανί Αλ Ρατζί<br /> <b>Δάκτυλος ΗΠΑ στην εξέγερση της Αιγύπτου” </b><br /> Χρόνια μετά τις διαδηλώσεις της Βηρυτού, ο Ρανί Αλ Ρατζί βρέθηκε στην Πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου το βράδυ εκείνο που οι καθεστωτικοί παρακρατικοί εφορμούσαν με σπαθιά, καμήλες και άλογα εναντίον του πλήθους.<br /> Σε αυτό το σκηνικό αρχαϊκής μάχης ήταν που θα μάθαινε πως ο Ιβάν, ένας Βάσκος-μέλος της ΟΤΠΟΡ, τον οποίο γνώρισε στις συναντήσεις της Βηρυτού, είχε πιάσει δουλειά στο “Κίνημα της 6ης Απριλίου” – ημερομηνία δολοφονίας από ασφαλίτες ενός μπλόγκερ, του Χαλίντ Σαΐντ.<br /> Η διαπίστωση που έκανε ο Ρανί επιβεβαιώνεται και από το ρεπορτάζ που διενέργησαν οι “New York Times” επιχειρώντας να διασταυρώσουν τα στοιχεία του Wikileaks. Μέλη της “6ης Απριλίου” σε συνεντεύξεις τους παραδέχονται ότι έλαβαν χρηματοδότηση και εκπαίδευση από αμερικανικές MKO, πράγμα που τους παραξένεψε, εφόσον οι Αμερικανοί εκπαίδευαν ταυτόχρονα και τους διώκτες τους, και τους έκανε στόχους κριτικής από αρκετούς που τους θεώρησαν “πουλημένους”.<br /> Ο Ρανί Αλ Ρατζί συγκρίνει τις εξελίξεις στην Αίγυπτο με αυτές στη χώρα του. “Κατά τη γνώμη μου, και στην Αίγυπτο λαμβάνει χώρα μια αστική επανάσταση ή μάλλον μια επανάσταση καθοδηγούμενη από το πλούσιο 10% του πληθυσμού. Η διαφθορά του καθεστώτος είχε αρχίσει να ενοχλεί πολύ την τοπική πλουτοκρατία.<br /> <b>Το κοινό μοτίβο. </b><br /> Η οικογένεια Μουμπάρακ είχε γίνει υπερβολικά άπληστη, διεκδικούσε το 30% των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, το γνωρίζω από τον αντιπρόσωπο της Nissan. Η αστική τάξη λοιπόν κινητοποίησε τις μάζες, οι οποίες αναμφίβολα είχαν χιλιάδες λόγους για να εξεγερθούν”.<br /> Σύμφωνα με τον Ρανί Αλ Ρατζί υπάρχει ένα κοινό μοτίβο που ακολουθούν οι άνθρωποι της ΟΤΠΟΡ. Η χρήση του Διαδικτύου (Facebook, Twitter και διάφορων μπλογκ) είναι κάτι που έχει ήδη επισημανθεί. “Δείτε τις λεπτομέρειες στις καλοστημένες ιστοσελίδες: τα ίδια σύμβολα, μια γροθιά, κινήματα με ονόματα ημερομηνιών και ”επαναστάσεις” λουλουδιών, δέντρων και χρωμάτων (σ.σ.: των Ρόδων στη Γεωργία, του Κέδρου στον Λίβανο, της Τουλίπας στο Κιργιστάν, η Πορτοκαλί Επανάσταση στην Ουκρανία), η ίδια –εξαιρετική– γραφιστική τεχνική στις ιστοσελίδες”.<br /> Πράγματι, υπάρχει οφθαλμοφανής ομοιότητα. Το Wikileaks αποκάλυψε ότι πολλοί από τους αντιφρονούντες έλαβαν εκπαίδευση για τη χρήση της τεχνολογίας των νέων μέσων, παρακολουθώντας, για παράδειγμα, σχετικό σεμινάριο το 2008 στη Νέα Υόρκη, στο οποίο χορηγοί ήταν, μεταξύ άλλων, η Google, το Facebook και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.<br /> <b>www. προπαγάνδα.com</b><br /> Ο Ρανί Αλ Ρατζί μάς δείχνει επίσης το nowlebanon.com. ιστοσελίδα που, όπως λέει, χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από τον Τζορτζ Σόρος.<br /> <ul><li>Πρόκειται για ένα site ενημερωτικού χαρακτήρα που φιλοξενεί άρθρα στα αραβικά και στα αγγλικά και θεματολογία από τον Λίβανο και τη Συρία.</li> <li>“Γνώρισα στη Βηρυτό μια Ρουμάνα δημοσιογράφο που δουλεύει στην ιστοσελίδα. Είναι υπερφιλόδοξη και θρασύτατη. Μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο άρχισε να γράφει επιθετικά πολιτικά άρθρα για θέματα που αγνοεί. Προφανώς όμως γνωρίζει πολύ καλά τι θέλει να γράφει”.</li> </ul>Βαλκάνια<br /> <b>Η “παιδική χαρά” ενός μεγιστάνα</b><br /> Η ΝΑ Ευρώπη και τα Βαλκάνια υπήρξαν για πολύ καιρό η αγαπημένη “παιδική χαρά” του γεννημένου στη γειτονιά (Βουδαπέστη) Τζορτζ Σόρος. Μέσω του πλούσιου ταμείου του Ιδρύματος Open Society, το οποίο έχει παρακλάδια στις περισσότερες χώρες της περιοχής, ο Σόρος έχει καταστεί ένας ξεχωριστός παράγοντας εξελίξεων. Αξιοποιώντας χορηγίες, ο Σόρος φαίνεται να ασκεί σημαντική επιρροή στην επίσημη αμερικανική εξωτερική πολιτική. Ο 80χρονος Κροίσος είχε λόγο και στις πολιτικές εξελίξεις εντός των κρατών που δημιουργήθηκαν μετά τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας. Ο Σόρος ενεπλάκη στο πολιτικό σκηνικό της ΠΓΔΜ και στο διπλωματικό πόκερ με το θέμα του ονόματός της, πράγμα που έκανε με τον αντιφατικό τρόπο που χαρακτηρίζει γενικά τις πολιτικές του τοποθετήσεις. Ετσι, ο Σόρος, ενώ αρχικά ταυτιζόταν με τις θέσεις της τότε κυβέρνησης Γκλιγκόροφ, αργότερα ήρθε σε αντιπαράθεση μαζί της, όταν προσπάθησε να διαμεσολαβήσει ώστε να υιοθετηθεί το όνομα Σλαβομακεδονία, κάνοντάς το όμως με έναν τρόπο που τορπίλισε όποια συμφωνία θα μπορούσε να επιτευχθεί. Σταδιακά ο Σόρος απομακρύνθηκε από τη θέση που είχε εκφράσει ότι η ΠΓΔΜ είναι το μόνο πολυεθνικό κράτος της περιοχής, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα των μειονοτήτων γίνονται σεβαστά και ενίσχυσε τις αποσχιστικές τάσεις των Αλβανών στο Τέτοβο. Σήμερα το Ιδρυμα Open Society στην ΠΓΔΜ έχει εξελιχθεί σε βραχνά για την κυβέρνηση Γκρούεφσκι.<br /> <b>ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΟΥΡΙΔΑΚΗΣ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: ΕΘΝΟΣ</b> <br /> <a href="http://www.blogger.com/goog_2019581301"><br /> </a><br /> <div style="color: blue;"><b><a href="http://gdailynews.wordpress.com/">ΠΗΓΗ</a></b></div>

Το μυστικό παιχνίδι του Σόρος στη Μέση Ανατολή.

Τηλεγραφήματα του Wikileaks αποκαλύπτουν τον διπλό ρόλο των ΗΠΑ σε αραβικά καθεστώτα, τα οποία ωστόσο στηρίζουν πολιτικά. Στο βάθος ενός ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Τούρκος τραπεζίτης Ερόλ Ουσέρ στο “ΘΕΜΑ”: “Οι Τούρκοι θέλουν να αγοράσουν ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ και Ελληνικό χρέος”

<center><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-13916" height="488" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/04/eroluserun2222.jpg?w=650&h=488" title="ERolUSerUN2222" width="650" /></center><br /> <b> Συζητάμε με κάποιες τράπεζες το όνομα των οποίων δεν μπορώ να αποκαλύψω.</b><br /> <strong>ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: ΘΕΜΑ</strong><br /> <strong>- Πιστεύετε ότι η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει στην αναδιάρθρωση ή στην επιμήκυνση του χρέους της;</strong><br /> Αυτό που συζητείται προς το παρόν ως προτεινόμενη λύση είναι να υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας σας. Ωστόσο η αναδιάρθρωση από μόνη της δεν θα λύσει το πρόβλημα της Ελλάδας. Πρέπει να δείτε συνολικά το ζήτημα, να προχωρήσετε σε μεγάλες περικοπές δαπανών και ίσως και σε αυξήσεις φόρων. Η απλή επιμήκυνση θα βοηθήσει αλλά δεν θα εξαλείψει τα πρόβλημα. Εάν δεν προσέξετε τον τρόπο της αναδιάρθρωσης, τότε είναι δυνατόν -με δεδομένο ότι έχετε μόνο ελλείμματα- να δημιουργηθεί μεγάλο ζήτημα με τις ελληνικές τράπεζες τους μισθούς και τις συντάξεις.<br /> <span id="more-13915"></span><br /> <strong>- Θεωρείτε πιθανό το ενδεχόμενο η Τουρκία να βοηθήσει την Ελλάδα αγοράζοντας μέρος του χρέους με ελληνικά ομόλογα;</strong><br /> Νομίζω ότι αυτό είναι πολύ πιθανό. Ναι, η Τουρκία θα ήταν διατεθειμένη να βοηθήσει τη χώρα σας καθώς το κράτος αλλά και τράπεζες  και επιχειρηματίες είναι σε θέση να αγοράσουν ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου.<br /> <div align="left">Ταυτόχρονα μπορούν οι δύο πλευρές να συμφωνήσουν τους όρους αποπληρωμής προς όφελος και των δύο χωρών. Με την Ελλάδα να διψάει για κεφάλαια και ρευστότητα, είναι πιθανό ότι κάποια οικονομικά επωφελής συνεργασία μέσω των κρατικών ομολόγων μπορεί να υπάρξει μεταξύ μας.</div><div align="left"><strong>- Υπάρχει ενδιαφέρον από τουρκικά τράπεζες για το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα; </strong></div><div align="left">Ναι, υπάρχει ενδιαφέρον για τις ελληνικές τράπεζες, ειδικά τώρα που οι αποτιμήσεις είναι σε χαμηλά επίπεδα. Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση και οι Τούρκοι τραπεζίτες, όπως άλλωστε και άλλοι από την Ευρώπη, αναζητούν ευκαιρίες. Συζητούν με κάποιες τράπεζες το όνομα των οποίων δεν μπορώ να αποκαλύψω. Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι οι Ελληνικές τράπεζες έχουν επενδύσει στη Τουρκία. Πράγματι η Εθνική και η Eurobank έχουν αποκτήσει τράπεζες στη χώρα μας. Αν και πρέπει να σας πω πως στην αρχή δεν είδαμε με καθόλου καλό μάτι της κινήσεις αυτές των Ελλήνων. Σήμερα έχουμε αποδεχτεί πλήρως την όλη κατάσταση.</div><div align="left"><strong>- Υπάρχουν σήμερα τουρκικές τράπεζες που θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα;</strong></div><div align="left">Πάντα αναζητούμε ευκαιρίες για να βελτιώσουμε την αποδοτικότητα των κεφαλαίων μας. Για παράδειγμα σας αποκαλύπτω ότι η Ziraat Bankasi είναι ένα τέλειο παράδειγμα που είναι πρόθυμη και σε θέση να επεκτείνει τις δραστηριότητές της στην Ελλάδα αν της δοθεί η ευκαιρία, αν και μαθαίνω ότι αντιμετωπίζεται εχθρικά από μερίδα του Ελληνικού λαού και κάποιους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Υπάρχουν και άλλες τράπεζες που θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν συνομιλίες μεταξύ Ελληνικών και Τουρκικών τραπεζών αλλά λόγω της φύσης της συναλλαγής καταλαβαίνετε ότι δεν μπορώ να πω περισσότερα.</div><div align="left"><strong>- H Ελλάδα μέσα στα επόμενα χρόνια θα προχωρήσει στην πώληση κρατικής περιουσίας ύψους 50 δις. ευρώ. Υπάρχει ενδιαφέρον από την τουρκική πλευρά για την εξαγορά εταιρειών όπως η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, ο ΟΠΑΠ;</strong></div><div align="left">Νομίζω ότι οι επενδύσεις αυτές θα είναι ιδιαίτερα προσοδοφόρες για τους Τούρκους επιχειρηματίες. Η Toυρκία δεν θα έλεγε «όχι» να αποκτήσει μια σειρά από ελληνικές επιχειρήσεις αν και υπάρχουν τα γνωστά προβλήματα με τις σχέσεις των δύο χωρών. Ωστόσο, ο πρόεδρος του Τουρκο-Ελληνικού Επιχειρηματικού Συμβουλίου Sclim Egeli ανέφερε ότι όπως ακριβώς οι ελληνικές τράπεζες είχαν επενδύσει στον χρηματοοικονομικά τομέα της Τουρκίας, έτσι και οι Τούρκοι επενδυτές θα πρέπει να αναζητήσουν πιθανές επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα, παρά τις σοβαρές οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα. Η κρίση θα πρέπει να μετατραπεί σε ευκαιρία για την περαιτέρω βελτίωση της συνεργασίας μεταξύ των επιχειρηματιών των δύο χωρών. Ωστόσο υπάρχουν κάποια ζητήματα που παρεμποδίζουν την επιχειρηματικότητα – και κυρίως η γραφειοκρατία.</div><div align="left"><strong>- Ο ρυθμοί ανάπτυξης της Τουρκίας βρίσκεται ήδη σε υψηλά επίπεδα, περιττού 6%-8%, όταν περίπου 10 χρόνια πριν αντιμετωπίζατε και εσείς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Πώς κατάφερε η χώρα σας να περάσει στην ανάπτυξη;</strong></div><div align="left">Όπως ξέρετε και η Τουρκία αντιμετώπισε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο βοήθησε την Τουρκία στην τριετία 1999-2002. Οι λύσεις που δόθηκαν ήταν κυρίως τέσσερις: δημοσιονομική λιτότητα, ιδιωτικοποιήσεις, μεγάλης κλίμακας απολύσεις σε δημόσιες επιχειρήσεις, κατάργηση κάθε μορφής επιδοτήσεων. Ύστερα από σχεδόν 3 χρόνια σπαρτιάτικης λιτότητας η χώρα μας κατάφερε να ανακτήσει μια ομαλή πορεία στην οικονομία. Τα μέτρα που ελήφθησαν τότε μας βοήθησαν να μην υποστούμε συνέπειες από τη κρίση της τελευταίας διετίας.</div><strong>Εφημερίδα: ΘΕΜΑ</strong><br /> <a href="http://gdailynews.wordpress.com/">ΠΗΓΗ</a>

Ο Τούρκος τραπεζίτης Ερόλ Ουσέρ στο “ΘΕΜΑ”: “Οι Τούρκοι θέλουν να αγοράσουν ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ και Ελληνικό χρέος”

Συζητάμε με κάποιες τράπεζες το όνομα των οποίων δεν μπορώ να αποκαλύψω. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: ΘΕΜΑ - Πιστεύετε ότι η Ελλάδα θα πρέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κρήτη: Το σταθερό αεροπλανοφόρο.

<center><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-13925" height="176" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/04/800px-crete_nasa1.jpg?w=700&h=309" title="800px-Crete_Nasa" width="400" /></center><br /> <b>Του ΦΟΙΒΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ</b>      <br /> <b>Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ ΑΝΕΔΕΙΞΕ ΞΑΝΑ ΤΗ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΝΗΣΟΥ</b><br /> <div id="post-description">Από την ενίσχυση της άμυνάς του, επί Ουίνστον Τσόρτσιλ, και το αμερικανικό σχέδιο «Pincher», την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, μέχρι σήμερα, το νησί δεσπόζει ανάμεσα σε τρεις ηπείρους</div>Η Κρήτη είναι ένα ελληνικό νησί με ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία. Δεσπόζει μεταξύ τριών ηπείρων στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής.<br /> Κάποιες περιοχές της νότιας Κρήτης βρίσκονται πιο κοντά στη Λιβύη, χώρα της βόρειας Αφρικής, παρά στην Αθήνα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι με τα πρόσφατα πολεμικά γεγονότα χιλιάδες ξένοι εργαζόμενοι στη Λιβύη μεταφέρθηκαν διά θαλάσσης σε κρητικά λιμάνια.<br /> <span id="more-13924"></span><br /> Ενα από τα αρχαιότερα λίκνα του παγκόσμιου πολιτισμού, η Κρήτη έγινε το μήλον της έριδος πολλών ξένων κατακτητών, όπως των Ρωμαίων, των μουσουλμάνων πειρατών, των Βενετσιάνων, των Τούρκων. Οι Βυζαντινοί επίσης είχαν μια μακρόχρονη παρουσία.<br /> Στο τέλος του 19ου αιώνα, μέσα σ’ ένα επαναστατικό κλίμα η Κρήτη κέρδισε την αυτονομία της και στις αρχές του νέου αιώνα ενώθηκε με τη μητέρα πατρίδα. Η Κρήτη πρόσφερε στην Ελλάδα τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που επηρέασε αποφασιστικά τις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις από πολλές απόψεις και είχε σημαντική παρουσία και στη διεθνή σκηνή.<br /> Καθώς άρχισε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος οι Βρετανοί ανησυχούσαν ιδιαίτερα για τη ναυτική τους θέση στην Ανατολική Μεσόγειο και για το αν η Ελλάδα, που ήταν υπό την επιρροή τους, καταλαμβάνετο από μια ξένη δύναμη και κυρίως η Κρήτη που ήταν πολύ κοντά στα Δωδεκάνησα που κατέχονταν από τους Ιταλούς του Μουσολίνι.<br /> Η φασιστική Ιταλία ανταγωνιζόταν τότε την Αγγλία στην Ανατολική Μεσόγειο. Η βρετανική ηγεσία ανέπτυξε τη θέση ότι είχε «ιδιαίτερα μεγάλη σημασία να μην πέσει η Κρήτη» στα χέρια των Ιταλών, οπότε θα ήλεγχαν μια στρατηγική περιοχή όπου θα μπορούσαν να εγκαταστήσουν μια ναυτική και αεροπορική βάση με αρνητικές συνέπειες για τη βρετανική επιρροή στη νοτιοανατολική Μεσόγειο (Αίγυπτο κ.ά.).<br /> Περισσότερο και από την κυρίως Ελλάδα ο βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ ενδιαφερόταν για την άμυνα της Κρήτης.<br /> Ο Τσόρτσιλ πρότεινε τη μετατροπή του κόλπου της Σούδας σε βάση ανεφοδιασμού σε καύσιμα του βρετανικού στόλου και την ενίσχυση της αντιαεροπορικής άμυνας του νησιού.<br /> Η βρετανική πολιτική σε ηγετικό επίπεδο ήταν ότι έπρεπε από κάθε άποψη να ενισχυθεί η άμυνα της Κρήτης από τους Ελληνες και τους Αγγλους συμμάχους τους.<br /> Ακόμα και η επιλογή του νέου έλληνα πρωθυπουργού Εμμανουήλ Τσουδερού, που ήταν Κρητικός και βενιζελικός, δεν υπήρξε τυχαία.<br /> Οι Βρετανοί σκεπτόμενοι τη μεταφορά της ελληνικής κυβέρνησης στην Κρήτη, όπως και του βασιλιά Γεωργίου, σε περίπτωση κατάληψης της κυρίως Ελλάδας, στόχευαν στη δημιουργία ενός κλίματος θετικής αποδοχής της κυβέρνησης μέσα στον κρητικό λαό, που διαπνεόταν μάλιστα από ένα ισχυρό αντιμοναρχικό και αντιδικτατορικό συναίσθημα. Και σ’ αυτό μπορούσε να βοηθήσει η επιλογή Τσουδερού. Τελικά δεν επιτέθηκαν οι Ιταλοί, αλλά οι γερμανοί αλεξιπτωτιστές κατέλαβαν, ύστερα από σκληρές μάχες, την Κρήτη.<br /> Μετά το τέλος του Παγκόσμιου Πολέμου στα μάτια των δυτικών Μεγάλων Δυνάμεων η Κρήτη απέκτησε και νέα στρατηγική σημασία, όχι μόνο σαν ένα «παρατηρητήριο» προς τις πετρελαιοφόρες περιοχές της Εγγύς και Μέσης Ανατολής αλλά και σαν βάση παρακολούθησης των κινήσεων του σοβιετικού στόλου από τη Μαύρη Θάλασσα στο Αιγαίο και γενικότερα στην ανατολική Μεσόγειο.<br /> Ο αμερικανός πρεσβευτής στην Αγκυρα πίστευε ότι μια ρωσική ναυτική βάση στα Στενά δεν εξασφάλιζε την ελευθερία διέλευσης, γιατί «μία αεροπορική δύναμη έχοντας ως βάση για παράδειγμα την Κρήτη», μπορούσε να αποτρέψει «την αποτελεσματική χρησιμοποίηση των Στενών από τη Ρωσία».<br /> Μετά το τέλος της σύγκρουσης του Δεκέμβρη η βρετανική ηγεσία σκεπτόταν σοβαρά την εγκαθίδρυση ναυτικών και αεροπορικών βάσεων στην Ελλάδα. Είχαν ιδιαίτερη προτίμηση «για την εγκατάσταση βάσεων στην Κρήτη», αλλά ο Τσόρτσιλ έκρινε ότι θα ήταν καλύτερα να συζητηθεί το θέμα των βρετανικών βάσεων στην Ελλάδα με μια εκλεγμένη κυβέρνηση μετά τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών.<br /> Καθώς ο ψυχρός πόλεμος απλωνόταν στη διεθνή πολιτική σκηνή, οι τρεις πρώην σύμμαχοι (ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Αγγλία) σκέφτονταν τώρα την πιθανότητα ενός νέου παγκοσμίου πολέμου.<br /> Στα μάτια των Δυτικών η στρατηγική σημασία της Κρήτης, ως ενός σταθερού «αεροπλανοφόρου» στην καρδιά της νοτιοανατολικής Μεσογείου, ναυτική και αεροπορική βάση, όπως και βάση παρακολούθησης στρατηγικών σημείων τριών ηπείρων, αποκτούσε όλο και μεγαλύτερη σημασία.<br /> «Σε περίπτωση παγκοσμίου πολέμου -υπέδειξε η βρετανική στρατιωτική ηγεσία- είναι πολύ αμφίβολο αν θα μπορέσουμε να υπερασπίσουμε την κυρίως Ελλάδα, αν και πρέπει να κάνουμε το παν για να κρατήσουμε τα σπουδαιότερα ελληνικά νησιά, ιδιαίτερα την Κρήτη».<br /> Την πιθανότητα να ξεσπάσει ένας νέος παγκόσμιος πόλεμος την εξέταζαν επίσης οι Αμερικανοί και οι Σοβιετικοί που εκπονούσαν πολεμικά σχέδια.<br /> Ενα από αυτά ήταν και το αμερικανικό σχέδιο «Pincher» κατά το 1946 (βλ. «Η Επανάσταση στην Ελλάδα», σ. 245-246), που ασχολήθηκε με «την κοινή δράση των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ εναντίον της ΕΣΣΔ, σε περίπτωση που μια παρόμοια δράση απαιτηθεί τα επόμενα χρόνια».<br /> Αν και το σχέδιο «Pincher» προέβλεπε τρεις εναλλακτικές λύσεις για την εκδήλωση μιας χερσαίας αμερικανικής επίθεσης «εναντίον της βιομηχανικής καρδιάς της Ρωσίας», υπέδειξε ότι «η κύρια προσπάθεια που θα ξεκινούσε από τη Μεσόγειο, διαμέσου των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής», πρόσφερε τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Μεταξύ των κεντρικών βάσεων εκκίνησης της αμερικανικής επίθεσης εθεωρείτο η Αίγυπτος, που «μαζί με την Κύπρο και πιθανώς την Κρήτη επιτρέπουν μεγάλης κλίμακας αεροπορική επίθεση εναντίον των σοβιετικών πετρελαιοπηγών στον Καύκασο…».<br /> Οι πρόσφατες πολεμικές εξελίξεις στη Λιβύη δείχνουν τη μεγάλη στρατηγική σημασία των στρατιωτικών βάσεων της Κρήτης στις εξελίξεις της Εγγύς και Μέσης Ανατολής.<br /> Αλλά και η οικονομική πλευρά της εληνικής μεγαλονήσου δεν είναι μικρής σημασίας, καθώς λέγεται ότι στα ελληνικά χωρικά ύδατα στην περιοχή της Κρήτης υπάρχει ένας πολύ σημαντικός υπόγειος ορυκτός πλούτος, ανάλογος μ’ εκείνον της βόρειας Αφρικής.<br /> <br /> ΠΗΓΗ

Κρήτη: Το σταθερό αεροπλανοφόρο.

Του ΦΟΙΒΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ        Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ ΑΝΕΔΕΙΞΕ ΞΑΝΑ ΤΗ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΝΗΣΟΥ Από την ενίσχυση της άμυνάς του,...

Διαβάστε την συνέχεια

ΓΥΜΝΗ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΣΑΝ ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΔΙΑΣΩΣΗ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ.

<center><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-13929" height="533" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/04/sedes_11.jpg?w=700&h=533" title="sedes_11" width="700" /></center><br /> Γυμνή παραμένει η χώρα στο κρίσιμο εθνικό τομέα της έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο, την ώρα που η Τουρκία έχει σύγχρονη υποδομή και προβάλλοντας αυτό ως πλεονέκτημα διεκδικεί να πάρει την ευθύνη της διάσωσης και έρευνας που έτσι και το καταφέρει θα έχει κάνει ένα άλλο σημαντικό βήμα στα σχέδια για συνδιοίκηση στο Αιγαίο.<br /> Και η ευθύνη βέβαια θα ανήκει σε εμάς αφού η αναβάθμιση της έρευνας και διάσωσης, ενώ ξεκίνησε πριν από το 2004, έχει έκτοτε μέχρι σήμερα κολλήσει.<br /> Ο διαγωνισμός που έγινε για τη προμήθεια νέων πομπών εντοπισμού πιλότων, που έχουν τη δυνατότητα αμφίδρομης επικοινωνίας και ενεργοποιούνται αμέσως εκπέμποντας κωδικοποιημένο σήμα που δεν μπορεί να «δει» ο αντίπαλος κατακυρώθηκε εδώ και πολλά χρόνια στην εταιρία ΤΕΟΤΕΚ του Ομίλου Θεοχαράκη, αλλά το Υπουργείο Άμυνας, άγνωστα για ποιον λόγο, αρνείται να παραλάβει τους πομπούς. Τη στιγμή μάλιστα που η εταιρία προσέφυγε στα Διαιτητικά Δικαστήρια δικαιώθηκε.<br /> <span id="more-13928"></span><br /> Και ενώ το Υπουργείο κινδυνεύει να πληρώσει τεράστιες αποζημιώσεις ξανά προκηρύσσει διαγωνισμό για τους ίδιους τους πομπούς (ήδη σχέδιο προκήρυξης υπογράφηκε εσπευσμένα από τον Υπαρχηγό της Πολεμικής Αεροπορίας) και γύρευε έπειτα από πόσα χρόνια και καιρούς θα τελειοποιήσουμε το σύστημα έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο. Κι’ αυτά φυσικά είναι βούτυρο στο ψωμί της Άγκυρας. Αν βέβαια υπάρχει πρόβλημα στους πομπούς που έχει προσφέρει η εταιρία, καλά κάνει το Υπουργείο Άμυνας να πάει στο διαγωνισμό.<br /> Όμως γιατί η επιτροπή κατακύρωσε το διαγωνισμό σ’ αυτήν; Στο Διαιτητικό Δικαστήριο δεν προβλήθηκαν οι ενστάσεις από το Υπουργείο Άμυνας, αν και η εταιρία δικαιώθηκε.<br /> Και εν πάση περίπτωση, σημασία δεν έχει η πλευρά της εταιρίας αλλά κύριε Υπουργέ, το ότι εξακολουθούμε να παραμένουμε γυμνοί στο τομέα έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο. Και αυτό δεν είναι καθόλου καλό για την εθνική μας κυριαρχία…<br /> <strong>ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: ΠΑΡΟΝ</strong> <br /> <br /> <a href="http://gdailynews.wordpress.com/">ΠΗΓΗ</a>

ΓΥΜΝΗ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΣΑΝ ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΔΙΑΣΩΣΗ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ.

Γυμνή παραμένει η χώρα στο κρίσιμο εθνικό τομέα της έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο, την ώρα που η Τουρκία έχει σύγχρονη υποδομή και προβ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ετοιμοπόλεμες μονάδες άμεσης δράσης» δημιουργεί η Εθνική Φρουρά στην Κύπρο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.newscode.gr/photos/images/sized/articles/xristofias6-458x315.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="275" src="http://www.newscode.gr/photos/images/sized/articles/xristofias6-458x315.jpg" width="400" /></a></div>Του Δημήτρη Μπεκιάρη<br /> Στη δημιουργία «ετοιμοπόλεμων άμεσης μονάδων δράσης» προσανατολίζεται η στρατιωτική ηγεσία στην Κύπρο, με στόχο να είναι δυνατή η άμεση αντίδραση στην πράσινη γραμμή, όταν καταστεί αναγκαία η ενεργοποίησή τους.<br /> <br /> Την ίδια στιγμή καταργούνται φυλάκια στη γραμμή του Αττίλα, ενώ το τελευταίο χρονικό διάστημα ιδιαίτερα μεγάλη είναι η κινητικότητα, η οποία διαπιστώνεται στην Εθνική Φρουρά της Κύπρου, αφού έχουν αυξηθεί οι αιφνιδιαστικές επισκέψεις υψηλόβαθμων αξιωματικών της Εθνικής Φρουράς στην «πράσινη γραμμή».<br /> <br /> Ήδη δέκα φυλάκια στη γραμμή αντιπαράταξης στη Λευκωσία δεν επανδρώνονται, ενώ λέγεται ότι το γεγονός αυτό οφείλεται στην πρόθεση της κυπριακής κυβέρνησης να μειώσει την στρατιωτική θητεία στην Κύπρο, όπως ήδη έχει εξαγγείλει.<br /> <br /> Ωστόσο, ανεξάρτητα από τις πολιτικές αποφάσεις της κυπριακής κυβέρνησης, η ηγεσία του στρατεύματος στην Κύπρος, προχωρά στην αναδιοργάνωσή της με κύριο στόχο τη δημιουργία των «ετοιμοπόλεμων άμεσης μονάδων δράσης».<br /> <br /> Μάλιστα τις προηγούμενες ημέρες, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δημήτρης Χριστόφιας, τόνισε ότι η αποτρεπτική δύναμη της Εθνικής Φρουράς θα χρησιμοποιηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο «για την πατρίδα και τον λαό», διευκρινίζοντας ότι αναφερόμενος στον λαό «συμπεριλαμβάνονται και οι Τ/κ συμπατριώτες μας, καθώς και αυτοί είναι θύματα του επεκτατισμού της Άγκυρας. Και αυτοί υποφέρουν και εξεγείρονται, όχι μόνο ενάντια στην οικονομική καταπίεση που δέχονται, αλλά και ενάντια στην κατοχή και την απώλεια της ταυτότητάς τους ως Κύπριοι, ένεκα του μαζικού εποικισμού».<br /> <br /> Πάντως άμεση υπήρξε η απάντηση από την πλευρά της ηγεσίας του ψευδοκράτους της βορείου Κύπρου, αφού ο τουρκοκύπριος ηγέτης ΝτερβίςΈρογλου, απάντησε ότι «Είμαστε έτοιμη για ειρήνη και όχι για πόλεμο». Η τουρκοκυπριακή πλευρά, τόσο σε επίπεδο ηγεσίας, όσο και σε επίπεδο ΜΜΕ διαστρέβλωσαν τις δηλώσεις Χριστόφιας, αναφέροντας ότι δήθεν ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δήλωσε ότι η Κύπρος είναι έτοιμη για πόλεμο.<br /> <br /> Σε διάψευση του γεγονότος ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας πραγματοποίησε τέτοια δήλωση προχώρησε ο εκπρόσωπος της Κυπριακής Κυβέρνησης Στέφανος Στεφάνου. «Δεν μπορεί ηγέτες να απαντούν σε διαστρεβλωμένες ή και ανύπαρκτες δηλώσεις, όπως έκανε στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κ. Ερογλου, προκαλώντας αχρείαστο θόρυβο και αναστάτωση. Εκτός κι αν αυτός είναι ο στόχος», τόνισε ο κ. Στεφάνου.<br /> <br /> Τις προηγούμενες ημέρες ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δημήτρης Χριστόφιας έστειλε επιστολές προς τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι-μουν, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπέι, τον πρόεδρο της Κομισιόν ΖοζέΜανουέλΜπαρόζο και τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου ΓιέζεΜπούζεκ, με τις οποίες κατήγγειλε την στάση της Τουρκίας στο θέμα της επίλυσης του Κυπριακού.<br /> <br /> Όπως αναφέρουν πληροφορίες ο κ. Χριστόφιας αναφερόταν στις δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, σύμφωνα με τις οποίες η Τουρκία ποτέ δεν πρόκειται να παρακαθίσει στο ίδιο τραπέζι με την Κύπρο.<br /> <br /> <br /> <a href="http://www.newscode.gr/">ΠΗΓΗ</a>

«Ετοιμοπόλεμες μονάδες άμεσης δράσης» δημιουργεί η Εθνική Φρουρά στην Κύπρο

Του Δημήτρη Μπεκιάρη Στη δημιουργία «ετοιμοπόλεμων άμεσης μονάδων δράσης» προσανατολίζεται η στρατιωτική ηγεσία στην Κύπρο, με στόχο να είν...

Διαβάστε την συνέχεια

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-iKlOhkMqM-4/TYffS7b4q1I/AAAAAAAAFt8/0E4anAQUNs0/s1600/5CA17C3F721B7329E1C5A01C3A254048.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="http://1.bp.blogspot.com/-iKlOhkMqM-4/TYffS7b4q1I/AAAAAAAAFt8/0E4anAQUNs0/s400/5CA17C3F721B7329E1C5A01C3A254048.jpg" width="400" /></a></div>του Γεωργίου Σέκερη *<br /> Ο επαναστατικός πυρετός στον ευρύτερο μεσανατολικό χώρο κατέλαβε τη Δύση εξ' απίνης. Επί μακρόν οι μεγάλες δυτικές δυνάμεις, με κριτήριο τα στρατηγικά, γεωπολιτικά και γεωοικονομικά τους συμφέροντα, ανέπτυσσαν σχέσεις συνεργασίας ή αντιπαλότητας με τα αυταρχικά καθεστώτα της περιοχής – τα οποία άλλωστε, με μόνη εξαίρεση το Ισραήλ και σε περιορισμένο βαθμό και την Τουρκία, ήταν και τα μόνα υπαρκτά. Η καθεστωτική, όμως, ανατροπή του Ιανουαρίου στην Τυνησία πυροδότησε μια ευρύτερη αμφισβήτηση του μεσανατολικού αυτού πολιτικού στάτους κβο.<br /> <br /> Αμφισβήτηση ταχύτατα επεκταθείσα, με ποικίλλουσα ένταση και αποτελεσματικότητα, σε Αίγυπτο, Λιβύη, Υεμένη, Μπαχρέιν, Συρία, και Ιράν – και ήδη ρίπτουσα τη σκιά της και στις μοναρχίες της Ιορδανίας και αυτής της Σαουδικής Αραβίας. [i]<br /> <br /> Καθώς γράφονται οι γραμμές αυτές, η έκβαση της «αραβικής άνοιξης» παραμένει αβέβαιη. Θα επιτευχθεί εκδημοκρατισμός δυτικού τύπου, όπως πιστεύουν οι αισιόδοξοι; Θα σημειωθεί επιστροφή στον αυταρχισμό, ενδεχομένως υπό νέα πρόσωπα ή και ιδεολογικά περιβλήματα, όπως προειδοποιούν άλλοι; Ή ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες – μεγάλως διαφέρουσες από χώρα σε χώρα – θα πραγματοποιηθούν βήματα προς ένα περιορισμένο, αλλά ευπρόσδεκτο, πολιτικό και κοινωνικό εκσυγχρονισμό, όπως πιο ρεαλιστικά ίσως μπορεί κανείς να ελπίζει; Οι όποιες προβλέψεις πάντως αυτή τη στιγμή είναι πρόωρες και παρακινδυνευμένες. Προφανή αντιθέτως είναι τόσο το δυτικό διακύβευμα, όσο και η συναφής πολιτική των δυτικών κυβερνήσεων και οργανισμών. [ii]<br /> <br /> ΤΑ ΔΥΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ<br /> <br /> Τα δυτικά συμφέροντα στην ευρύτερη Μέση Ανατολή θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν ως ακολούθως: Διασφάλιση της ροής των ενεργειακών πόρων – πρωτίστως του Περσικού Κόλπου, αλλά επίσης και του Μαγκρέμπ. Καταπολέμηση της τρομοκρατικής εκδοχής του Ισλάμ και γενικότερα έλεγχος των αντιδυτικών δυνάμεων. Ανάσχεση της επιρροής του Ιράν. Και, αναφορικά ιδίως με τις αμερικανικές στοχεύσεις, κατοχύρωση της ασφάλειας του Ισραήλ.<br /> <br /> Τα συμφέροντα αυτά οι Αμερικανοί και οι κύριοι Ευρωπαίοι σύμμαχοι των, χωρίς να παύουν να κηρύσσουν το ευαγγέλιο του εκδημοκρατισμού, προήγαγαν επί δεκαετίες συναλλασσόμενοι με τους κατά τόπους προσφερόμενους αυταρχικούς κυβερνήτες – χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες τους και σε αντάλλαγμα στηρίζοντάς τους. Κατ’ ανάγκην, θα μπορούσε να προσθέσει κανείς. Με το δούναι και λαβείν, πάντως, αυτό να υπερβαίνει ενίοτε τα εσκαμμένα και να εγγίζει τα όρια του κυνισμού – όπως στην περίπτωση της μεγαλοπρεπούς υποδοχής του Καντάφι στο Παρίσι, της μεθόδευσης από τις βρετανικές αρχές της αποφυλάκισης του καταδικασθέντος για την πολύνεκρη βομβιστική επίθεση του Λόκερμπι Λίβυου πράκτορα Αμπντελμπασέτ αλ Μεγκράχι, ή της παράδοσης από την Ουάσιγκτον τρομοκρατών προς «ανάκριση» σε μεσανατολικές μυστικές υπηρεσίες, ευρύτατα γνωστές για τη συστηματική χρησιμοποίηση βασανιστηρίων απαγορευμένων από την αμερικανική νομοθεσία.<br /> <br /> Η αμηχανία και τα καθυστερημένα ανακλαστικά της Δύσης έναντι των μεσανατολικών εξεγέρσεων εξηγούνται άρα ευχερώς. Η αναπροσαρμογή μιας πάγιας πολιτικής δεκαετιών υπό την πίεση απρόβλεπτων εξελίξεων δεν ήταν εύκολη. Τόσο μάλλον που οι περί ων ο λόγος μεσανατολικές χώρες παρουσιάζουν ιδιομορφίες, τόσο ως προς την ταυτότητα και – στο μέτρο που είναι διαφανείς – τις προθέσεις των αμφισβητιών της κρατούσης τάξης, όσο και ως προς τις δυνατότητες ειρηνικής, ή έστω σχετικά αναίμακτης, μεταρρύθμισης των καθεστώτων τους. Χαρακτηριστικές οι αντιθέσεις – μέχρι στιγμής, τουλάχιστον – μεταξύ των εξελίξεων στην Τυνησία και στην Αίγυπτο, από τη μια, και στη Λιβύη ή στη Συρία από την άλλη. Ενώ η σημασία των χωρών αυτών για τη Δύση ποικίλλει ανάλογα με το στρατηγικό, οικονομικό και γεωπολιτικό βάρος εκάστης και με τα κατά περίπτωση συμφέροντα μιας ή περισσότερων δυτικών δυνάμεων - οι οποίες αναλόγως χαράσσουν και την πολιτική τους. [iii]<br /> <br /> Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ<br /> <br /> Ιδιαίτερα συγκρατημένες υπήρξαν οι πρώτες αντιδράσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, προς τις οποίες, ως μόνη δύναμη σε θέση να επέμβει αποτελεσματικά, εστράφησαν ευθύς εξ αρχής τα παγκόσμια βλέμματα. Με τη διστακτικότητα αυτή, ήδη έκδηλη στην περίπτωση της Αιγύπτου, να αποκορυφώνεται σε σχέση με την εξέγερση στη Λιβύη. Και με τον πρόεδρο Ομπάμα να παρουσιάζει, με την ευκαιρία ομιλίας του σε πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον και εξ αφορμής του Λιβυκού, τους κεντρικούς άξονες της πολιτικής του για «τη χρησιμοποίηση της αμερικανικής στρατιωτικής ισχύος και τον ευρύτερο ηγετικό ρόλο της Αμερικής στον κόσμο» – «Δόγμα Ομπάμα» τους αποκάλεσαν αρκετοί παρατηρητές – απαντώντας έτσι και στις επικρίσεις για έλλειμμα στρατηγικών και ιδεολογικών σταθερών που του απευθύνονται και από τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος. [iv]<br /> <br /> Πρόκειται για μία στρατηγική που – παρά την αντίθετη άποψη ορισμένων έγκυρων σχολιαστών –[v] δεν φαίνεται να απομακρύνεται ως προς τα ουσιώδη από την πρακτική των προκατόχων του σημερινού προέδρου. Ο οποίος διακρίνει την υπεράσπιση των «ζωτικών συμφερόντων» [core interests] της υπερδύναμης, επικεντρωμένων στην «ασφάλεια» του έθνους και των «συμμάχων» του, από τη στήριξη των λοιπών «συμφερόντων και αξιών» της. Και ως προς μεν την πρώτη περίπτωση, στην οποία συμπεριλαμβάνει ρητώς την «μάχη στο Αφγανιστάν» και την «καταδίωξη της αλ Κάιντα», τονίζει ότι «δεν θα διστάσω ποτέ να χρησιμοποιήσω τις ένοπλες δυνάμεις μας ταχέως, αποφασιστικά και, εφόσον αναγκαίο, μονομερώς», ενώ σε σχέση με την τελευταία διευκρινίζει ότι «δεν πρέπει να φοβούμεθα να δράσουμε – πλην όμως το βάρος της δράσης δεν πρέπει να το φέρει μόνη η Αμερική».<br /> <br /> Στη δεύτερη δε αυτή κατηγορία – ησσόνων θα μπορούσε κανείς, με κάποια υπερβολή, να συμπεράνει – αμερικανικών συμφερόντων ο κ. Ομπάμα εντάσσει ειδικότερα το Λιβυκό. Διασαφηνίζοντας ότι τον απασχολεί πρωτίστως ως ζήτημα προστασίας άμαχου πληθυσμού και αποτροπής μιας ανθρωπιστικής τραγωδίας, αλλά και, λόγω προσφυγικού, ως απειλή αποσταθεροποίησης της Αιγύπτου και της Τυνησίας. Και επιβεβαιώνοντας τη δέσμευσή του «ότι ο αμερικανικός ρόλος θα είναι περιορισμένος, ότι δεν θα αναπτύξουμε χερσαίες δυνάμεις στη Λιβύη, ότι θα επικεντρώσουμε τις μοναδικές μας δυνατότητες στην πρώτη φάση της επιχείρησης, και ότι θα μεταφέρουμε ευθύνες στους συμμάχους και εταίρους μας».<br /> <br /> Η διατύπωση, ωστόσο, ενός δόγματος εξωτερικής πολιτικής είναι κατά κανόνα ευκολότερη από την υλοποίησή του. Βέβαια, η αμερικανική διπλωματία επέτυχε να μεθοδεύσει στα Ηνωμένα Έθνη μια απόφαση ιδιαίτερα εξυπηρετική των στοχεύσεών της, καθώς το Ψήφισμα 1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας, ενώ εξουσιοδοτεί «τα μέλη» του OHE να επέμβουν για την προστασία του λιβυκού πληθυσμού, μεταξύ άλλων με την επιβολή «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων», αποκλείει ρητώς την ανάπτυξη ξένων χερσαίων δυνάμεων στο λιβυκό έδαφος. Η επιλογή όμως της χρήσης περιορισμένων στρατιωτικών μέσων για την επίτευξη περιορισμένων στόχων, ανθρωπιστικής κυρίως φύσης, δίνει ήδη λαβή σε μια σειρά από αβεβαιότητες και διλήμματα – τα οποία, υπό κάποια μορφή, είναι πιθανόν να προκύψουν εκ νέου από παρεμφερείς κρίσεις στο μέλλον.<br /> <br /> Ειδικότερα: Ενώ η απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού έχει ως μοναδικό αντικείμενο την προστασία των αμάχων, οι κύριες δυτικές πρωτεύουσες, συμπεριλαμβανομένης και της Ουάσιγκτον, τοποθετήθηκαν επί πλέον ανοικτά υπέρ της απομάκρυνσης του Καντάφι από την εξουσία. Και το μεν λιβυκό καθεστώς δεν αποκλείεται και υπό την περιορισμένη παρούσα διεθνή πίεση να καταρρεύσει. Εάν όμως, όπως φαίνεται όλο και πιθανότερο, επωφελούμενο και της πολιτικο-οργανωτικής ανεπάρκειας και στρατιωτικής απειρίας των επαναστατών, αντέξει – τι στάση θα τηρήσει η αμερικανική ηγεσία; Θα επιδιώξει την ανατροπή του Λίβυου δικτάτορα με την εμπλοκή αμερικανικών χερσαίων δυνάμεων – οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι είναι άκρως αμφίβολο να το αποτολμήσουν καν με μόνες τις δικές τους δυνάμεις – παρά τις δεσμεύσεις της περί του αντιθέτου, τις αναπόφευκτες σε μια τέτοια περίπτωση αντιδράσεις Ρωσίας, Κίνας, μεγάλου μέρους του αραβομουσουλμανικού κόσμου, και της ίδιας της αμερικανικής κοινής γνώμης, και τις παγίδες της έξωθεν επιβολής «καθεστωτικής αλλαγής», επαρκώς γνωστές από το αφγανικό και ιρακινό προηγούμενο; Θα στηρίξει με άλλα, λιγότερο δραστικά μέσα τους αντικαθεστωτικούς, π.χ, εκπαιδεύοντας και εξοπλίζοντάς τους – συντελώντας έτσι στην παράταση μιας εμφύλιας σύγκρουσης εγκυμονούσης, εκτός από τη διχοτόμηση της χώρας, και τον κίνδυνο ανάδυσης ακραίων αντιδυτικών στοιχείων στις τάξεις αμφοτέρων των αντιπάλων; [vi] Ή θα αναζητήσει μια συμβιβαστική λύση συνεπαγόμενη σχεδόν αναπόφευκτα τη μερική τουλάχιστον επιβίωση του καθεστώτος Καντάφι – και άρα απώλεια γοήτρου για την υπερδύναμη;<br /> <br /> Οι απαντήσεις που θα δοθούν στα ερωτήματα αυτά, πέραν του ότι θα κρίνουν τελικώς την έκβαση του λιβυκού εγχειρήματος της Δύσης, θα επηρεάσουν σε ποικίλλοντα βαθμό και τις πολιτικές τύχες, όχι μόνο του Αμερικανού προέδρου – η ήδη εξαγγελθείσα υποψηφιότητα του οποίου για τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου 2012 ενδέχεται να υποστεί τον θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο των εξελίξεων στο ευρύτερο μεσανατολικό μέτωπο – αλλά και αρκετών Ευρωπαίων ηγετών.<br /> <br /> Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ…<br /> <br /> Και πρωτίστως του Γάλλου προέδρου. Καθώς άμα τη εκδηλώσει της λιβυκής εξέγερσης, ο κ. Σαρκοζί έσπευσε να της προσφέρει την ενεργό στήριξη του – πρώτο το Παρίσι αναγνώρισε το «Προσωρινό Κυβερνητικό Συμβούλιο» των αντικαθεστωτικών, ενώ οι εχθροπραξίες κατά των δυνάμεων του Καντάφι εγκαινιάσθηκαν από γαλλικά αεροσκάφη – καλώντας συγχρόνως πιεστικά τους κύριους συμμάχους και εταίρους της χώρας του και κυριότατα τον καθοριστικής σημασίας αμερικανικό παράγοντα, [vii] να πράξουν ωσαύτως. Η γαλλική δε αυτή επίδειξη αποφασιστικότητας δεν πρέπει να εκπλήσσει, δοθέντος ότι ο γνωστής κινητικότητας – μεταξύ άλλων από την προ τριετίας δραστηριοποίησή του περί το Γεωργιανό – πρόεδρος Σαρκοζί, συγκρινόμενος με τους προκατόχους του, εμφανίζεται κατ’αρχήν προθυμότερος να στηρίξει την εξωτερική του πολιτική με στρατιωτικά μέσα σε περιοχές σημαντικών γαλλικών οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων. Ενώ, συγχρόνως, φυσικό είναι να επιχειρεί να διασκεδάσει τις αρνητικές εντυπώσεις από τους προγενέστερους εγκάρδιους δεσμούς της κυβέρνησής του με τον Λίβυο πρόεδρο – όπως άλλωστε και με τους εκθρονισθέντες ομολόγους του της Τυνησίας και της Αιγύπτου. Αλλά και να προσδοκά ότι η στιβαρή του στάση θα συμβάλει στη βελτίωση των άκρως δυσμενών αυτή τη στιγμή προοπτικών ενδεχόμενης υποψηφιότητάς του κατά τις προεδρικές εκλογές του επόμενου έτους. [viii] Η επαπειληθείσα δε ανθρωπιστική τραγωδία στη Βεγγάζη του παρέσχε τον κατάλληλο μοχλό πίεσης επί των λοιπών δυτικών κυβερνήσεων.<br /> <br /> Με τις γαλλικές εκκλήσεις να βρίσκουν ιδιαίτερα θετική ανταπόκριση στο Λονδίνο – παραδοσιακά λιγότερο διστακτικό και αυτό από τις περισσότερες ευρωκοινοτικές πρωτεύουσες σε ό,τι αφορά στη χρησιμοποίηση της στρατιωτικής ισχύος. Και το οποίο, έχοντας συγχρωτισθεί με τα αυταρχικά καθεστώτα του αραβικού κόσμου – του έχει προσαφθεί μεταξύ άλλων η απελευθέρωση του αλ Μεγκράχι έναντι οικονομικών ανταλλαγμάτων – αισθάνθηκε πιθανότατα, όπως και το Παρίσι, την ανάγκη μιας επικοινωνιακής εξιλέωσης. Ενώ, στην αγγλο-γαλλική σύγκλιση πιθανότατα συνέβαλε και η διαφαινόμενη πρόθεση των Βρετανών να επιδιώξουν μια ευρύτερη στρατηγική σύμπραξη με τους Γάλλους στο πλαίσιο των μεταβαλλόμενων ενδο-ευρωπαϊκών συσχετισμών. [ix]<br /> <br /> Εκ διαμέτρου απορριπτικό, αντιθέτως, της χρησιμοποίησης στρατιωτικών μέσων κατά του λιβυκού καθεστώτος εμφανίσθηκε, αρχικά τουλάχιστον, το Βερολίνο. Σε σημείο μάλιστα ώστε, κατά την υιοθέτηση του σχετικού ψηφίσματος στο Συμβούλιο Ασφαλείας – στο οποίο συμμετέχει κατ’ αυτάς ως μη μόνιμο μέλος – να προτιμήσει να απόσχει. Συμπαρατασσόμενο έτσι με τη Μόσχα και το Πεκίνο κατά των τριών μεγάλων συμμάχων του, και προκαλώντας ως εκ τούτου την έντονη δυσαρέσκεια των τελευταίων αυτών, αλλά και την ζωηρή κριτική σημαντικής μερίδας του σοβαρού γερμανικού τύπου.<br /> <br /> Η διαφοροποίηση, ωστόσο, αυτή της γερμανικής στάσης, μολονότι ιδιαίτερα θεαματική, δεν αποτελεί καινοτομία ως προς την ουσία. Εντάσσεται σε μια πάγια ειρηνιστική γραμμή του Βερολίνου. Το οποίο – αν εξαιρεθεί η για πολύ συγκεκριμένους λόγους τάση του κατά την αρχική φάση του Γιουγκοσλαβικού – υπό την πίεση της κοινής γνώμης συστηματικά αποφεύγει ή επιχειρεί να ελαχιστοποιήσει την εμπλοκή του σε διεθνή στρατιωτικά εγχειρήματα. Και από την άλλη, και πάλι λόγω λαϊκών αντιδράσεων, στερείται στρατιωτικών δυνάμεων ικανών να διεξαγάγουν επιχειρήσεις κλίμακος εκτός πατρίου εδάφους. Ενώ ενδέχεται, επί πλέον, η Κυρία Μέρκελ να μη θεωρεί αυτή τη στιγμή την Μεσόγειο υψηλή προτεραιότητα της χώρας της, αλλά και να ενοχλήθηκε από τη διαφανή προσπάθεια του κ. Σαρκοζί να «καπελώσει» το Βερολίνο, κατά το προηγούμενο της προ τριετίας πρότασής του για τη σύσταση Μεσογειακής Ένωσης υπό γαλλική, ουσιαστικά, ηγεσία – μιας πρότασης που, ως γνωστόν, ναυάγησε προσκρούσασα ακριβώς στη γερμανική αντίθεση. Όμως, υπό το κράτος της ενδοστρεφούς και οιονεί φοβικής αυτής νοοτροπίας, ο γερμανικός οικονομικός και δημογραφικός γίγαντας διατρέχει τον κίνδυνο να αυτοπεριορισθεί σε ρόλο γεωπολιτικού νάνου.[x]<br /> <br /> Το βέβαιο πάντως είναι ότι οι διαιρέσεις στις ευρωκοινοτικές τάξεις είχαν ως επακόλουθο την απουσία ουσιαστικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τα μεσανατολικά και ειδικότερα από τα λιβυκά δρώμενα. Και κατέφεραν έτσι βαρύ, και ενδεχομένως θανάσιμο πλήγμα στην υποτιθέμενη κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική και αμυντική πολιτική.[xi]<br /> <br /> …ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ<br /> <br /> Κατά τα λοιπά, οι εσωτερικές αυτές έριδες της Κοινοτικής Ευρώπης και όλως ιδιαίτερα η διεκδίκηση από τους Γάλλους ηγετικού ρόλου – με επίκληση της εικαζόμενης αντίθεσης του αραβικού κόσμου στην ανάθεσή του στην Ατλαντική Συμμαχία – σε συνδυασμό με την απροθυμία της Ουάσιγκτον να συνεχίσει φέρουσα, τουλάχιστον εμφανώς, το κύριο βάρος της επέμβασης στη Λιβύη, συνετέλεσαν καθοριστικά στην ανάληψη του ελέγχου των επιχειρήσεων στη σπαρασσόμενη βορειοαφρικανική χώρα από το ΝΑΤΟ. Συμβάλλοντας, μεταξύ άλλων, στην άρση των αρχικών γερμανικών επιφυλάξεων και τουρκικών αντιρρήσεων κατά της εμπλοκής της Συμμαχίας. Καθώς οι Γερμανοί, πάντοτε ανήσυχοι για τις «ακραίες» τοποθετήσεις και ηγετικές φιλοδοξίες του Παρισιού, αλλά και αποβλέποντας στην βελτίωση της πληγείσης εικόνας τους ως συμμάχου μέσω μιας περιορισμένης, μη ευθέως στρατιωτικής, συμμετοχής τους στο λιβυκό εγχείρημα, εστράφησαν προς το νατοϊκό θεσμικό πλαίσιο ως το καταλληλότερο να εξυπηρετήσει τις επιδιώξεις τους.<br /> <br /> Οι Τούρκοι, από την πλευρά τους, πιθανότατα τόσο για οικονομικούς λόγους, όσο και σε μια προσπάθεια να εμφανισθούν ως Ηρακλείς μουσουλμανικής χώρας κατά «ιδιοτελών» δυτικών επεμβάσεων, είχαν αρχικά αντιταχθεί στη χρήση βίας κατά του λιβυκού καθεστώτος γενικώς και στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ ειδικότερα. Μέχρις ότου, έχοντας εν τω μεταξύ αναθεωρήσει υπό την πίεση των εξελίξεων τη στάση τους και εκδηλώσει επιθυμία να συμμετάσχουν στον υπό συγκρότηση επί τη βάσει του Ψηφίσματος 1973 διεθνή συνασπισμό, διαπίστωσαν ότι, με γαλλική κυρίως πρωτοβουλία – αντανακλώσα και τη γενικότερη πολιτική του Γάλλου προέδρου έναντι της Άγκυρας – κινδύνευαν να μείνουν «εκτός νυμφώνος».[xii] Οπότε, κάνοντας στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών, αποδέχθηκαν τον νατοϊκό ρόλο ως το μικρότερο κακό.[xiii]<br /> <br /> Κατά ειρωνεία της τύχης, επομένως, οι ηγετικές αξιώσεις των Γάλλων λειτούργησαν τελικώς υπέρ της νατοϊκής λύσης. Της οποίας, όμως, πρέπει τώρα να αποδειχθεί η αποτελεσματικότητα. Σημειωτέον δε, ότι από την έκβαση του λιβυκού αυτού εγχειρήματος – της δεύτερης, μετά το Αφγανιστάν, μείζονος συμμαχικής επιχείρησης εκτός Ευρώπης – θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό και η μελλοντική εξωευρωπαϊκή δραστηριοποίηση του ΝΑΤΟ.<br /> <br /> Συμπερασματικώς: Η κρίση στην ευρύτερη Μέση Ανατολή διανύει ακόμη το πρώιμο στάδιό της – με απρόβλεπτες αυτή τη στιγμή τις προεκτάσεις της. Ωστόσο, τα διαδραματιζόμενα στον μεσανατολικό χώρο έχουν ήδη ως παράπλευρη απώλεια την υποτιθέμενη κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενώ, από την άλλη, έχουν προσφέρει τονωτική ένεση στο ΝΑΤΟ – τον επικήδειο του οποίου πολλοί δεν έπαυσαν να εκφωνούν καθ’ όλην την τελευταία εικοσαετία. Κυρίως όμως επαληθεύουν την εκτίμηση της πρώην υπουργού εξωτερικών Κυρίας Όλμπραιτ ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν «το απαραίτητο έθνος» – καθώς η αμερικανική υπερδύναμη αποδεικνύεται άπαξ έτι ο κεντρικός άξονας των διεθνών συσχετισμών.<br /> <br /> <br /> [i] Το παρόν κείμενο αποτελεί προδημοσίευση από το επόμενο τεύχος των «Εθνικών Επάλξεων», περιοδικής έκδοσης του Συνδέσμου Επιτελών Εθνικής Αμύνης».<br /> <br /> πηγη

του Γεωργίου Σέκερη * Ο επαναστατικός πυρετός στον ευρύτερο μεσανατολικό χώρο κατέλαβε τη Δύση εξ' απίνης. Επί μακρόν οι μεγάλες δυτικ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ - ΚΡΑΤΟΣ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.elkeda.gr/images/stories/1neb45a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="241" src="http://www.elkeda.gr/images/stories/1neb45a.jpg" width="400" /></a></div>του <b>René Cuperus *</b><br /> Στη διαδικασία μεταρρύθμισης και προσαρμογής στη νέα παγκόσμια τάξη, συνέβη μια θεμελιακή κατάρρευση της εμπιστοσύνης ανάμεσα στις ελίτ και τον γενικό πληθυσμό, που δημιουργεί ένα απότομο σχίσμα μεταξύ νικητών και ηττημένων του νέου εκσυγχρονισμού, ένα σχίσμα μεταξύ αισιόδοξων και απαισιόδοξων για το μέλλον. Μια νέα διαχωριστική γραμμή διαγράφεται μεταξύ δυο ομάδων: εκείνων που αγκαλιάζουν το μέλλον και εκείνων που φοβούνται το μέλλον, των ανθρώπων που πιστεύουν ότι ο νέος κόσμος δεν επιφυλάσσει τίποτα καλό γι’ αυτούς και νιώθουν προδομένοι από την ‘πολιτική ελίτ’. <br /> Αυτό αφορά τόσο ένα πολιτισμικο-πολιτικό σχίσμα όσο και μια κοινωνικο-οικονομική ταξική διαίρεση. Στα δεξιά, αυτή η νέα διαχωριστική γραμμή δημιουργεί εύφορο έδαφος για δεξιά, λαϊκίστικα κόμματα, που είναι εναντίον των μεταναστών. Στα αριστερά, αποτελεί τη βάση για πιο παραδοσιακά ή αριστερά λαϊκίστικα κόμματα. Επιπλέον, τα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα βρίσκονται αντιμέτωπα με ένα υπαρξιακό ζήτημα, καθώς και οι δυο αυτές τάσεις υπάρχουν στο εκλογικό τους σώμα.<br /> Η διαδικασία οικονομικού και πολιτισμικού εκσυγχρονισμού καταλήγει σε μια νέα κοινωνική πόλωση μεταξύ νικητών και ηττημένων. Οι μεγάλες οικονομικές αλλαγές, σε συνδυασμό με την παγκοσμιοποίηση και τις νέες τεχνολογίες, δεν έχουν την ίδια επίδραση σε όλους. Αντίθετα, καταλήγουν στην αναδιανομή των ευκαιριών συμμετοχής και υπάρχουν επιτυχίες και απώλειες για τους διάφορους συμμετέχοντες. Το επίπεδο της εκπαίδευσης, ειδικότερα, προκαθορίζει τις ευκαιρίες ζωής των ατόμων, την εμπιστοσύνη τους στην πολιτική και τους δημόσιους θεσμούς και τις μελλοντικές προσδοκίες τους.<br /> Είναι βαθιά η πεποίθησή μου ότι οι προοδευτικοί έχουν καθήκον, μακροπρόθεσμα, να οικοδομήσουν μια μεγαλύτερη συλλογικότητα, εμποτισμένη από κοινωνική αλληλεγγύη και κοινούς στόχους και μέθοδο. Αυτή η αλληλεγγύη και η αίσθηση των ανθρώπων ότι ανήκουν κάπου, αυτή η γέφυρα μεταξύ πολιτισμών και εθνικών ομάδων, δεν πρέπει να προωθείται στο όνομα της ξεπερασμένης και αφελούς πολιτικής ορθότητας, αλλά επειδή αποτελεί τον μόνο τρόπο για να διατηρηθεί κάποια μορφή πρόνοιας. Η ιστορική αποστολή της σοσιαλδημοκρατίας είναι να επανεκκινήσει τη διαδικασία χειραφέτησης. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.<br /> Το τίμημα γι’ αυτά τα ευγενικά ιδεώδη και φιλοδοξίες είναι η εγκατάλειψη της έννοιας της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Είναι μια σκληρή επιλογή, αλλά νομίζω ότι η έννοια της πολυπολιτισμικότητας έχει προκαλέσει πολλά δεινά και σύγχυση, τόσο στους μετανάστες όσο και στους πολίτες των χωρών υποδοχής- όπως, ειδικότερα, στην περίπτωση της Ολλανδίας. Το πρόγραμμα για την ‘επένδυση στη χειραφέτηση’, στο οποίο αναφέρθηκα προηγουμένως, έχει σοβαρές πιθανότητες υλοποίησης μόνο εάν υπάρξει μια βασική ‘ανταλλαγή’ μεταξύ μεταναστών και ντόπιων- πλήρης και έντιμος προσανατολισμός προς τη χώρα υποδοχής από τους μετανάστες, από τη μια πλευρά, και αποδοχή ενός πολυεθνικού και πολυθρησκευτικού μέλλοντος από τη χώρα υποδοχής. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όμως, αντιτίθενται οι περισσότεροι υπέρμαχοι της πολυπολιτισμικότητας.<br /> Συνεπώς, στη μετά το Fortuyn Ολλανδία, σημειώνεται μια ριζική αλλαγή τακτικής, από την επιδοτούμενη πολυπολιτισμικότητα στην υποχρεωτική ενσωμάτωση και τα μέτρα για ‘υπηκοότητα’ (γλώσσα και στοιχειώδη πολιτισμική εκπαίδευση), με αναδρομική ισχύ για τους ‘παλαιότερους’- μετανάστες της πρώτης γενιάς που ζουν εδώ πολύ καιρό (René Cuperus, ‘From Polder Model to Postmodern Populism. Five Explanations for the ‘’Fortuyn Revolt’’ στο The Challenge of Diversity).<br /> Σύμφωνα με τις ενδείξεις, θα υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη ενσωμάτωση και υποχρεωτική συνύπαρξη των ντόπιων με τους μετανάστες μόνιμους κατοίκους. Τα πρότυπα διαχωρισμού στην εκπαίδευση (η Ολλανδία εφαρμόζει παραδοσιακά τη θρησκευτική εκπαίδευση και συνεπώς έχει ισλαμικά σχολεία), στη στέγαση και τις κοινωνικές επαφές προκαλούν αυξανόμενη ανησυχία σε περιοχές όπου εξακολουθούν να υπάρχουν ποσοστά ανεργίας κάτω του μέσου όρου, απουσίες από τα σχολεία και εγκληματικότητα. Οι στατιστικές αυτές δημιουργούν ακόμη περισσότερη ένταση μεταξύ αλληλεγγύης και διαφορετικότητας και στη θεωρία αποτελούν απειλή για τη βιωσιμότητα του ευρωπαϊκού πρότυπου του κράτους πρόνοιας, με την ευαίσθητη ισορροπία του ανάμεσα στην οριζόντια και την κάθετη αλληλεγγύη.<br /> Ακόμη κι η ισλαμική φονταμενταλιστική τρομοκρατία μπορεί να έχει μια παράλογη θετική παρενέργεια: ότι για λόγους κρατικής ασφάλειας και ασφάλειας των πολιτών, υπάρχουν αυξανόμενες εκκλήσεις για αμοιβαία προσέγγιση και συνεργασία μεταξύ των κοινοτήτων των μεταναστών και του γηγενούς πληθυσμού.<br /> Εν συντομία, είναι όλο και πιο επείγον να υπάρξει μια επίθεση κατά του διαχωρισμού, κατά της συμβίωσης πλάτη με πλάτη, κατά των χωριστών παράλληλων κοινωνιών, αφήνοντας ακέραιη την ‘πολυπολιτισμική κοινωνία’ στην ιδιωτική σφαίρα (όσο είναι συμβατή με τους νόμους της συνταγματικής φιλελεύθερης δημοκρατίας), αλλά αναζητώντας επειγόντως τρόπους να συνδυαστεί η εθνική και πολιτισμική διαφορετικότητα με μια κοινή εθνική ταυτότητα. Το μεγαλύτερο ερώτημα σε ολόκληρη τη σημερινή Ευρώπη είναι πώς μπορούν οι πλειοψηφίες να εκφράζουν τις τοπικές και εθνικές τους ταυτότητες χωρίς να αποξενώνουν τις μειοψηφίες; Πώς μπορούν οι ‘απέξω’ να αισθάνονται σαν στο σπίτι τους, χωρίς να κάνουν τους ‘μέσα’ να νιώθουν ξένοι στο ίδιο τους το σπίτι; (David Goodhart, ‘Britain’s Glue’, στο The New Egalitarism. σ. 170)<br /> Υπάρχει μια αυξανόμενη ανάγκη για μια ενοποιητική, γεφυροποιό εθνική ταυτότητα, για ένα μεγαλύτερο ‘Εμείς’. Αυτό απαιτείται για τον ‘καθησυχασμό της πλειοψηφίας’ και για την κοινωνική αποδοχή και την κοινωνική και οικονομική επιτυχία των μεταναστών (David Goodhart, ο.π.). Πώς μπορούν οι ευρωπαϊκές χώρες να ισχυρίζονται ότι διαφέρουν από την εμπειρία της ιστορικής μετανάστευσης, όπως των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, όπου η ομπρέλα της αμερικανικής (πολιτικο-πολιτισμικής) ταυτότητας αποτελεί προαπαιτούμενο για επιτυχή ενσωμάτωση κι όπου ο πατριωτισμός παράγει την αίσθηση ότι ανήκεις κάπου διαμέσου της εθνικής και πολιτιστικής κληρονομιάς;<br /> Ιδωμένη έτσι, η έννοια της εθνικής ταυτότητας ως υποκατάστατο της πολυπολιτισμικότητας, μπορεί να είναι ταυτόχρονα πρόβλημα και λύση. Είναι ένας επικίνδυνος όρος στην κλειστή, ξενοφοβική, εθνοκεντρική εκδοχή του, αλλά στην ανοιχτή, ανεκτική εκδοχή- όπως η ολλανδική- μπορεί να προωθήσει μια υπερεθνική κοινότητα, αλληλεγγύη και κοινωνική, ανεξαρτήτως χρώματος, συνοχή.<br /> Η μετανάστευση πολύ ειδικευμένου εργατικού δυναμικού, όπως στο κοσμοπολίτικο Λονδίνο, είναι βασική για μια δημιουργική οικονομία όπως η ολλανδική, αλλά για να έχει (πάλι) μια ευρεία δημόσια υποστήριξη πρέπει να γίνουμε, πράγματι, σαφείς για το τι είναι και τι δεν είναι η ενσωμάτωση – για τα όρια, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της ‘υπηκοότητας του συμπολίτη’ και η διαδικασία να συντονιστεί με αυτό που η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών της χώρας υποδοχής θεωρεί δίκαιο, πολιτισμένο και λογικό. Ο τελικός στόχος μπορεί κάλλιστα να είναι η ‘αφομοίωση με διατήρηση της πολιτισμικής ταυτότητας’ – ‘μετανάστες μικτής εθνικότητας’, που λέει ο λόγος, όπως δείχνει η εμπειρία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Με την ευκαιρία, αυτό είναι πολύ ευκολότερο στο Ηνωμένο Βασίλειο, με την ταυτότητα-ομπρέλα της ‘βρετανικότητας’ που έχει να κάνει τόσο με την Κοινοπολιτεία όσο και με τον αγγλόφωνο κόσμο, παρά σε χώρες όπως η Ολλανδία, η Δανία ή η Γερμανία! (Stephen Howe, ‘Britishness and Multiculturalism’ στο The Challenge of Diversity)<br /> Η Ολλανδία είναι υποχρεωμένη λόγω της ιστορίας της (Ολοκαύτωμα, απαρτχάιντ) να είναι μια ανοιχτή, κοσμοπολίτικη, μη –φυλετική κοινωνία- κατά προτίμηση, όμως χωρίς να βασίζεται σε κλειστές εθνικές παραδοσιακές κοινότητες, αλλά στην ατομική υπηκοότητα, που δεν λαμβάνει υπόψη την εθνότητα και τη θρησκεία. Υπάρχει μια μη-φυλετική αντίληψη της εθνικής ταυτότητας στην Ολλανδία- οι Αφρο-Ολλανδοί από τις πρώην αποικίες (Σουριναμέζοι, Αντιλλέζοι) είναι, συνήθως, καλά ενσωματωμένοι. Τα πράγματα είναι πιο δύσκολα με τον πληθυσμό του ενός εκατομμυρίου Μουσουλμάνων, κυρίως Μαροκινών και Τούρκων, η πλήρης ενσωμάτωση των οποίων δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί- κυρίως λόγω της βασιζόμενης στο γάμο μετανάστευσης και τη δημιουργία οικογένειας. Οι ομάδες αυτές προέρχονται συχνά από παραδοσιακές αγροτικές περιοχές με ευρύ πολιτιστικό και θρησκευτικό χάσμα ανάμεσα σε αυτές και την προοδευτική-φιλελεύθερη κουλτούρα της Ολλανδίας (οι έρευνες δείχνουν ότι ξενοφοβικά συναισθήματα στην Ολλανδία έχουν οι ανώτερης μόρφωσης γυναίκες και οι ομοφυλόφιλοι, που φοβούνται την έλλειψη ανεκτικότητας και τις διακρίσεις των μουσουλμάνων μεταναστών).<br /> Η πολυπολιτισμότητα μπορεί να θεωρηθεί ακόμη και ιδεολογία του διαχωρισμού. Αυτό έχει να κάνει με το καίριο πρόβλημα ότι ο πολυπολιτισμικός διαχωρισμός μέσω της συλλογικής διαμόρφωσης ομάδων με βάση εθνικά, πολιτιστικά ή θρησκευτικά χαρακτηριστικά βρίσκεται σε αντίθεση με το πρότυπο μιας δυτικής, χειραφετημένης, εξατομικευμένης κοινωνίας, όπου τα άτομα δεν ‘επικαλύπτονται’ αιωνίως από τις εθνικές και πολιτισμικές παραδοσιακές κοινότητες. Ένα από τα κυριότερα πεδία μάχης μεταξύ δυτικής και μη δυτικής κουλτούρας, η σύγκρουση ανάμεσα στην εξατομίκευση και την παραδοσιακή συλλογικότητα, δεν αντιμετωπίζεται σωστά, για να το πούμε με επιείκεια, με την έννοια της πολυπολιτισμικότητας. Η πολυπολιτισμικότητα δεν είναι, όσον αφορά στις τελικές συνέπειες της, η ιδεολογία του απαρτχάιντ;<br /> Επιπλέον, εάν ο πολυπολιτισμικός διαχωρισμός, σε πείσμα των θεωριών, καταλήγει πρακτικά σε γκέττο των στερημένων, αυτό πρέπει να είναι για την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ένα απαράδεκτο πολιτισμικό και κοινωνικο-οικονομικό σκάνδαλο, που πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο.<br /> <br /> Σε αυτό το κείμενο εξέτασα την αμηχανία και τη λαϊκή καχυποψία, με ειδική αναφορά στο θέμα της απειλούμενης εθνικής ταυτότητας. Σχετικά με το θέμα της εθνικής ταυτότητας, κινήθηκα σε σαθρό έδαφος, σίγουρα σε ό, τι αφορά στους προοδευτικούς της κεντροαριστεράς που προτιμούν, οι περισσότεροι, να ακούν μια μετα-εθνική κοσμοπολίτικη και λακωνική πολυπολιτισμική μελωδία. Μιλάμε για εθνική ταυτότητα με την ευρεία έννοια της, γιατί μοιάζει τυπικά ευρωπαϊκό ότι είναι ακριβώς το κοινωνικό πρότυπο του μεταπολεμικού κράτους πρόνοιας και η κοινωνική οικονομία της αγοράς που διαμορφώνουν ουσιαστικό μέρος της θετικής εικόνας που έχουν για τον εαυτό τους διάφοροι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί.<br /> Η αμηχανία συναντιέται στην αντίληψη της απειλής και υπονόμευσης των εθνικών χαρακτηριστικών μέσω διαδικασιών διεθνοποίησης: από τη μια πλευρά, η παγκοσμιοποίηση της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών όπως και των κεφαλαιαγορών και η φαινομενικά χωρίς όρια ευρωπαϊκή ενοποίηση. Και, από την άλλη πλευρά, μια μετανάστευση που μοιάζει ανεξέλεγκτη και η ανάπτυξη πολυεθνικών κοινωνιών με προβλήματα ενσωμάτωσης, διαχωρισμού και πολυπολιτισμικής ‘σύγχυσης’. Οι έρευνες δείχνουν ότι η μετανάστευση, εκτός από την περίπτωση της Βρετανίας μέχρι το 2005, είναι, από τη δεκαετία του 1970 κι ύστερα, το πιο σημαντικό και πολωτικό ζήτημα. Σε ορισμένες χώρες με έντονο ευρωσκεπτικισμό (Ελβετία, Βρετανία και, τελευταία, Ολλανδία), το θέμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης αποτελεί επίσης μέρος της νέας πολιτικο-πολιτισμικής διαμάχης. Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα, αυτή η πολιτισμική διάσταση έχει γίνει η πρωταρχική βάση πάνω στην οποία τα νέα κόμματα ή τα καθιερωμένα μετασχηματισμένα κόμματα επιχειρούν να κινητοποιήσουν το εκλογικό τους σώμα.<br /> Σε αντίθεση με το ευαγγέλιο των διαφόρων υπερμοντέρνων ειδημόνων που υπερασπίζονται την αυτό-κατάργηση του κράτους-έθνους σε όφελος νέων περιφερειακών κέντρων εξουσίας, ασταθή και αποδιοργανωμένα υπόγεια ρεύματα στην ευρωπαϊκή κοινωνία απαιτούν σύνεση σε όποια εκσυγχρονιστικά ή νεωτεριστικά σχέδια. Απαιτούν επίσης αποκατάσταση και επιστροφή στο κράτος-έθνος ως φόρουμ για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών και ως πηγή κοινωνικής συνοχής μεταξύ των λιγότερο και των καλύτερα μορφωμένων, μεταξύ των μεταναστών και του γηγενούς πληθυσμού. Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτικών και πολιτών θα πρέπει να γίνει σε εθνικό επίπεδο, καθώς και η δημιουργία μιας αρμονικής πολύ-εθνικής κοινωνίας. Η Ευρώπη πρέπει να διευκολύνει αυτή τη διαδικασία και όχι να την εμποδίζει.<br /> Με άλλα λόγια, το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το ευρωπαϊκό κοινωνικό πρότυπο και μια αρμονική πολύ-εθνική κοινωνία βρίσκονται στο κράτος-έθνος.<br /> <a href="http://www.elkeda.gr/">ΠΗΓΗ</a>

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ - ΚΡΑΤΟΣ

του René Cuperus * Στη διαδικασία μεταρρύθμισης και προσαρμογής στη νέα παγκόσμια τάξη, συνέβη μια θεμελιακή κατάρρευση της εμπιστοσύνης αν...

Διαβάστε την συνέχεια

“Το γένος μας θα αντέξει κάθε μορφής κρίση και δοκιμασία”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.makthes.gr/filestore/modules/news/72588/K030F04BNS20.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="272" src="http://www.makthes.gr/filestore/modules/news/72588/K030F04BNS20.jpg" width="400" /></a></div>Χριστός Ανέστη!<br /> “Σήμερον σωτηρία τω κόσμω, ότι ανέστη Χριστός ως παντοδύναμος”! Εορτών εορτή και πανήγυρη πανηγύρεων εορτάζουμε. Η Ζωή νίκησε τον θάνατο. Η Αλήθεια κατατρόπωσε το ψεύδος. Το φως εξαφάνισε το σκοτάδι. Η ελπίδα αποδείχθηκε δυνατότερη από τους φόβους και τις αγωνίες που δηλητηριάζουν τον βίο μας”.<br /> <br /> Η εβδομάδα των Παθών προηγείται της Αναστάσεως. Πριν επικρατήσει η Αλήθεια προηγούνται οι τραγικές προσπάθειες των κατεστημένων κάθε εποχής να την στραγγαλίσουν, όταν αυτή απειλεί συμφέροντα και εξουσίες του κόσμου τούτου. Η Σταύρωση και ο θάνατος του Ιησού Χριστού επί του Σταυρού συνοψίζουν την τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης. Όλοι οι πόνοι, οι θλίψεις, οι κατατρεγμοί και οι αδικίες, τα αδιέξοδα και η απελπισία που κυριαρχούν στη ζωή μας συνοψίζονται στον Σταυρό. Όμως το μυστήριο του Σταυρού φανερώνει ότι οι προσωπικές, αλλά και οι κοινές αγωνίες, όπως αυτές που χρωματίζουν τον παρόντα εθνικό μας βίο, δεν είναι ισχυρότερες από την ελπίδα που ανέτειλε εκ του κενού Τάφου του Αναστημένου Δοτήρος της Ζωής. Διά του Σταυρού όλες οι μορφές των θλίψεων και των δοκιμασιών του ανθρώπου μεταμορφώθηκαν σε Ανάσταση και οι θλίψεις μας απέκτησαν νόημα.<br /> <br /> Κάτω από το ανέσπερο φως της Αναστάσεως, τα ψεύδη, η υποκρισία και οι απόπειρες παραπλάνησής μας από τα οργανωμένα συμφέροντα, που γεννούν κρίσεις και δοκιμασίες, χλομιάζουν και αποδυναμώνονται. Ο Χριστός αναστήθηκε! Ο θάνατος νικήθηκε! “Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν ανάστασιν - ιδού γαρ ήλθε διά του Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω”. Κανείς δεν μπορεί πια να μας στερήσει την ελπίδα. Οι Έλληνες το γνωρίζουμε αυτό καλύτερα από όλους.<br /> <br /> Όσες φορές το Γένος μας έφθασε στα όρια της εξουθένωσης, η ελπίδα της Αναστάσεως το ανέδειξε πάλι ρωμαλέο και αναστημένο. Με αυτή την ελπίδα έμεινε ζωντανό στην τουρκοκρατία. Χάρη σ’ αυτή την ελπίδα καρποφόρησε η Επανάσταση του 1821. Έτσι αναστήθηκε η πατρίδα μας μετά τη Γερμανική κατοχή. Έτσι θα αντέξει κάθε μορφής κρίση και δοκιμασία του παρόντος και του μέλλοντος.<br /> <br /> Ας επαναλάβω, λοιπόν, και εγώ αυτό που είπε ο Αναστημένος Χριστός στις Μυροφόρες: “Μη φοβείσθε”! (Ματθ. 28,10). Καμία αδικία, καμία ασθένεια, καμία δυσκολία της καθημερινότητας, καμία οικονομική κρίση, καμία αβεβαιότητα για το μέλλον δεν πρέπει να μας φοβίζει. Οι χριστιανοί είναι οι άνθρωποι της Αναστάσεως, οι “μη μετακινούμενοι από της ελπίδος του Ευαγγελίου” (Κολ. 1, 23). Η Ανάσταση του Χριστού επέβαλε οριστικά τη δύναμη της αγάπης που ελευθερώνει τον άνθρωπο από όλους τους φόβους του, διότι “η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον” (Α’ Ιωάν. 4, 18). Μη φοβάστε, λοιπόν, αλλά γίνετε άνθρωποι της Αναστάσεως. Ελάτε να πορευθούμε με θάρρος και ελπίδα στην καινούργια ζωή που μας χάρισε ο αναστημένος Κύριος.<br /> <br /> Χρόνια πολλά και ευλογημένα. Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!<br /> <a href="http://www.makthes.gr/">ΠΗΓΗ</a>

“Το γένος μας θα αντέξει κάθε μορφής κρίση και δοκιμασία”

Χριστός Ανέστη! “Σήμερον σωτηρία τω κόσμω, ότι ανέστη Χριστός ως παντοδύναμος”! Εορτών εορτή και πανήγυρη πανηγύρεων εορτάζουμε. Η Ζωή νίκη...

Διαβάστε την συνέχεια

Τελείωσε η πολιορκία του "λιβυκού Στάλινγκραντ";

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/T90INDIANs.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="245" src="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/T90INDIANs.jpg" width="400" /></a></div>Ο λιβυκός στρατός πήρε εντολή να αποσυρθεί από την πόλη Μιζουράτα, στη δυτική Λιβύη, δήλωσε σήμερα ένας τραυματισμένος Λίβυος στρατιώτης που αιχμαλωτίστηκε από τις δυνάμεις των αντικαθεστωτικών στην πόλη αυτή.<br /> «Μας είπαν να αποσυρθούμε. Μας είπαν να αποσυρθούμε χθες», δήλωσε στο Ρόιτερς ο στρατιώτης Χάλεντ Ντόρμαν.<br /> Ο στρατιώτης αυτός βρισκόταν ξαπλωμένος στο πίσω μέρος ενός μικρού φορτηγού ανάμεσα σε 12 τραυματίες του λιβυκού στρατού που διακομίστηκαν στο νοσοκομείο της Μιζουράτα.<br /> Άλλος στρατιώτης απάντησε επίσης θετικά στο ερώτημα ανταποκριτή του Ρόιτερς για το αν η λιβυκή κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο της Μιζουράτα.<br /> Ο λιβυκός στρατός δέχθηκε επίθεση νωρίτερα σήμερα από τις δυνάμεις των αντικαθεστωτικών, προσέθεσε ο Άγιαντ Μουχάμαντ, ένας νεαρός στρατιώτης.<br /> «Οι αντικαθεστωτικοί μας επιτέθηκαν κοντά σε γέφυρα σήμερα το πρωί καθώς αποσυρόμασταν από τη Μιζουράτα», είπε.<br /> Η πόλη αυτή, η μεγαλύτερη που τελεί υπό τον έλεγχο των αντικαθεστωτικών στη δυτική Λιβύη, πολιορκείται από τις δυνάμεις του Λίβυου ηγέτη Μουάμαρ Καντάφι για σχεδόν δύο μήνες.<br /> Στο χρονικό αυτό διάστημα εκατοντάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από τους βομβαρδισμούς και τις μάχες στη Μιζουράτα, όπου έχουν επίσης εγκλωβιστεί χιλιάδες μετανάστες που εργάζονταν στη Λιβύη και ήθελαν να εγκαταλείψουν τη χώρα όταν ξέσπασαν οι συγκρούσεις.<br /> <b>Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr</b>

Τελείωσε η πολιορκία του "λιβυκού Στάλινγκραντ";

Ο λιβυκός στρατός πήρε εντολή να αποσυρθεί από την πόλη Μιζουράτα, στη δυτική Λιβύη, δήλωσε σήμερα ένας τραυματισμένος Λίβυος στρατιώτης που...

Διαβάστε την συνέχεια

Eυχαριστώ τους ‘Ελληνες- να μην αφήσετε ποτέ τους άλλους να γράψουν την ιστορία σας, αντί για εσάς .

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuDS9ZJ7_GRoed57W3bdRXCdIB5-fN_1NyDEOEroZ8nAbX9fsAbeg6Bl3RIQisk2huOL0NH6r8g7fA6grrSbBsVNgkrx2Z8uumk79lDxyNZmrbC5YvXHEEfnPFuMg9bgjoPE19WHcKUF0l/s1600/%25CE%25A7%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuDS9ZJ7_GRoed57W3bdRXCdIB5-fN_1NyDEOEroZ8nAbX9fsAbeg6Bl3RIQisk2huOL0NH6r8g7fA6grrSbBsVNgkrx2Z8uumk79lDxyNZmrbC5YvXHEEfnPFuMg9bgjoPE19WHcKUF0l/s400/%25CE%25A7%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF.jpg" width="324" /></a></div>Της Simone LE BARON<br /> Γλωσσολόγος – Καθηγήτρια της γαλλικής γλώσσας<br /> Παραμονή του Πάσχα 2011, θα ήθελα να ξαναδώσω ελπίδα στον ελληνικό λαό, σε εσάς αγαπητοί μου φίλοι που χρωστώ τα πάντα. <br /> Γιατί με σας «γύρισα τη σελίδα» της δικτατορίας το 1974, όταν ήμουν μόλις 21 ετών. Εσείς μου μάθατε τη χαρά της ζωής, τη φιλία, τη φιλοξενία, την αλληλεγγύη, το σεβασμό, το φιλότιμο. Εσείς μου ανοίξατε την αγκαλιά σας χωρίς να με γνωρίζετε και μου δώσατε την πιο ζεστή θέση στην ελληνική οικογένεια, τη στιγμή που oι δικοί μου με είχαν διώξει. Εσείς μου ανοίξατε τα σπίτια σας, μοιραστήκατε μαζί μου τα γεύματά σας, από τον πιο φτωχό μέχρι τον πιο πλούσιο. Εσείς ποτέ δεν με αφήσατε να πληρώσω το παραμικρό, λέγοντάς μου λόγια που ακούγονται σαν στίχοι από παλιό τραγούδι: «θα πληρώσεις όταν θα έρθουμε στη πατρίδα σου». Θυμάμαι τον μπάρμπα Λουκά στη σκιά της κληματαριάς μπροστά στην καλύβα του: «λίγο ψωμί, λίγο κρασί, λίγες ελιές και αγάπη φτάνουν να είμαι ευτυχισμένος» – που μου θυμίζει πάντα τον Σταύρο Ξαρχάκο στο τραγούδι «Bάλε κι άλλη αγάπη στο τραπέζι». Σε μένα την άθρησκη ανοίξατε την εκκλησία σας μέσω ενός ηλικιωμένου ιερέα που μου είπε μια φορά: «κορίτσι μου, η θρησκεία μας είναι πρώτα απ' όλα 'φιλοσοφία' και είναι για όλους τους ανθρώπους».<br /> <br /> Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον περίφημο μαθητή μου, τον Μάνο Κατράκη ο οποίος στην ηλικία 70 ετών αποφάσισε να μάθει τα αγγλικά– στη σκιά του θεάτρου του στη στοά Broadway – και που μάλλον του φαινόταν αστείο να έχει καθηγήτρια αγγλικών μια νεαρή Γαλλίδα...<br /> <br /> Ποτέ δεν έμαθε τα αγγλικά, αλλά οι ιστορίες που μου διηγούνταν παραμένουν για μένα ιστορίες ζωής. ανεξίτηλες. Κι ο Γιώργος Μαρίνος, υπήρξε και αυτός μαθητής μου στα αγγλικά. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι θυμάται σήμερα από τη γλώσσα του Σαίξπηρ, αλλά τα θεάματα του στη Μέδουσα παραμένουν για μένα μοναδικά μαθήματα χιούμορ και ευφυΐας. Θυμάμαι και τα μαθήματα ζωής γεμάτα αξιοπρέπεια, ταπεινότητα και γενναιότητα που πήρα από τον Μίμη, πρώην δήμαρχο του Βύρωνα με τον οποίο τραγουδάγαμε παλιά λαϊκά μέχρι το ξημέρωμα σε κάποια ταβέρνα τις Κηφισιάς, ο οποίος είχε γνωρίσει την κόλαση της Μακρονήσου...<br /> <br /> Θυμάμαι και τις μπάμιες που στέγνωναν στον ήλιο στα Μουδανιά της Χαλκιδικής – στη Βρετάνη όπου γεννήθηκα, δεν έχουν ιδέα τι είναι οι μπάμιες. Και τον τραχανά στο νησάκι Τρίκερι έξω από το Βόλο, την κακαβιά στην Αλόννησο, και τα τσουρέκια της Αλίκης της Κρητικιάς για το Πάσχα, όλες αυτές οι στιγμές είναι στάλες ιστορίας που κυλάνε στο αίμα σας. Είναι ο θησαυρός σας...<br /> <br /> <br /> <br /> Πριν λίγες μέρες έλαβα αυτό το γράμμα από την Αριστέα, Ελληνίδα παντρεμένη με Γάλλο και που ζει πλέον στην Γαλλία:<br /> <br /> «Σας θαυμάζω Σιμόν! Η αγάπη σας και η σταθερή ενασχόληση σας με τον πολιτισμό της γενέτειρας – πατρίδα της καρδιάς μου πλέον μόνο, με συγκινεί αφάνταστα. Θα ήθελα να έχω έστω το ένα δέκατο από το πάθος και την αγάπη που δείχνετε να έχετε για τη χώρα όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Ντρέπομαι που δεν έχω πλέον παρά αισθήματα λύπης για τον τόπο μου και θαυμάζω την αγάπη και το πάθος που φαίνεται να σας κατέχει σε ότι έχει να κάνει με την ίδια την πατρίδα μου. Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να σας πω από ένα μεγάλο και συνάμα τόσο μικρό... Ευχαριστώ σας. Για την αγάπη σας, για το πάθος σας, για την λατρεία που δείχνετε σ αυτή τη μικρή χώρα που θέλησε να ζήσει αιώνες τώρα μέσα και από την ματαιοδοξία της. Με συγκινείτε Σιμόν και με κάνετε να ντρέπομαι που εγώ δεν έχω μέσα μου πια συναισθήματα αγάπης για την πατρίδα μου. Η Ελλάδα όπου και αν πάω... με πληγώνει! Σας ευχαριστώ».<br /> <br /> Κι εγώ συγκινημένη της απάντησα: «Η συγκίνηση σου δείχνει ότι είσαι ακόμα πιο Ελληνίδα από τους Έλληνες που ζουν στην Ελλάδα. Ποτέ μια Γαλλίδα που θα γνώριζε κάποιος τυχαία στο blog μιας Ελληνίδας που έχει μεγάλη αγάπη για την Γαλλία όπως έχω εγώ για την Ελλάδα δεν θα έκανε αυτή τη χειρονομία. Με συγκίνησες κι εσύ. Και καταλαβαίνω ότι παρ' όλο που είσαι τόσο ευτυχισμένη στη ζωή που διάλεξες στον τόπο που εγώ γεννήθηκα, νιώθω μια δυστυχία μες την ψυχή σου, διότι λες ότι ντρέπεσαι που δεν αισθάνεσαι πλέον το πατριωτικό αίσθημα αλλά είναι φανερό ότι έχεις μια βαθιά ελληνική συναίσθηση. Αλλιώς δεν θα μου έγραφες αυτό το γράμμα. Η λύπη σου θα περάσει. Δυστυχώς οι πολιτικοί της κομματοκρατίας προσπάθησαν να καταστρέψουν ένα πολιτισμό αιωνόβιο, και μπορούμε να πούμε ότι σχεδόν πετύχανε. Μέχρι που θα πάει όμως; Θα σταματήσει μια μέρα αφού, οι ίδιοι καταστρέφονται κατά αυτόν το τρόπο. Η αγάπη μου δεν είναι για την Ελλάδα αλλά για τον ελληνικό λαό, για ανθρώπους σαν και σένα που μ' έκαναν τον άνθρωπο που είμαι σήμερα, μια μητέρα αφοσιωμένη, μια καλή φίλη για τους φίλους μου, μια απλή γυναίκα που προσπαθεί να κρατήσει την αξιοπρέπειά της μέσα σ' αυτή την κόλαση. Την πατρίδα σου την έχεις μέσα σου για πάντα, αρκεί να το ξέρεις ή να σου το λένε».<br /> <br /> Ο καθηγητής πολιτικής επιστήμης, πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Γιώργος Κοντογιώργης στο τελευταίο βιβλίο του «Περί έθνους και ελληνικής συνέχειας» (εκδ. Ιανός, «μικρές εκδόσεις», 2011) μας εξηγεί τη συνέχεια της ιστορίας σας, του λαού σας «στηριγμένη» σ' ένα παραδοσιακό υπόβαθρο, έναν ισχυρό, διαχρονικό πολιτισμό,. Δεν σταμάτησε ποτέ ο ίδιος από το πρώτο του βιβλίο το 1978 γραμμένο στα γαλλικά να δημιουργεί μια συνέχεια στο έργο του ακολουθώντας το παράδειγμα του λαού του, με επιμονή, ως πολίτης αυτού του εξαιρετικού λαού, μοναδικού στον κόσμο.<br /> <br /> Να μην αφήσετε ποτέ τους άλλους να γράψουν την ιστορία σας, αντί για εσάς, μαζί του πρέπει να την συνεχίζετε, είναι μια απλή ιστορία ποίησης, μουσικής, αγάπης μεταξύ ανθρώπων που συνυπάρχουν αρμονικά, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ.<br /> <br /> Καλή Ανάσταση<br /> <br /> ΠΗΓΗ

Eυχαριστώ τους ‘Ελληνες- να μην αφήσετε ποτέ τους άλλους να γράψουν την ιστορία σας, αντί για εσάς .

Της Simone LE BARON Γλωσσολόγος – Καθηγήτρια της γαλλικής γλώσσας Παραμονή του Πάσχα 2011, θα ήθελα να ξαναδώσω ελπίδα στον ελληνικό λαό, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Αγνωστη Αντίσταση κατά της Δικτατορίας: Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIEAWH9E7eUg5ErSDbvYjywcwrS6mxUZLhYKgjx0tGiU02cg4UH5ZZRDz7rKHnKMquvq2M1oR7Lkk_B_XW8T7hphXIRx6yqe3AjXvd542PsLOBzRIzjwpMQoJ8jAcPGZQ7B1PQsdYrtifW/s400/M113+copy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="199" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIEAWH9E7eUg5ErSDbvYjywcwrS6mxUZLhYKgjx0tGiU02cg4UH5ZZRDz7rKHnKMquvq2M1oR7Lkk_B_XW8T7hphXIRx6yqe3AjXvd542PsLOBzRIzjwpMQoJ8jAcPGZQ7B1PQsdYrtifW/s320/M113+copy.jpg" width="320" /></a></div><br /> Το τρίτο μέρος του αφιερώματος του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα στην αντιδικτατορική δράση.<br /> <br /> <center><object height="359" width="480"><param name="movie" value="http://www.dailymotion.com/swf/video/xicsm6"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowScriptAccess" value="always"></param><param name="wmode" value="transparent"></param><embed type="application/x-shockwave-flash" src="http://www.dailymotion.com/swf/video/xicsm6" width="480" height="359" wmode="transparent" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always"></embed></object></center><br /> Το κίνημα του βασιλιά και η απόπειρα δολοφονίας του Παπαδόπουλου από τον Αλέκο Παναγούλη έχουν αποτύχει. Οι Συνταγματάρχες αναδεικνύονται πια σε απόλυτους κυρίαρχους του παιχνιδιού και εμπνευστές της νέας εθνικής κουλτούρας, όπως αυτή εκφράζεται στις Γιορτές Πολεμικής Αρετής που κατακλύζουν το Παναθηναϊκό Στάδιο.<br /> <br /> Τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη απαγορεύονται και αυτός φυλακίζεται στην Ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας. Από το κελί του ακούει τα ουρλιαχτά του Ανδρέα Λεντάκη που ανακρίνεται στην ταράτσα. Τα πιο φριχτά βασανιστήρια όμως θα τα υποστούν οι στρατιωτικοί που θα προσπαθήσουν να αντιδράσουν. Ο Άγγελος Πνευματικός διηγείται πως τον έθαψαν ζωντανό συμμαθητές του από τη Σχολή Ευελπιδων.<br /> <br /> Οι περισσότερες αντιστασιακές οργανώσεις έχουν εξαρθρωθεί, η αντίθεση όμως στο καθεστώς των συνταγματαρχών συνεχίζει να εκφράζεται, ακόμα και με μικρές συμβολικές πράξεις, όπως το χειροκρότημα στις μπουάτ κάθε φορά που ακούγεται η λέξη ελευθερία.<br /> <br /> Ο Γιώργος Μωράκης, φύλακας του Παναγούλη στο Μπογιάτι διηγείται πως τον βοήθησε να αποδράσει. Η Κίττυ Αρσένη θα φύγει κρυφά στο εξωτερικό για να καταθέσει για τα βασανιστήρια στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Η χούντα θα στείλει δύο ψευδομάρτυρες για να διαβεβαιώσουν τους Ευρωπαίους πως τα περί βασανιστηρίων είναι ψέματα. Αυτοί όμως θα το σκάσουν από το ξενοδοχείο τους και θα καταθέσουν την αλήθεια.<br /> <br /> <object><param name="movie" value="http://static.issuu.com/webembed/viewers/style1/v1/IssuuViewer.swf?mode=embed&documentId=110422200204-9ab15d5f90274720b525fcac934e9533&documentUsername=tvxorissinora&documentName=ellas_ellinwn_xristianwn&layout=http%3A%2F%2Fskin.issuu.com%2Fv%2Flight%2Flayout.xml&showFlipBtn=true" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed src="http://static.issuu.com/webembed/viewers/style1/v1/IssuuViewer.swf" type="application/x-shockwave-flash" allowFullScreen="true" style="width:600;height:450" flashvars="mode=embed&documentId=110422200204-9ab15d5f90274720b525fcac934e9533&documentUsername=tvxorissinora&documentName=ellas_ellinwn_xristianwn&layout=http%3A%2F%2Fskin.issuu.com%2Fv%2Flight%2Flayout.xml&showFlipBtn=true" /></object><br /> <a href="http://www.tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BD">ΠΗΓΗ</a>

Η Αγνωστη Αντίσταση κατά της Δικτατορίας: Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών

Το τρίτο μέρος του αφιερώματος του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα στην αντιδικτατορική δράση. Το κίνημα του βασιλιά και η απόπειρα δολοφονίας του...

Διαβάστε την συνέχεια